تولد فراموش شده مرد فراموشی‏ناپذیر

امروز پنج شهریورماه است؛ سالروز تولد مردی است که کسی به اهالی ورزش تبریک نمی‌گوید و عادت شده هرگاه نامش را بشنویم به یاد 17 دی‌ماه روز مرگش بیافتند. امروز سالروز تولد جهان پهلوان تختی است، اسوه اخلاق و پهلوانی ایران، کسی که در یادها ماند چون مردمی بود و از حکومتی شدن سخت هراس داشت؛ جاودانه ماند چون هیچ‌گاه فراموش نکرد از کجا آمد و که بود و چه شد و در معرض مردم همچون یک الگو زندگی کرد. 

به گزارش خبرنگار ورزشی تابناک؛ در پنجم شهريورماه سال 1309 هجري شمسي، اسطوره‌ بزرگ كشتي ايران و جهان در محل خاني‌آباد تهران ديده به جهان گشود و بیش از مدال‏آوری و تاثیرگذاری در میادین قهرمانی که برخی هم‏دوره‏هایش فراوان‏تر از او صاحب شدند، در جامعه خود تاثیرگذار شد تا اهالی ورزش جاودانگی‏اش را یک موهبت برای ورزش بدانند و الگویی به زمان نزدیک‏تر با تاسی از مولایش وجود داشته باشد که رفتارهای به ظاهر پهلوانان امروز را با او قیاس کرد.

امروز سالروز فراموش شده مردی است که شاید ده‏های دیگر نیز سپری شود و با نیامدن جوانمری همچون او، فراموشی‏ناپذیری‏اش نزد مردم باقی بماند. بسیاری پس از او خواستند جایش را بگیرند، حتی بعضی‌ها هم لقبش را به عاریه برداشتند اما تختی فقط یکی است. راستی فکر می‌کنید چند نفر از آنهایی که هرساله برای سالروز مرگ تختی مراسم به پا می‌کنند روز تولدش را به یاد داشته باشند؟ آنهایی که هم دوره تختی بودند اما هنگامی که او را به سالن مسابقات راه نمی‏دادند تماشاچی بودند و پس از مرگش نیز هرگاه دور هم جمع می‏شدند، تنها یک جمله برای گفتن داشتند: "مگر ما چه از تختی کم داریم؟" هنوز سر قبرش برای گرفتن تریبون دعوا می‏کنند اما اغلب ایشان نمی‏دانند همسر تختی در روز ولادت شوی خود کجاست؟

شاید پاسخ سؤال تلخ‌تر از آنی باشد که به نظر می‌‌آید ولی خب وقتی به اوضاع و احوال ورزش و اخلاقیات آن نگاه کنیم تلخی آن را بـیـشتر درک می‌کنیم، وقتی متوجه شویم که در سالروز تولد اسوه اخلاق ورزش ایران که تصادفاً در ماه مبارک رمضان قرار گرفته عده‌ای از ورزشکاران روزه‌خواری می‌کنند، درحالی که او معتقد بود، حداقل به انجام واجبات و ترک محرمات اما امروز حرمت شکنی کار ساده‌ای است در ورزش، عده‌ای در پی این هستند که هر طور شده از زیر مفاد منشور اخلاقی فرار کنند و برخی هم در به‌در دنبال این هستند که برای دیگران پاپوش درست كرده و محکومش کنند.

امروز سالروز تولد تختی است؛ مردی که اکثریت قریب به اتفاق ورزشکاران اين مرز و بوم مدعی‌اند الگویشان است اما وقتی نگاهی به حجم پرونده‌های انضباطی و قضایی مفتوح در ورزش بیندازیم آن وقت متوجه می‌شویم که تنها شعار مرام و اخلاق در ورزش را سر داده‌ایم. امروز سالروز تولد مردی است که با مردم بود و برای مردم، راستی امروز چند ورزشکار داریم که این‌گونه باشند، چند ورزشکار داریم که درد مردم داشته باشند و چند ورزشکار سراغ دارید که به جز خود به مردم هم فکر کنند؟ چند ورزشکار داریم که ادای تنها ادای تختی را در نیاورند و اگر زلزله‏ای شد قصد نکنند با فروش نمایشی افتخاراتشان و اهداء یک وانت کلوچه به مردم آوار بر سر، لقب تختی را بخرند؟

سال گذشته درخواست شد برای مردی که جامعه ورزش ایران از بزرگی‌هایش گفته و کمتر درس گرفته، بیاییم و در سالروز تولدش جشنی بر پا کنیم به نام شخصی که او را در ینگه دنیا به عنوان پهلوان ایران زمین می‏شناسند و غلامرضا نوه‏اش به این نسبت فخر می‏فروشد. بیاییم به جز نام نهادن چند ورزشگاه و سوله ورزشی به نام این نامدار ماندگار، روز تولدش را به عنوان روز بازآموزی اخلاق در عصری که اخلاق بی‏ارزش‏ترین کالا بود، گرامی داشت.

سالروز ورود جسم مردی به این محیط خاکی که ظلم و حکومت پشت کرد، به مردم احترام گذاشت و اخلاق را حتی در عبور از یک معبر رعایت کرد؛ آنچنان ارزش داشت که به درج بیش از یک تبریک همزمان با آن پرداخت و همانگونه که در سالمرگش از پهلوانی گفته می‏شد، در روز تولدش نیز ارزش‏ها را گرامی داشت و این شادی را با خانواده‏ای که سال‏ها است دور افتاده و به دلایل مختلف به این دورافتادگی عادت کرده و از آن نمی‏گذرد، با اهداء یک دسته گل ناقابل مبارک‏تر از همیشه ساخت.

مردی که بی‏زجر زندگی نکرد و بی‏زجر جان نداد اما جان دادنش بر بزرگی‏اش نزد مردمی که روی دست‏هایشان تا آسمان بالا رفت افزود و چنین شد که حرمتی همچون یک اسطوره برایش قائل شدند؛ حرمتی که برای رستم و آرش قائل هستند و از نسبت خلاف به ایشان نمی‏گذرند. 79 سالروز قهرمانی که ارزش‏هایش در ورزش ایران امروز مهجور واقع شده به همسر و فرزندش به واسطه درک وی و جامعه بزرگ ورزش کشورمان به واسطه حضور چنین پدیده‏ای در میان نام‏آورانش تبریک می‏گوییم.