بازدید 46224
آقای اردوغان به کجا چنین شتابان؟
ماهیت بحران سوریه هر چه باشد، حق با دولت باشد و یا مخالفین، هیچ کشوری حق ندارد که مسائل داخلی آن کشور را مسأله داخلی خود بداند و تمایلات استعمارگرانه را در عصر حاضر زنده کند؛ آن هم کشوری مانند ترکیه که خود بر پایه آمار سازمان های بین المللی، بیشترین میزان زندانی سیاسی در دنیا را داشته و...
سرویس سیاست خارجی ـ در حالی که بحران سازی در سوریه، هر روز پررنگتر از گذشته می شود و در آشوب های این کشور، هنوز مشخص نیست که ادعای دولت درباره حضور گروه های مسلح درست است یا ادعای مخالفان که مدعی اند تظاهرات آنان مسالمت آمیز است، با وجود این، دخالت کشورهای خارجی در سوریه در حال اوج گیری است.
به گزارش «تابناک»، روز گذشته رجب طیب اردوغان، نخست وزیر ترکیه در اقدامی جسورانه اعلام کرد: سوریه مسأله ای در حوزه سیاست خارجی ترکیه نیست، بلکه بحران در سوریه در زمره مسائل داخلی ترکیه است؛ سخنی که به ظاهر از آن بوی تمایلات استعماری دوران امپراتوری عثمانی به مشام می رسد.
بنا بر این گزارش، ماهیت بحران سوریه هر چه باشد، حق با دولت باشد و یا مخالفین، هیچ کشوری حق ندارد که مسائل داخلی آن کشور را مسأله داخلی خود بداند و تمایلات استعمارگرانه را در عصر حاضر زنده کند؛ آن هم کشوری مانند ترکیه که خود بنا بر آمار سازمان های بین المللی، بیشترین میزان زندانی سیاسی در دنیا را داشته و هم اکنون نیز در میزان دربند کردن روزنامه نگاران، مقام نخست را در جهان دارد و حتی از این نظر وضع ترکیه از چین هم بدتر است.
بنابراین، اگر فرض بر این باشد که دولت سوریه هیچ حقی هم ندارد، این مردم سوریه هستند که خود باید سرنوشت خود را رقم بزنند و تجربه نشان داده است که دخالت خارجی برای اصلاح نظام سیاسی کشورها در بیشتر موارد به جنگ داخلی منجر خواهد شد، مثلا آنچه در مصر رخ داد، قیام مردم این کشور برای سرنگونی مبارک بود و آنچه اکنون در لیبی اتفاق می افتد، دخالت خارجی به بهانه های گوناگون برای کمک به مردم بود؛ کمکی که هر کشوری به انگیزه سیاسی خود این کار را انجام داد، به ویژه فرانسویان که در صف مقدم بهره برداری سیاسی از اوضاع لیبی بوده و هستند و نکته قابل توجه در این میان، این است که نیروهای ناتو پس از ماه ها بمباران لیبی اعتراف کرده اند که ما در برآورد شمار طرفداران قذافی اشتباه کرده ایم!
اکنون هم موضع گیری ترکیه درباره سوریه به گونه ای است که گویی، مقامات ترک بی میل نیستند که خود در رأس کشورهای خارجی دیگر در سوریه مداخله نظامی کنند و احیانا به سمت تجزیه این کشور رفته و در زمان مقتضی، سود لازم را ببرند؛ مسأله خطرناکی که باید گفت بازی کردن ترکیه با آتش است.
به هر حال، هرچند اردوغان این روزها با موفقیت در مقابل نظامیان، خود را قدرت بی رقیب در ترکیه می داند، اما وی باید بداند که قدرت وی در داخل، نباید برای وی به منزله گستاخی و دخالت در کشورهای منطقه باشد، چه، مردم سوریه اگر خواهان اصلاح یا انقلاب باشند، خودشان هستند که می توانند این راه را هموار کنند و دخالت خارجی در سوریه، چه از نوع آمریکایی ـ اسراییلی، چه از نوع سلفی ـ وهابی و چه از نوع ترکی ـ اروپایی، قطعا اوضاع منطقه را به سمت تنش و ناآرامی بیشتر سوق خواهد داد.
به گزارش «تابناک»، روز گذشته رجب طیب اردوغان، نخست وزیر ترکیه در اقدامی جسورانه اعلام کرد: سوریه مسأله ای در حوزه سیاست خارجی ترکیه نیست، بلکه بحران در سوریه در زمره مسائل داخلی ترکیه است؛ سخنی که به ظاهر از آن بوی تمایلات استعماری دوران امپراتوری عثمانی به مشام می رسد.
بنا بر این گزارش، ماهیت بحران سوریه هر چه باشد، حق با دولت باشد و یا مخالفین، هیچ کشوری حق ندارد که مسائل داخلی آن کشور را مسأله داخلی خود بداند و تمایلات استعمارگرانه را در عصر حاضر زنده کند؛ آن هم کشوری مانند ترکیه که خود بنا بر آمار سازمان های بین المللی، بیشترین میزان زندانی سیاسی در دنیا را داشته و هم اکنون نیز در میزان دربند کردن روزنامه نگاران، مقام نخست را در جهان دارد و حتی از این نظر وضع ترکیه از چین هم بدتر است.
بنابراین، اگر فرض بر این باشد که دولت سوریه هیچ حقی هم ندارد، این مردم سوریه هستند که خود باید سرنوشت خود را رقم بزنند و تجربه نشان داده است که دخالت خارجی برای اصلاح نظام سیاسی کشورها در بیشتر موارد به جنگ داخلی منجر خواهد شد، مثلا آنچه در مصر رخ داد، قیام مردم این کشور برای سرنگونی مبارک بود و آنچه اکنون در لیبی اتفاق می افتد، دخالت خارجی به بهانه های گوناگون برای کمک به مردم بود؛ کمکی که هر کشوری به انگیزه سیاسی خود این کار را انجام داد، به ویژه فرانسویان که در صف مقدم بهره برداری سیاسی از اوضاع لیبی بوده و هستند و نکته قابل توجه در این میان، این است که نیروهای ناتو پس از ماه ها بمباران لیبی اعتراف کرده اند که ما در برآورد شمار طرفداران قذافی اشتباه کرده ایم!
اکنون هم موضع گیری ترکیه درباره سوریه به گونه ای است که گویی، مقامات ترک بی میل نیستند که خود در رأس کشورهای خارجی دیگر در سوریه مداخله نظامی کنند و احیانا به سمت تجزیه این کشور رفته و در زمان مقتضی، سود لازم را ببرند؛ مسأله خطرناکی که باید گفت بازی کردن ترکیه با آتش است.
به هر حال، هرچند اردوغان این روزها با موفقیت در مقابل نظامیان، خود را قدرت بی رقیب در ترکیه می داند، اما وی باید بداند که قدرت وی در داخل، نباید برای وی به منزله گستاخی و دخالت در کشورهای منطقه باشد، چه، مردم سوریه اگر خواهان اصلاح یا انقلاب باشند، خودشان هستند که می توانند این راه را هموار کنند و دخالت خارجی در سوریه، چه از نوع آمریکایی ـ اسراییلی، چه از نوع سلفی ـ وهابی و چه از نوع ترکی ـ اروپایی، قطعا اوضاع منطقه را به سمت تنش و ناآرامی بیشتر سوق خواهد داد.
