تصمیم عجیب یک فدراسیون ورزشی برای کسب سهمیه المپیک
فدراسیون بدمینتون هزینه اعزام ملی‌پوشان به مسابقات را برای کسب سهمیه المپیک ندارد و برای همین برخی ملی‌پوشان با هزینه شخصی تصمیم گرفتند در مسابقات شرکت کنند. در واقع ملی‌پوشان زودتر از فدراسیون‌نشین‌ها عزمشان را برای کسب سهمیه جزم کرده‌اند. فدراسیون هم در مقابله با این ورزشکارا تصمیم عجیبی گرفته است.
در حالی که کم‌کم به روزهای مهم و حساس کسب سهمیه المپیک ریو نزدیک می‌شویم و سال پیش‌روی یکی از مهم‌ترین سال‌های ورزشی کشورمان برای کسب سهمیه المپیک و بالاتر بردن شانس خود در کسب مدال است از گوشه و کنار اخبار عجیبی به گوش می‌رسد. از جمله در فدراسیون بدمینتون گوبا بازیکنان و ملی‌پوشان زودتر از فدراسیون دست بکار شده‌اند و تصمیم گرفته‌اند با هزینه شخصی در رقابت‌های انتخابی المپیک و کسب سهمیه شرکت کنند.
به گزارش تابناک، همین چند روز پیش بود که مهندس کیومرث هاشمی سال پیش‌رو را سال مهم و حساسی در ورزش کشورمان خواند و از تلاش همه‌جانبه برای کسب سهمیه‌های المپیکی سخن گفت. پیش از این، هم در سخنان وی و هم در سخنان مقامات عالی‌رتبه ورزشی کشورمان سخن از یک عزم جدی برای کسب حداکثری سهمیه‌های المپیکی به میان بوده است. اما آنچه در عمل می‌بینیم بعضا با گفته‌ها چندان همخوانی ندارد. نمونه‌اش هم همین شرکت در مسابقات برای کسب سهمیه بدمینتون المپیک است که گویا به دلیل مشکلات مالی فدراسیون ملی‌پوشان خودشان دست بکار شده‌اند و تصمیم گرفته‌اند با هزینه شخصی در مسابقات انتخابی شرکت کنند.
گویا مسئولان فدراسیون بدمینتون از اردیبهشت سال آینده قصد دارند در مسابقات انتخابی المپیک شرکت کنند اما دو، سه ملی‌پوشی که امید حضور در المپیک ریو را دارند، خیلی پیش از این‌ها گفتند باید برای حضورشان برنامه‌ریزی شده و هزینه‌های اعزامشان به رقابت‌های انتخابی که حداقل 15 مسابقه است، فراهم شود. با این حال به نظر می‌رسد به دلیل مشکل همیشگی کمبود منابع مالی فدراسیون نمی‌تواند هزینه اعزام ورزشکاران را تامین کند. طبق گزارش منابع خبری حتی فدراسیون بدمینتون قصد دارد از ده مسابقه‌ای که حدفاصل اردیبهشت تا مرداد سال جاری برگزار می‌شود تنها در پنج مسابقه شرکت کند که از این میزان هم گویا قرار است هزینه اعزام به سه دوره از مسابقات را خود ورزشکاران پرداخت کنند.
برای کسب سهیمه المپیک بدمینتون‌بازان باید حداقل رنک جهانی زیر 80 را کسب کنند اما خیلی از ملی‌پوشان کشورمان صاحب رنک‌های سه رقمی هستند و چیزی که به آن‌ها کمک می‌کند تا رنک خود را کاهش دهند امتیاز آوری در مسابقات مختلف است و به این ترتیب شرکت هرچه بیشتر در مسابقات پیش‌رو تا المپیک ریو کمک می‌کند تا ورزشکاران بیشتری بتوانند صاحب سهمیه المپیکی شوند. با این حال فدراسیون بدمینتون قصد ندارد هزینه شرکت ملی‌پوشان در این دست مسابقات را بپردازد. اما از این اتفاق جالب‌تر تصمیم فدراسیون بدمینتون در این خصوص است. فدراسیون بدمینتون به ملی‌پوشان این رشته که قصد دارند با هزینه شخصی در مسابقات شرکت کنند اعلام کرده که در صورت موفقیت در کسب سهمیه هزینه آن‌ها را پرداخت خواهد کرد.
به نظر خیلی عجیب می‌رسد که دستگاه ورزش ایران با عرض و طول بسیارش نتواند هزینه‌های لازم برای کسب سهمیه المپیک را پرداخت کند و با ملی‌پوشان خود مانند یک شرکت تجاری به پیمانکارانش برخورد کند که مثلا در صورت انجام چنین کاری هزینه‌های شما پرداخت خواهد شد و در غیر این‌صورت همه هزینه‌ها بر دوش خودتان است. این روش البته شاید در فضای تجاری منطقی به نظر بیایید اما در فضایی که کشورهای دنیا برای کسب هر مدال المپیکی چند میلیون دلار هزینه می‌کنند کمی غیرطبیعی به نظر می‌رسد.
البته این نکته را هم نباید فراموش کرد که این قبیل اتفاقات در فدراسیون‌های که کمتر در مرکز توجه قراردارند کمی متداول است و غالبا اتفاقات محیرالعقولی در آن‌ها رخ می‌دهد اما قراردادن این اتفاقات کنار گفته‌ها و مصاحبه‌های مقام‌های عالی‌رتبه ورزشی پارادکس بزرگی را ایجاد می‌کند. نگاهی به این اتفاقات نشان می‌دهد که چرا سال‌هاست مدال‌های المپیکی ما از کشتی وزنه‌برداری و تکواندو فراتر نمی‌رود.
به گزارش تابناک، همین چند روز پیش بود که مهندس کیومرث هاشمی سال پیش‌رو را سال مهم و حساسی در ورزش کشورمان خواند و از تلاش همه‌جانبه برای کسب سهمیه‌های المپیکی سخن گفت. پیش از این، هم در سخنان وی و هم در سخنان مقامات عالی‌رتبه ورزشی کشورمان سخن از یک عزم جدی برای کسب حداکثری سهمیه‌های المپیکی به میان بوده است. اما آنچه در عمل می‌بینیم بعضا با گفته‌ها چندان همخوانی ندارد. نمونه‌اش هم همین شرکت در مسابقات برای کسب سهمیه بدمینتون المپیک است که گویا به دلیل مشکلات مالی فدراسیون ملی‌پوشان خودشان دست بکار شده‌اند و تصمیم گرفته‌اند با هزینه شخصی در مسابقات انتخابی شرکت کنند.
گویا مسئولان فدراسیون بدمینتون از اردیبهشت سال آینده قصد دارند در مسابقات انتخابی المپیک شرکت کنند اما دو، سه ملی‌پوشی که امید حضور در المپیک ریو را دارند، خیلی پیش از این‌ها گفتند باید برای حضورشان برنامه‌ریزی شده و هزینه‌های اعزامشان به رقابت‌های انتخابی که حداقل 15 مسابقه است، فراهم شود. با این حال به نظر می‌رسد به دلیل مشکل همیشگی کمبود منابع مالی فدراسیون نمی‌تواند هزینه اعزام ورزشکاران را تامین کند. طبق گزارش منابع خبری حتی فدراسیون بدمینتون قصد دارد از ده مسابقه‌ای که حدفاصل اردیبهشت تا مرداد سال جاری برگزار می‌شود تنها در پنج مسابقه شرکت کند که از این میزان هم گویا قرار است هزینه اعزام به سه دوره از مسابقات را خود ورزشکاران پرداخت کنند.
برای کسب سهیمه المپیک بدمینتون‌بازان باید حداقل رنک جهانی زیر 80 را کسب کنند اما خیلی از ملی‌پوشان کشورمان صاحب رنک‌های سه رقمی هستند و چیزی که به آن‌ها کمک می‌کند تا رنک خود را کاهش دهند امتیاز آوری در مسابقات مختلف است و به این ترتیب شرکت هرچه بیشتر در مسابقات پیش‌رو تا المپیک ریو کمک می‌کند تا ورزشکاران بیشتری بتوانند صاحب سهمیه المپیکی شوند. با این حال فدراسیون بدمینتون قصد ندارد هزینه شرکت ملی‌پوشان در این دست مسابقات را بپردازد. اما از این اتفاق جالب‌تر تصمیم فدراسیون بدمینتون در این خصوص است. فدراسیون بدمینتون به ملی‌پوشان این رشته که قصد دارند با هزینه شخصی در مسابقات شرکت کنند اعلام کرده که در صورت موفقیت در کسب سهمیه هزینه آن‌ها را پرداخت خواهد کرد.
به نظر خیلی عجیب می‌رسد که دستگاه ورزش ایران با عرض و طول بسیارش نتواند هزینه‌های لازم برای کسب سهمیه المپیک را پرداخت کند و با ملی‌پوشان خود مانند یک شرکت تجاری به پیمانکارانش برخورد کند که مثلا در صورت انجام چنین کاری هزینه‌های شما پرداخت خواهد شد و در غیر این‌صورت همه هزینه‌ها بر دوش خودتان است. این روش البته شاید در فضای تجاری منطقی به نظر بیایید اما در فضایی که کشورهای دنیا برای کسب هر مدال المپیکی چند میلیون دلار هزینه می‌کنند کمی غیرطبیعی به نظر می‌رسد.
البته این نکته را هم نباید فراموش کرد که این قبیل اتفاقات در فدراسیون‌های که کمتر در مرکز توجه قراردارند کمی متداول است و غالبا اتفاقات محیرالعقولی در آن‌ها رخ می‌دهد اما قراردادن این اتفاقات کنار گفته‌ها و مصاحبه‌های مقام‌های عالی‌رتبه ورزشی پارادکس بزرگی را ایجاد می‌کند. نگاهی به این اتفاقات نشان می‌دهد که چرا سال‌هاست مدال‌های المپیکی ما از کشتی وزنه‌برداری و تکواندو فراتر نمی‌رود.
