روزه‌خواری، گیری که فدراسیون فقط روی باشگاه‌ها دارد؛
در تیم ملی چه زود افطار می‌شود!
تقریبا اواخر تمرین است و بازیکنان پس از 3 ربع بازی کردن در محوطه‌ای فشرده با این دستور سرمربی مواجه می‌شوند: «بروید آب بخورید!» قطبی دور و برش را نگاه می‌کند و چشمانش با چشمان خبرنگاران حاضر در کمپ گره می‌خورد. بی‌تفاوتی نسبت به اینکه آنها چه چیزی شنیده‌اند بهترین راهکار برای فرار از این مخمصه است.
تاکید فدراسیون فوتبال پیش از آغاز ماه مبارک رمضان این بود؛ «روزه‌خواری در تمرینات ممنوع» حتی برای اینکه بازیکنان وسوسه نشوند و به سمت بطری‌های آب کنار زمین نروند مقرر شد که تمرینات بعد از افطار برگزار شود.
به نوشته وطن امروز؛ این دستور به همه باشگاه‌ها ابلاغ شد و نمایندگان باشگاه‌ها هم از ترس منشور اخلاقی و محروم نشدن بازیکنان و تیم‌هایشان از لیگ برتر مو به مو دستورات سازمان لیگ را اجرا کردند اما در تیم ملی؛ آنچه که در اصل موضوع ممنوع و حرام است و مجری جلوگیری و به اجرا در آوردن آن فدراسیون فوتبال است از سوی زیر شاخه اصلی فدراسیون اجرا نمی‌شود!
تیم ملی به‌عنوان یکی از اصلی‌ترین زیر شاخه‌های فدراسیون فوتبال است که قانون روزه‌خواری در تمرینات برای آن اجرا نمی‌شود. یعنی هرکس که به تیم ملی دعوت شود می‌تواند روزه نگیرد و مخفیانه در تونل کمپ تیم‌های ملی آب نوش جان کند.
اینکه کسی روزه می‌گیرد یا نه، به خودش مربوط است و فردای قیامت کسی را به جای او بازخواست نمی‌کنند اما آنچه در تیررس انتقاد قرار گرفته تاکید فدراسیون بر عدم روزه‌خواری بازیکنان باشگاهی و تهدید آنها به محرومیت با استفاده از منشور اخلاقی است. این بار مخاطب رئیس سازمان لیگ است که مجری قوانین وضع شده در فوتبال ایران است.
آقای عزیز محمدی! آیا شما که روی این مسائل حساسیت به خرج می‌دهید و با اصرار بر حرف‌هایتان ساعت تمرین تیم‌های باشگاهی را تعیین می‌کنید نگاهی به تیم ملی و وضعیت آن انداخته‌اید؟ آیا در این ماه مبارک سری به تمرینات تیم ملی زده‌اید که ببینید منشور اخلاقی شما چطور در آن به اجرا در می‌آید؟
اصلا شما که مدام چوب لای چرخ تیم‌های باشگاهی می‌گذارید چطور نتوانسته‌اید تمرین تیم ملی را به بعد از افطار موکول کنید؟ شاید بگویید این مساله ربطی به سازمان لیگ ندارد و درباره تیم ملی فدراسیون باید پاسخگو باشد اما آیا این را قبول دارید که ملی‌پوشان، همان بازیکنان حاضر در باشگاه‌ها هستند که با دعوت به تیم ملی مجوز روزه خواری می‌گيرند!
اینها کذب نیست و شکی وجود ندارد از اتفاقاتی که پیرامون فدراسیون و لیگ می‌افتد بی‌اطلاع نیستید. شخص آقای کفاشیان هم همین‌طور. بدون شک ایشان هم می‌دانند که چه اتفاقاتی در تیم ملی می‌افتد اما... . شاید سکوت بهترین ترفند برای لاپوشانی قضیه باشد، برای اینکه خودمان،خودتان و خودشان را به بی خیالی بزنیم.
اتفاقی نیفتاده است فقط اینکه قوانین شما در فدراسیون و لیگ برتر مغایر یکدیگر است و تیغ شما تنها گلوی تیم‌های باشگاهی را می‌برد. این یک اتفاق واضح و روشن است که در آخرین تمرین تیم ملی قبل از سفر به ازبکستان افتاده است. تمرین ساعت 5 بعد از ظهر شروع شد و از همان ابتدا،نخستین قانون وضع شده برای ماه مبارک رمضان زیر پا گذاشته شد(همه تیم‌ها در ماه مبارک رمضان باید بعد از افطار تمرین کنند).
هوا آنقدر گرم است که خبرنگاران زیر سایه کوچکی که توسط دکل بزرگ کنار زمین ایجاد شده پناه گرفته‌اند. گرما بیداد می‌کند و بازیکنان آنقدر دویده‌اند که نای راه رفتن هم ندارند. خدا به داد آنها برسد که در بین ملی‌پوشان روزه‌اند!
در چشم بر هم زدنی بیشتر بازیکنان غیبشان می‌زند و همگی در داخل تونل کمپ تیم‌های ملی مشاهده می‌شوند. آنجا را برای خوردن آب در ماه مبارک رمضان تعبیه کرده‌اند و در این گرمی هوا اگر آب به بدن نرسد... دوربین شبکه خبر تمام این صحنه‌ها را ضبط می‌کند و کار آنها تمام است اما یکی از مسؤولان تدارکات تیم ملی به سمت خبرنگار این شبکه می‌رود و در حضور حاجیلو به خبرنگار و فیلمبردار اعتراض می‌کند که چرا این صحنه‌ها را ثبت کرده‌اند!
صدای سرپرست تیم ملی در می‌آید که چرا روی تونل را با پارچه‌ای که قرار بوده از قبل پوشانده شود نپوشانده‌اند! کار با گفتن «اينكه نمی‌شود روزه گرفت، هوا گرم است» و یک لبخند ملیح از سوی سرپرست تیمی ملی حل می‌شود تا خبرنگار مذکور بگوید که این صحنه‌ها را هرگز پخش نمی‌کند و آنها همین‌طوری فیلم گرفته‌اند.
کسی واکنش خاصی نشان نمی‌دهد و به نظر ذهن همه روی حرف‌های فدراسیون و گیر آنها به باشگاه‌ها متمرکز است. آیا نمی‌توانستند تمرین تیم ملی را بعد از افطار برگزار کنند، یا اینکه مثل همیشه مرگ برای همسایه است؟!
تقریبا اواخر تمرین است و بازیکنان پس از 3 ربع بازی کردن در محوطه‌ای فشرده با این دستور سرمربی مواجه می‌شوند: «بروید آب بخورید!» قطبی دور و برش را نگاه می‌کند و چشمانش با چشمان خبرنگاران حاضر در کمپ گره می‌خورد. بی‌تفاوتی نسبت به اینکه آنها چه چیزی شنیده‌اند بهترین راهکار برای فرار از این مخمصه است.
ماندن در دمای بالای 35 درجه آن هم در شرایطی که بدن نیاز بیشتری به استراحت دارد از عهده كسي كه تحركي ندارد بر نمی‌آید چه برسد به اینکه یک نفر با آن میزان تولید و تخلیه انرژی به‌عنوان یک ورزشکار با زبان روزه در اين دما تمرين كند.
اگر فدراسیون و سازمان لیگ برتر همان طور که باشگاه‌ها را در منگنه قرار دادند، برنامه تیم ملی را هم متناسب با زمان مشخص شده تعیین می‌کردند دیگر نیازی به این نبود که درتمرینات این تیم قایم باشک بازی شود و بازیکنان برای خوردن آب در ماه رمضان از فیلترینگ خجالت جماعت حاضر در کمپ تیم‌های ملی عبور کنند.
به نوشته وطن امروز؛ این دستور به همه باشگاه‌ها ابلاغ شد و نمایندگان باشگاه‌ها هم از ترس منشور اخلاقی و محروم نشدن بازیکنان و تیم‌هایشان از لیگ برتر مو به مو دستورات سازمان لیگ را اجرا کردند اما در تیم ملی؛ آنچه که در اصل موضوع ممنوع و حرام است و مجری جلوگیری و به اجرا در آوردن آن فدراسیون فوتبال است از سوی زیر شاخه اصلی فدراسیون اجرا نمی‌شود!
تیم ملی به‌عنوان یکی از اصلی‌ترین زیر شاخه‌های فدراسیون فوتبال است که قانون روزه‌خواری در تمرینات برای آن اجرا نمی‌شود. یعنی هرکس که به تیم ملی دعوت شود می‌تواند روزه نگیرد و مخفیانه در تونل کمپ تیم‌های ملی آب نوش جان کند.
اینکه کسی روزه می‌گیرد یا نه، به خودش مربوط است و فردای قیامت کسی را به جای او بازخواست نمی‌کنند اما آنچه در تیررس انتقاد قرار گرفته تاکید فدراسیون بر عدم روزه‌خواری بازیکنان باشگاهی و تهدید آنها به محرومیت با استفاده از منشور اخلاقی است. این بار مخاطب رئیس سازمان لیگ است که مجری قوانین وضع شده در فوتبال ایران است.
آقای عزیز محمدی! آیا شما که روی این مسائل حساسیت به خرج می‌دهید و با اصرار بر حرف‌هایتان ساعت تمرین تیم‌های باشگاهی را تعیین می‌کنید نگاهی به تیم ملی و وضعیت آن انداخته‌اید؟ آیا در این ماه مبارک سری به تمرینات تیم ملی زده‌اید که ببینید منشور اخلاقی شما چطور در آن به اجرا در می‌آید؟
اصلا شما که مدام چوب لای چرخ تیم‌های باشگاهی می‌گذارید چطور نتوانسته‌اید تمرین تیم ملی را به بعد از افطار موکول کنید؟ شاید بگویید این مساله ربطی به سازمان لیگ ندارد و درباره تیم ملی فدراسیون باید پاسخگو باشد اما آیا این را قبول دارید که ملی‌پوشان، همان بازیکنان حاضر در باشگاه‌ها هستند که با دعوت به تیم ملی مجوز روزه خواری می‌گيرند!
اینها کذب نیست و شکی وجود ندارد از اتفاقاتی که پیرامون فدراسیون و لیگ می‌افتد بی‌اطلاع نیستید. شخص آقای کفاشیان هم همین‌طور. بدون شک ایشان هم می‌دانند که چه اتفاقاتی در تیم ملی می‌افتد اما... . شاید سکوت بهترین ترفند برای لاپوشانی قضیه باشد، برای اینکه خودمان،خودتان و خودشان را به بی خیالی بزنیم.
اتفاقی نیفتاده است فقط اینکه قوانین شما در فدراسیون و لیگ برتر مغایر یکدیگر است و تیغ شما تنها گلوی تیم‌های باشگاهی را می‌برد. این یک اتفاق واضح و روشن است که در آخرین تمرین تیم ملی قبل از سفر به ازبکستان افتاده است. تمرین ساعت 5 بعد از ظهر شروع شد و از همان ابتدا،نخستین قانون وضع شده برای ماه مبارک رمضان زیر پا گذاشته شد(همه تیم‌ها در ماه مبارک رمضان باید بعد از افطار تمرین کنند).
هوا آنقدر گرم است که خبرنگاران زیر سایه کوچکی که توسط دکل بزرگ کنار زمین ایجاد شده پناه گرفته‌اند. گرما بیداد می‌کند و بازیکنان آنقدر دویده‌اند که نای راه رفتن هم ندارند. خدا به داد آنها برسد که در بین ملی‌پوشان روزه‌اند!
در چشم بر هم زدنی بیشتر بازیکنان غیبشان می‌زند و همگی در داخل تونل کمپ تیم‌های ملی مشاهده می‌شوند. آنجا را برای خوردن آب در ماه مبارک رمضان تعبیه کرده‌اند و در این گرمی هوا اگر آب به بدن نرسد... دوربین شبکه خبر تمام این صحنه‌ها را ضبط می‌کند و کار آنها تمام است اما یکی از مسؤولان تدارکات تیم ملی به سمت خبرنگار این شبکه می‌رود و در حضور حاجیلو به خبرنگار و فیلمبردار اعتراض می‌کند که چرا این صحنه‌ها را ثبت کرده‌اند!
صدای سرپرست تیم ملی در می‌آید که چرا روی تونل را با پارچه‌ای که قرار بوده از قبل پوشانده شود نپوشانده‌اند! کار با گفتن «اينكه نمی‌شود روزه گرفت، هوا گرم است» و یک لبخند ملیح از سوی سرپرست تیمی ملی حل می‌شود تا خبرنگار مذکور بگوید که این صحنه‌ها را هرگز پخش نمی‌کند و آنها همین‌طوری فیلم گرفته‌اند.
کسی واکنش خاصی نشان نمی‌دهد و به نظر ذهن همه روی حرف‌های فدراسیون و گیر آنها به باشگاه‌ها متمرکز است. آیا نمی‌توانستند تمرین تیم ملی را بعد از افطار برگزار کنند، یا اینکه مثل همیشه مرگ برای همسایه است؟!
تقریبا اواخر تمرین است و بازیکنان پس از 3 ربع بازی کردن در محوطه‌ای فشرده با این دستور سرمربی مواجه می‌شوند: «بروید آب بخورید!» قطبی دور و برش را نگاه می‌کند و چشمانش با چشمان خبرنگاران حاضر در کمپ گره می‌خورد. بی‌تفاوتی نسبت به اینکه آنها چه چیزی شنیده‌اند بهترین راهکار برای فرار از این مخمصه است.
ماندن در دمای بالای 35 درجه آن هم در شرایطی که بدن نیاز بیشتری به استراحت دارد از عهده كسي كه تحركي ندارد بر نمی‌آید چه برسد به اینکه یک نفر با آن میزان تولید و تخلیه انرژی به‌عنوان یک ورزشکار با زبان روزه در اين دما تمرين كند.
اگر فدراسیون و سازمان لیگ برتر همان طور که باشگاه‌ها را در منگنه قرار دادند، برنامه تیم ملی را هم متناسب با زمان مشخص شده تعیین می‌کردند دیگر نیازی به این نبود که درتمرینات این تیم قایم باشک بازی شود و بازیکنان برای خوردن آب در ماه رمضان از فیلترینگ خجالت جماعت حاضر در کمپ تیم‌های ملی عبور کنند.
