حتما شما هم در خیابان‌ها، پیاده‌روها، کنار سکوها، پای پله‌ها و پشت نرده‌های دور و اطراف دیده‌اید شهروند معلولی را که سرگردان متوقف شده است. توقف‌های ناچار، ساده‌ترین امور روزانه معلولان را با مشکل مواجه می‌کند و به شائبه ناتوانی دامن می‌زند. در پی آن فرد معلول خواه ناخواه و به تدریج از خیابان‌ها دوری می‌کند و از سکوهای بلند و پله‌های زیاد و خیابان‌های شلوغ به خانه‌نشینی می‌رسد؛ و این‌گونه پیامدها و آسیب‌های بعدی معلولیت از راه می‌رسند. این در حالی است که با مناسب‌سازی اصولی معابر و اماکن عمومی برای معلولان، شهر جایی برای زندگی جاری همه ما خواهد بود.
