سند تاریخی خانه "فرمانفرما" باطل خواهد شد!
وراث خانه تاریخی مینایی، یکی از خانه‌های به جامانده از دوره فرمانفرما به دلیل عدم توانایی مالی در تامین هزینه‌های مرمت از سازمان میراث فرهنگی شکایت کرده و خواستار خروج این خانه از فهرست میراث ملی شده اند.
به گزارش مهر، خانه مینایی روزگاری جزو املاک منیریه زن کامران میرزا نایب السلطنه پسر سوم ناصرالدین شاه بود. پس بعداز فوت کامران میرزا، زمین های این محله به عبدالحسین میرزا فرمانفرما نوه سردارعباس میرزا، یکی از شاهزاداه های قاجاری و نخست وزیر ایران فروخته شد.
این خانه در محله منیریه واقع شده و در تاریخ سوم خرداد سال 1386 به شماره 19168 در فهرست آثار ملی کشور قرار گرفت. در همان ابتدای ثبت این اثر، برجسازان زیادی چشم طمع به این اثر فاخر معماری داشته و قصد خرید آن را کردند اما کارشناسان سازمان میراث فرهنگی وعده خرید این خانه را پس از ثبت به مالکان داده و از تخریبش جلوگیری کردند. علاقمندی خاندان مینائی بر حفظ میراث پدریشان باعث شد تا این خاندان اجازه ثبت خانه را در فهرست ملی کشور به سازمان میراث فرهنگی بدهند.
خانه تاریخی مینایی در سال 86 با رضایت مالکان در فهرست میراث فرهنگی قرار گرفت
اما این قول عملی نشد حتی در سال 87 نیز کارشناسان رسمی دادگستری، قیمت گذاری بر روی این خانه انجام دادند و مبلغ 900 میلیون تومان برای خریداری این خانه تخمین زده شد ولی به دلیل کمبود اعتبارات و تامین هزینه های خرید این خانه از سوی معاونت توسعه و مدیریت سازمان متبوع؛ خریداری این خانه از سوی سازمان میراث فرهنگی بی نتیجه باقی ماند.
اکنون عدم توان مالی باعث شده که خاندان مینائی در عمل به وصیت پدرشان مبنی بر حفظ این خانه با مشکلاتی رو به رو شوند به همین دلیل در بهمن ماه سال گذشته در نامه ای خطاب به دیوان عدالت اداری از این مرجع قانونی خواسته اند انی خانه از فهرست میراث ملی خارج شود.
به همین دلیل در تاریخ7 اردیبهشت سال جاری جلسه دیوان عدالت اداری مبنی بر شکایت خاندان مینائی از سازمان میراث فرهنگی و خارج شدن این خانه از فهرست آثار ملی کشور برگزار شد که هیچیک از وکلاء این سازمان در این جلسه حاضر نشدند و تنها با ارسال نامه ای خطاب به جعفری رئیس شعبه 7 دیوان عدالت اداری اعلام کردند میراث فرهنگی هیچ تملکی بر روی این خانه ندارد و این خاندان می توانند به راحتی این خانه را بفروشند.
خانه مینایی به مرمت اساسی نیاز دارد و مالکان آن توانایی انجام این کار را ندارند همچنین با توجه به اینکه معمولا دیوان عدالت اداری به نامه درخواست مالکان مبنی بر خروج املاک از فهرست میراث ملی استناد می کند و همچون خانه های دائی جان ناپلئون، سرای دلگشا، سرای میخچی و ... بدون حضور کارشناسان سازمان میراث فرهنگی اقدام به خروج بناها از این فهرست می کند، بیم آن می رود این بار نیز به این خانه به عنوان یک اثر فاقد ارزش تاریخی نگاه کرده و حکم به خروج دهد. حال باید منتظر رای قطعی دیوان عدالت اداری ظرف یک ماه آینده در این باره بود که آیا دیوان رای به تخلف و عدم تعهدات سازمان میراث فرهنگی می دهد و یا آن را ثبت آثار ملی کشور خارج می کند که اگر این اتفاق بیفتد دیوان عدالت اداری بار دیگر با اتکا بر قوانین سال 1309 که تنها آثار تاریخی کشور را آثار موجود پیش از دوران زندیه می داند، حکم بر بی ارزش بودن خانه و باطل بودن تاریخ آن داده است.
به گزارش مهر، خانه مینایی روزگاری جزو املاک منیریه زن کامران میرزا نایب السلطنه پسر سوم ناصرالدین شاه بود. پس بعداز فوت کامران میرزا، زمین های این محله به عبدالحسین میرزا فرمانفرما نوه سردارعباس میرزا، یکی از شاهزاداه های قاجاری و نخست وزیر ایران فروخته شد.
این خانه در محله منیریه واقع شده و در تاریخ سوم خرداد سال 1386 به شماره 19168 در فهرست آثار ملی کشور قرار گرفت. در همان ابتدای ثبت این اثر، برجسازان زیادی چشم طمع به این اثر فاخر معماری داشته و قصد خرید آن را کردند اما کارشناسان سازمان میراث فرهنگی وعده خرید این خانه را پس از ثبت به مالکان داده و از تخریبش جلوگیری کردند. علاقمندی خاندان مینائی بر حفظ میراث پدریشان باعث شد تا این خاندان اجازه ثبت خانه را در فهرست ملی کشور به سازمان میراث فرهنگی بدهند.
خانه تاریخی مینایی در سال 86 با رضایت مالکان در فهرست میراث فرهنگی قرار گرفت
اما این قول عملی نشد حتی در سال 87 نیز کارشناسان رسمی دادگستری، قیمت گذاری بر روی این خانه انجام دادند و مبلغ 900 میلیون تومان برای خریداری این خانه تخمین زده شد ولی به دلیل کمبود اعتبارات و تامین هزینه های خرید این خانه از سوی معاونت توسعه و مدیریت سازمان متبوع؛ خریداری این خانه از سوی سازمان میراث فرهنگی بی نتیجه باقی ماند.
اکنون عدم توان مالی باعث شده که خاندان مینائی در عمل به وصیت پدرشان مبنی بر حفظ این خانه با مشکلاتی رو به رو شوند به همین دلیل در بهمن ماه سال گذشته در نامه ای خطاب به دیوان عدالت اداری از این مرجع قانونی خواسته اند انی خانه از فهرست میراث ملی خارج شود.
بخشی از نامه وراث به دیوان عدالت اداری
به همین دلیل در تاریخ7 اردیبهشت سال جاری جلسه دیوان عدالت اداری مبنی بر شکایت خاندان مینائی از سازمان میراث فرهنگی و خارج شدن این خانه از فهرست آثار ملی کشور برگزار شد که هیچیک از وکلاء این سازمان در این جلسه حاضر نشدند و تنها با ارسال نامه ای خطاب به جعفری رئیس شعبه 7 دیوان عدالت اداری اعلام کردند میراث فرهنگی هیچ تملکی بر روی این خانه ندارد و این خاندان می توانند به راحتی این خانه را بفروشند.
خانه مینایی به مرمت اساسی نیاز دارد و مالکان آن توانایی انجام این کار را ندارند همچنین با توجه به اینکه معمولا دیوان عدالت اداری به نامه درخواست مالکان مبنی بر خروج املاک از فهرست میراث ملی استناد می کند و همچون خانه های دائی جان ناپلئون، سرای دلگشا، سرای میخچی و ... بدون حضور کارشناسان سازمان میراث فرهنگی اقدام به خروج بناها از این فهرست می کند، بیم آن می رود این بار نیز به این خانه به عنوان یک اثر فاقد ارزش تاریخی نگاه کرده و حکم به خروج دهد. حال باید منتظر رای قطعی دیوان عدالت اداری ظرف یک ماه آینده در این باره بود که آیا دیوان رای به تخلف و عدم تعهدات سازمان میراث فرهنگی می دهد و یا آن را ثبت آثار ملی کشور خارج می کند که اگر این اتفاق بیفتد دیوان عدالت اداری بار دیگر با اتکا بر قوانین سال 1309 که تنها آثار تاریخی کشور را آثار موجود پیش از دوران زندیه می داند، حکم بر بی ارزش بودن خانه و باطل بودن تاریخ آن داده است.
