لیگ سراسری قدس چگونه و چند دوره برگزار شد

نخستین دوره لیگ باشگاهی کشور پس از انقلاب لیگ قدس بود که در فصل ۶٩-۱۳۶۸ برگزار شد و با قهرمانی استقلال تهران پایان یافت. البته این تنها لیگ سراسری باشگاهی کشور بود که با نام لیگ قدس انجام شد.

به گزارش «تابناک»، پیش از این در سال‌های 64 تا 67 چهار دوره با نام لیگ سراسری قدس برگزار شد.

لیگ قدس در واقع رقابت بین تیم منتخب استان‌ها با یکدیگر در دو دسته اول و دوم بود. تهران الف (دو بار) و اصفهان (دو بار) در چهار دوره مسابقات به مقام قهرمانی رسیدند.


تیم اصفهان با بهرام عاطف و محمدرضا کربگندی به عنوان سرمربی تنها تیم شهرستانی بود که موفق به کسب جام در مقابل دو تیم تهرانی الف و ب شد. لیگ استانی قدس در سال ۱۳۶۸ به لیگ باشگاهی تبدیل ‌و پس از آن لیگ آزادگان و لیگ حرفه‌ای ادامه راه مسابقات سراسری کشوری شد.

در چهار دوره برگزاری لیگ قدس به ترتیب کریم باوی (۱۳۶۵)، حمید علیدوستی (۱۳۶۴) صمد مرفاوی و حمیدرضا منصوری (۱۳۶۶) و کریم باوی و حمیدرضا منصوری (۱۳۶۷) آقای گل مسابقات شدند. در این لیگ بازیکنان سر‌شناس زیادی نظیر فرشاد پیوس، محسن گروسی (تهران ب)، قاسم علیزاده، نادر دست‌نشان و حسین مسگر ساروی (مازندران)، علی اصغر مدیر روستا، امیر قلعه نوع (تهران الف)،، محمد احمدزاده، سیروس قایقران (گیلان) و.. بازی می‌کردند.

از مرداد ۱۳۶۴ لیگ سراسری استان‌ها شروع به فعالیت کرد که با شرکت تیم‌های مختلف از استان‌های کشور انجام شد. نام این لیگ، لیگ قدس بود‌ و با ظهور ستاره‌های جدید مانند احمد رضا عابدزاده که با تیم منتخب اصفهان راهی این مسابقات شده بود همراه بود. در این سال، تیم تهران الف موفق شد بالا‌تر از تیم‌های تهران ب و مازندران قرار گرفته و عنوان قهرمانی را به دست آورد.

در سال‌های ۱۳۶۵ و ۱۳۶۶ نیز برای نخستین بار در فوتبال باشگاهی ایران یک تیم اصفهانی ‌قهرمان شد. تیم منتخب اصفهان با درخشش ستاره جوان و محبوب خود یعنی احمد رضا عابدزاده در سال ۶۵ قهرمان شد و در سال ۶۶ این قهرمانی را تکرار کرد. در سال ۶۷ نیز بار دیگر تهران الف که تلفیقی از ستاره‌های تهرانی فوتبال ایران بود به مقام قهرمانی رسید.

البته در فصل ۱۳۶۷ در کنار لیگ قدس بازی‌هایی با عنوان جام هفده شهریور با حضور هفده تیم تهرانی در شهر تهران برگزار شد و در ‌‌نهایت پرسپولیس با ‌۴۰ امتیاز از ۱۶ بازی بالا‌تر از تیم‌های دارایی، اکباتان و استقلال قرار گرفت و عنوان قهرمانی را از آن خود کرد.

البته دیری نپایید و در سال ۱۳۶۸ لیگ بار دیگر لیگ باشگاهی فوتبال در ایران پس از یازده سال وقفه ‌‌سراسری با نام ((لیگ سراسری قدس)) برگزار شد. لیگ سراسری قدس در سال ۶۸ را می‌توان هشتمین دوره رسمی لیگ فوتبال ایران پس از جام تخت جمشید در سال ۵۶ دانست.

پرسپولیس، استقلال، ملوان، دارایی، تراکتور‌سازی، سپاهان، صنعت نفت آبادان، ماشین‌سازی، بانک سپه تهران، جنوب اهواز، کما شیراز، پیام مشهد، استقامت یزد، کاوه بندر عباس، تام اصفهان، شهرداری ساری، پاس بوشهر، استقلال انزلی، خیبر خرم آباد، پاکدیس ارومیه و گسترش اراک تیم‌های این رقابت‌ها بودند.

برگزاری لیگ سراسری استان‌های کشور موجب شد تا چهره‌هایی چون عابد‌زاده، باوی، مسگر ساروی و ده‌ها بازیکن جویای نام خودنمایی کنند و به عضویت تیم ملی در‌آیند، در ضمن این لیگ شاهد درخشش استان‌های تهران، اصفهان، گیلان و مازندران بود، جالب اینکه تنها استانی که در لیگ بر‌تر نماینده‌ای ندارد، استان مازندران است!

البته در گذشته شاهد حضور تیم‌هایی چون شهرداری ساری، نساجی مازندران، ایرسو‌تر و شموشک نوشهر در بر‌ترین لیگ کشور بودیم، ولی هر کدام از این تیم‌ها به علت عدم حمایت مسئولان مازندرانی از لیگ بر‌تر و لیگ آزادگان به دسته پایین‌تر سقوط کردند.

سال پیش تیم نساجی مازندران برای بازی با ابومسلم به علت نداشتن پول بلیت از رفتن به مشهد بازماند! و سه امتیاز حساس را به همین آسانی از دست داد!

آیا می‌دانید در تمرین تیم نساجی مازندران دست‌کم پنج هزار هوادار حضور دارد؟ آیا استان مازندران با داشتن ده‌ها بازیک بزرگ در تیم ملی و لیگ لیاقت داشتن یک تیم در لیگ بر‌تر را ندارد؟

تیم های مازندرانی کارخانه بازیکن سازی کشور محسوب می‌شوند که از طریق همین باشگاه‌ها بازیکنان بزرگی و مطرحی را به کشور و حتی دنیا معرفی کرده است.

جالب اینکه در اولین لیگ باشگاهی کشور و در گروه الف این رقابت‌ها تیم نساجی مازندران با عملکردی فوق العاده، موفق شد رده سوم جدول را به خود اختصاص دهد. اگر نساجی از ملوان پیشی می‌گرفت حتی می‌توانستند یکی از تیم‌های برگزار کننده دیدارهای نیمه نهایی باشند و مقابل استقلال تهران قرار گیرند، ولی تنها با اختلاف چهار امتیاز نسبت به این این تیم گیلانی ناکام ماندند.

بازیکنان مازندرانی تیم ملی و لیگ

رحمان احمدی (نوشهر)، محمدرضا خلعتبری (تنکابن)، امید ابراهیمی (نکا)، مهرداد اولادی (قائم شهر) و شجاع خلیل‌زاده از (بابلسر) بازیکنان ملی پوشان مازنی تیم ملی هستند، در ضمن چندین بازیکن دیگر مازندرانی سابقه پوشیدن پیراهن تیم ملی را دارند.

جالب اینکه ده‌ها بازیکن بزرگ همچون امید عالیشاه، علیرضا نورمحمدی، مهرداد کفشگری، میثم حسینی، محمد عباس‌زاده، هادی نوروزی، و محسن بنگر با پرسپولیس تهران، حنیف عمران‌زاده، فرهاد مجیدی با استقلال تهران، رحمان احمدی، امید ابراهیمی، شجاع خلیل‌زاده، شهاب گردان با سپاهان اصفهان، فرشید طالبی و میثم بائو با تراکتورسازی تبریز،

‌روح الله عرب و اویس کرد جهان با ذوب آهن اصفهان، مهرداد اولادی (سایپا)، ابوذر رحیمی، حسین حسینی (داماش)، مهدی نوری (فولاد) اسماعیل صمدی و محمد احمد‌زاده و فریبرز گرامی با ملوان بندر انزلی، حامد فلاح‌زاده، رضا خالقی فر، میرهانی هاشمی، رامین رضائیان، علی علی‌پور با راه آهن تهران، کیانوش رحمتی، مجید ایوبی، کریم اسلامی و حامد شیری با سایپا کرج، مرتضی پورعلی، حمیدرضا فرزانه و حامد رمضانی، مجید هوتن، سعید صادقی و مسعود حقجو با صبای قم، مهدی خیری با استقلال خوزستان، محمود‌پور اسدالله، محمد گرجی و حمید رضا فرزانه با پیکان قزوین،

میلاد جهانی و مجتبی ترشیز با مس کرمان، امید خلیلی و مهدی نعمتی فجر سپاسی شیراز، با داماش گیلان و...‌ به عنوان بازیکنان فوتبال مازندرانی که با تیم‌های خود در فصل جاری قرارداد امضا کردند.

در ضمن فوتبال مازندران چندین لژیونر به فوتبال جهان معرفی کرد که می‌توان به بازیکنانی چون فرهاد مجیدی، مهرداد اولادی، رحمان رضایی، محمد رضا خلعتبری و سردار آزمون اشاره کرد.

پرسش این است که چرا مسئولان مازندرانی از تیم‌های این استان حمایت نمی‌کنند؟

به قول بنگر هم‌اکنون در پرسپولیس هفت بازیکن مازندرانی هستند و وقتی وارد رختکن پرسپولیس می‌شوی، انگار رختکن نساجی است، چون همه مازندرانی صحبت می‌کنند. مازندران منابع مالی خوبی دارد، همین بندر نوشهر و کارخانه نکا چوب می‌توانند بودجه یک سال کشور را پرداخت کنند؛ اما چون مدیران ورزشی نیستند، امید ابراهیمی باید فوتبالش را از بندرعباس شروع کند. مهم‌ترین منابع طبیعی کشور در مازندران است، بعد یک زمین چمن خوب در این استان نیست. تازه زمین وطنی را هم چمن مصنوعی کردند. در هر تمرین این تیم پنج هزار هوادار می‌آید.

 چرا این مشکلات در مازندران وجود دارد؟ چون کارخانه‌ها از فوتبال حمایت نمی‌کنند. من حاضرم نصف پرسپولیس از تیم شهرم پول بگیرم اما آنجا بازی کنم. ده سال است نتوانستم درست و حسابی فامیل‌هایم را ببینم، چون بیرون از استانم بازی می‌کنم.