مبادا امروز در خانه مانده و کم سالان را تنها بگذارید!
هرچند در قیاس با سال های گذشته، به نظر می‌رسد چهارشنبه سوری آرام‌تر و کم‌خطرتری در پیش داشته باشیم، یادآوری گوشه‌ای از حوادث شوم رقم خورده در این مناسبت در سال های گذشته، کافی است تا به شدت نگران شده و همه توانمان را برای پیشگیری از حوادث شوم به کار ببندیم.
هرچند در قیاس با سال های گذشته، به نظر می‌رسد چهارشنبه سوری آرام‌تر و کم‌خطرتری در پیش داشته باشیم، یادآوری گوشه‌ای از حوادث شوم رقم خورده در این مناسبت در سال های گذشته، کافی است تا به شدت نگران شده و همه توانمان را برای پیشگیری از حوادث شوم به کار ببندیم.
به گزارش «تابناک»، در آستانه چهارشنبه سوری، فکر و ذکر بسیاری مان از همه مسائل روزمره منحرف شده و معطوف به ساعاتی می‌شود که اوضاع و احوال شهرهایمان بی شباهت به صحنه جنگ نیست؛ جنگی سنگین که به مانند همه جنگ‌های رقم خورده در تاریخ، پر است از خون و خون ریزی و صحنه‌هایی رعب آور و ترسناک.
جنگی که یک تفاوت اساسی با نمونه‌های مشهور و جهانی‌اش دارد؛ اینکه جشن است و طرفین درگیر در آن، هیچ خصومتی با یکدیگر ندارند اما در نتیجه آن، تقریبا تمامی جمعیت کشورمان آزار می‌بینند. حتی آنهایی که رقم زنندگان این وضعیت هستند. افرادی که برخی ایشان را ماجراجو می‌خوانند و بعضی تحلیل‌های دیگری برای خطرآفرینی ایشان بیان می‌کنند اما هرچه بنامیم‌شان، باز در صدر فهرست افرادی قرار دارند که در ساعات آینده بیشترین احتمال آسیب دیدنشان وجود دارد.
از این رو که می‌دانیم چهارشنبه سوری مدت هاست به آفت‌های فراوانی مبتلاست و از انواع بمب‌های دست ساز و آتش‌های سرکش تا ترقه‌ها و وسایل آتش بازیِ ظاهرا ایمن، طی چند ساعت در آن مصرف می‌شود تا انبوهی از دود و صداهای مهیب تولید شده و به قیمت چند قهقهه مستانه، جماعتی را بترساند و مضطرب کند.
وضعیتی وخیم که در سایه آن کمتر نشانه‌ای از جشن کهن ایرانیان باقی مانده و آنقدر این سنت باستانی به حاشیه رانده شده که برخی اشکال را در آن می‌دانند و با تعابیری مانند «چهارشنبه سوزی» و خرافاتی خواندن این جشن، تلاش در ریشه کن کردن آن دارند؛ تلاشی که البته از مدت‌ها پیش شکست خورده بودن آن ثابت شده است.
این را انبوه تدارک مردم برای این روز خاص نشان می‌دهد؛ چه تدارکی که برای فرار از اوضاع وخیم شهرها در چهارشنبه سوری صورت می‌گیرد و چه کوششی که نقش آفرینان این روز برای تولید سر و صدا و سوزاندن آتش های بیشتر در این روز به خرج می‌دهند. تکاپویی بزرگ که حکایت از آن دارد راه و شیوه بهبود اوضاع در این روز، نه مبارزه با چهارشنبه سوری، که زدودن زشتی‌های سنجاق شده به آن باید باشد.
نکته‌ای اساسی و مهم که مجابمان می‌کند به جای حضور در خانه و فرار از اتفاقاتی که در کوچه و خیابان رخ می‌دهد، به خیابان برویم و تلاش کنیم از وقوع اتفاقات شوم جلوگیری نماییم. همراهی که اگر بزرگترها از انجامش دریغ نوروزند، می‌توان اطمینان داشت کوچکترها کمتر در معرض آسیب و خطر قرار گرفته و به سلامت از حوادث چهارشنبه سوری عبور کنند.
این در حالی است که فایده دیگر این همراهی و حضور بزرگترها، آموزش رسوم صحیح این جشن به نوجوانان و جوانانی است که چه بسا هرگز هیچ جلوه درستی از چهارشنبه سوری ندیده باشند. جوانانی که نمی‌دانند حتی آتش روشن کردن در این جشن نیز عملی نمادین است و از آن مهم تر، با یک جشن مواجهند که باید دستمایه شادی قرار گیرد.
جشنی که باید شادی آفرینی اش ملاک قرار گرفته و نه زواید خرافاتی آن را در کانون توجه قرار دهیم و نه اشکالات سنجاق شده به آن را بپذیریم. رویکردی که تنها با حضور همگان در آن میسر خواهد شد، نه خالی کردن عرصه از دانش و خرد و سپردن زمام امور به افراد خطرآفرینی که حتی مراقب سلامتی خودشان هم نیستند، چه برسد به دیگران!
جنگی که یک تفاوت اساسی با نمونه‌های مشهور و جهانی‌اش دارد؛ اینکه جشن است و طرفین درگیر در آن، هیچ خصومتی با یکدیگر ندارند اما در نتیجه آن، تقریبا تمامی جمعیت کشورمان آزار می‌بینند. حتی آنهایی که رقم زنندگان این وضعیت هستند. افرادی که برخی ایشان را ماجراجو می‌خوانند و بعضی تحلیل‌های دیگری برای خطرآفرینی ایشان بیان می‌کنند اما هرچه بنامیم‌شان، باز در صدر فهرست افرادی قرار دارند که در ساعات آینده بیشترین احتمال آسیب دیدنشان وجود دارد.
از این رو که می‌دانیم چهارشنبه سوری مدت هاست به آفت‌های فراوانی مبتلاست و از انواع بمب‌های دست ساز و آتش‌های سرکش تا ترقه‌ها و وسایل آتش بازیِ ظاهرا ایمن، طی چند ساعت در آن مصرف می‌شود تا انبوهی از دود و صداهای مهیب تولید شده و به قیمت چند قهقهه مستانه، جماعتی را بترساند و مضطرب کند.
وضعیتی وخیم که در سایه آن کمتر نشانه‌ای از جشن کهن ایرانیان باقی مانده و آنقدر این سنت باستانی به حاشیه رانده شده که برخی اشکال را در آن می‌دانند و با تعابیری مانند «چهارشنبه سوزی» و خرافاتی خواندن این جشن، تلاش در ریشه کن کردن آن دارند؛ تلاشی که البته از مدت‌ها پیش شکست خورده بودن آن ثابت شده است.
این را انبوه تدارک مردم برای این روز خاص نشان می‌دهد؛ چه تدارکی که برای فرار از اوضاع وخیم شهرها در چهارشنبه سوری صورت می‌گیرد و چه کوششی که نقش آفرینان این روز برای تولید سر و صدا و سوزاندن آتش های بیشتر در این روز به خرج می‌دهند. تکاپویی بزرگ که حکایت از آن دارد راه و شیوه بهبود اوضاع در این روز، نه مبارزه با چهارشنبه سوری، که زدودن زشتی‌های سنجاق شده به آن باید باشد.
نکته‌ای اساسی و مهم که مجابمان می‌کند به جای حضور در خانه و فرار از اتفاقاتی که در کوچه و خیابان رخ می‌دهد، به خیابان برویم و تلاش کنیم از وقوع اتفاقات شوم جلوگیری نماییم. همراهی که اگر بزرگترها از انجامش دریغ نوروزند، می‌توان اطمینان داشت کوچکترها کمتر در معرض آسیب و خطر قرار گرفته و به سلامت از حوادث چهارشنبه سوری عبور کنند.
این در حالی است که فایده دیگر این همراهی و حضور بزرگترها، آموزش رسوم صحیح این جشن به نوجوانان و جوانانی است که چه بسا هرگز هیچ جلوه درستی از چهارشنبه سوری ندیده باشند. جوانانی که نمی‌دانند حتی آتش روشن کردن در این جشن نیز عملی نمادین است و از آن مهم تر، با یک جشن مواجهند که باید دستمایه شادی قرار گیرد.
جشنی که باید شادی آفرینی اش ملاک قرار گرفته و نه زواید خرافاتی آن را در کانون توجه قرار دهیم و نه اشکالات سنجاق شده به آن را بپذیریم. رویکردی که تنها با حضور همگان در آن میسر خواهد شد، نه خالی کردن عرصه از دانش و خرد و سپردن زمام امور به افراد خطرآفرینی که حتی مراقب سلامتی خودشان هم نیستند، چه برسد به دیگران!
