قبر سهراب سپهری را بار دیگر سفید کنیم + فیلم

امروز سالگرد درگذشت یکی از اثرگذار‌ترین هنرمندان معاصر است. وی که ‌عمرش را وقف نقش بر بوم کرده بود، ولی اشعارش در صدر توجه است و امروز بسیاری از دوستدارانش همچون روز تولدش به یاد‌ وی بر سر قبرش می‌روند؛ اما اگر ‌سال‌های گذشته سر خاک وی نرفته باشید، شاید نتوانید به سادگی ‌قبر او را بیابید!

به گزارش «تابناک»، کمال‌طلب اما فروتن و خجول بود و همواره درصدد فراگیری. ساده سخن می‌گفت و ساده‌گویی‌هایش پرمفهوم‌تر از پیچیده‌ترین تعابیر فلسفی بود و طبیعت در گفتار و اشعارش نقش اساسی داشت و این نگاه قالب بر اشعارش به ویژه پس از آنکه اندکی از سبک نیمایی فاصله گرفت، آثارش را از دیگر شعرهای نو سوا کرد و به خوبی می‌توان میان اشعارش با دیگر اشعار بدون توجه به امضای اثر، تفاوت قائل شد.

سهراب سپهری که بر خلاف بسیاری از شاعران نوگرا، خیره به مشرق زمین و متکی بر تصویرسازی‌های تهی از هر گونه آلایش شعر می‌سرود و سفر‌هایش به هندوستان، پاکستان، افغانستان، ژاپن و چین، شعر‌هایش را ریشه‌دار‌تر کرد و مجموعه سروده‌هایش چندین نسل را اسیر خود ساخته، در چنین روزی از سال ۱۳۵۹ با رنج بیماری سرطان خون وداع کرد و بدرود حیات گفت تا نسل پس از انقلاب، نتواند وجودش را جز در پهنه آثارش ‌درک کند.

درباره او بسیار نوشته‌اند و بسیار ننوشته‌اند؛ اما شاید همچنان «طبیعت بی‌جان»، «شقایق‌ها، جویبار و تنه درخت»، «علف‌ها و تنه درخت»، «ترکیب بندی با نوارهای رنگی»، «ترکیب بندی با مربع‌ها» و «منظره کویری» به عنوان مهمترین نقاشی‌هایش و «تا انتها حضور»، «سهراب مرغ مهاجر» و «هنوز در سفرم»، «بیدل، سپهری و سبک هندی»، «تفسیر حجم سبز»، «حافظ پدر، سهراب سپهری پسر، حافظان کنگره» و نگاهی به «سهراب سپهری» ‌‌مجموعه اشعار برجای مانده از او، همچنان بهترین منبع درک اندیشه‌های این شاعر بزرگ باشد.

پس از درگذشت‌ سهراب سپهری، صحن امامزاده سلطان‌علی‌بن محمد باقر در روستای مشهد اردهال، واقع در اطراف کاشان، میزبان ابدی او گشت و در آغاز کار، یک کاشی فیروزه‌ای در محل دفن سهراب سپهری نصب‌ شد.

اما مدتی بعد با حضور خانواده سهراب، سنگ سفید رنگی جایگزین آن شد که‌ روی آن، بخشی از شعر «واحه‌ای در لحظه» از کتاب حجم سبز با خطاطی رضا مافی حکاکی شده‌ بود؛ سنگی که همگان قبرش را با تصویر آن می‌شناسند و سادگی و شفافیتش، همواره یادآور‌ روح این شاعر جاودانه بود.

سال ۱۳۸۴ نیز که در حین بازسازی صحن امامزاده، بر اثر بی‌دقتی کارگران و برخورد مصالح، سنگ قبر سهراب سپهری شکست، تلاشی ناشیانه شده بود تا سنگ قبری شبیه به سنگ قبر پیشین جایگزین آ» شود که برای بسیاری شاید این تغییر قابل تشخیص نبود تا آن که در ۲۹ اسفند ماه ۱۳۸۷، سنگ قبر سهراب در حرکتی غیرمترقبه تغییر کرد.

یک بولدزر و چند کارگر، سنگ قبر سهراب را کندند و سنگی سیاه و دراز جایگزین سنگ پیشین کردند که نسبتی به نگاه این شاعر نداشت و ظاهراً خانواده سهراب نیز از این ماجرا اطلاعی ندارند.

نکته جالب این که شماره موبایل سازندگان سنگ قبر بسیار درشت و شبیه یک آگهی تبلیغاتی در پایین سنگ قبر جدید حک شده و اساساً مشخص نیست، انگیزه تغییر این سنگ قبر، در حالی که سنگ قبر پیشین هیچ مشکلی نداشت، چه بوده و متولیان امر نیز با گذشت‌ این مدت چرا در این باره سکوت ‌کرده‌اند؟!

کاش دوستدران سهراب به فکر باشند و پیش از نیمه مهر ماه که سالروزش را جشن می‌گیرند، قبرش را بار دیگر سفید کنند تا آنان که روزگاری بر مزارش یادش را گرامی داشته اند، همچنان بتوانند نشانه ای از سهراب را در مقبره‌اش ببینند.

«تابناک» به مناسبت سالروز درگذشت سهراب، تنها تصاویر موجود از سهراب سپهری را با دکلمه‌ای از احمدرضا احمدی بازنشر می‌کند.