حاشیه‌ای بر یک سخنرانی ناتمام
فرشاد مهدی‌پور، سردبیر هفته‌نامه پنجره در مطلبی در سایت فردا نوشت:
اقدام مردم در سردادن شعارهای اعتراضی علیه سخنران محترم را باید به‌عنوان یک پیام جدی...
مراسم بیست و یکمین سالگرد رحلت بنیانگذار انقلاب اسلامی، همان گونه که می شد از قبل پیش بینی کرد با حاشیه سازی هایی همراه شد.
روال و برنامه ریزی این همایش بزرگ انقلابی از چند ماه پیش، تحت تاثیر برخی رفتارهای صورت گرفته از ناحیه موسسه تنظیم و نشر آثار حضرت امام که متولی سنتی برگزاری این مراسم است تا بدان جا دستخوش تلاطم شد که این موسسه پس از استنکاف اولیه، جلسات ستاد سالگرد ارتحال را در شرایطی غیرمعمول و جزیره ای تشکیل می داد.
این رویه موجب آن شد که با تدابیری، نوعی وفاق و همگرایی در برگزاری این مراسم شکل گیرد، هر چند که متولیان سنتی برگزاری سالگرد کوشیدند تا با تغییر شکل، زمان و نحوه برگزاری مراسم (کوتاه کردن برنامه های چند روزه و محدود کردن سخنرانان)، تا حدی رای و نظر خود را به کرسی نشانده و برنامه اولیه شان را به نحوی اجرایی کنند.
مشابه این اقدامات در 2 برنامه پیشین مرتبط با این موسسه نیز صورت گرفته بود؛ برنامه شب های احیا ماه رمضان 88 به صورت خودخواسته از سوی متولیان رسمی مرقد امام لغو و در یک فضاسازی رسانه ای این اقدام تحت تاثیر فشارها نمایانده شد و در نمونه دیگر، مراسم سالگرد رحلت همسر امام (و فرزند ایشان) به صورتی مختصر برپا گردید.
در آخرین بخش از این جابجایی ها و در میان ابهام فعالان رسانه ای، پس از رفت و برگشتی چندباره، نام محمود احمدی نژاد رئیس جمهوری به عنوان سخنران پیش از خطبه های نماز جمعه 14 خرداد تهران اعلام شد؛ این اقدام در شرایطی صورت گرفت که گفته می شود این تغییر در برنامه با نظر سیدحسن خمینی صورت گرفته است.
با این همه، سر داده شدن پاره ای شعارها در میانه سخنرانی سیدحسن خمینی، باعث بروز تحلیل هایی شده است که در این باره یادآوری 2 نکته ضروری به نظر می رسد: اول آن که برهم زدن و اخلال در مراسمی که به یاد حضرت روح الله برپا شده، با هر قصد و نیتی که صورت گرفته باشد، امری مذموم و ناپسند است؛ چه این که سخنران اصلی این مراسم رهبری انقلاب بودند، با چنین رفتارهایی کل فضای نماز جمعه تحت الشعاع قرار گرفت و زمینه ای مناسب برای ایجاد شبهات و تفرقه اندازی مهیا گشت.
دومین نکته هم این که اقدام مردم در سردادن شعارهای اعتراضی خطاب به سخنران محترم را باید به عنوان یک پیام جدی تلقی کرد، چرا که حجم شعارها فراتر و معطوف به یک گروه معدود نبود که بتوان حضورشان را نادیده گرفت و به سخنرانی ادامه داد (وگرنه چه دلیلی داشت که سخنران محترم، در برابر این شعارهای محدود، سخنان شان را به طور مکرر قطع کرده و به پاسخ گویی نسبت به آن ها بپردازند؟). این اعتراض در نهاد خود، بازتابی نسبت به رفتارهای 360 روز گذشته برخی چهره های سیاسی است؛ چهره هایی که سکوت کردند و اگر همراهی علنی هم با جریان معترض و آشوب طلب نداشتند، اما با سخن نگفتن و رفتارشان نوعی از اختلاف را بازتاب دادند.
***
جریان سیاست در ایران، از فردای 22 خرداد 88، روالی دیگرگونه یافته است و این دگردیسی علاوه بر آن چه تاکنون به همراه آورده، حتما پیامدهای دیگری را نیز در درون خود دارد؛ برخی به دنبال شنا کردن در دریای مواج سیاست اند و بهره برداری به موقع از موقعیت ها، این ماجراجویی آرام، ممکن است آثار و تبعاتی برایشان به بار آورد و کار را تا بدان جا سخت کند که هیچ سابقه و رابطه ای برای شان توشه عبور از وضع فعلی نباشد. آخرین جمله حضرت روح الله این است: و میزان در هر كس حال فعلی او است...
اقدام مردم در سردادن شعارهای اعتراضی علیه سخنران محترم را باید به‌عنوان یک پیام جدی...
مراسم بیست و یکمین سالگرد رحلت بنیانگذار انقلاب اسلامی، همان گونه که می شد از قبل پیش بینی کرد با حاشیه سازی هایی همراه شد.
روال و برنامه ریزی این همایش بزرگ انقلابی از چند ماه پیش، تحت تاثیر برخی رفتارهای صورت گرفته از ناحیه موسسه تنظیم و نشر آثار حضرت امام که متولی سنتی برگزاری این مراسم است تا بدان جا دستخوش تلاطم شد که این موسسه پس از استنکاف اولیه، جلسات ستاد سالگرد ارتحال را در شرایطی غیرمعمول و جزیره ای تشکیل می داد.
این رویه موجب آن شد که با تدابیری، نوعی وفاق و همگرایی در برگزاری این مراسم شکل گیرد، هر چند که متولیان سنتی برگزاری سالگرد کوشیدند تا با تغییر شکل، زمان و نحوه برگزاری مراسم (کوتاه کردن برنامه های چند روزه و محدود کردن سخنرانان)، تا حدی رای و نظر خود را به کرسی نشانده و برنامه اولیه شان را به نحوی اجرایی کنند.
مشابه این اقدامات در 2 برنامه پیشین مرتبط با این موسسه نیز صورت گرفته بود؛ برنامه شب های احیا ماه رمضان 88 به صورت خودخواسته از سوی متولیان رسمی مرقد امام لغو و در یک فضاسازی رسانه ای این اقدام تحت تاثیر فشارها نمایانده شد و در نمونه دیگر، مراسم سالگرد رحلت همسر امام (و فرزند ایشان) به صورتی مختصر برپا گردید.
در آخرین بخش از این جابجایی ها و در میان ابهام فعالان رسانه ای، پس از رفت و برگشتی چندباره، نام محمود احمدی نژاد رئیس جمهوری به عنوان سخنران پیش از خطبه های نماز جمعه 14 خرداد تهران اعلام شد؛ این اقدام در شرایطی صورت گرفت که گفته می شود این تغییر در برنامه با نظر سیدحسن خمینی صورت گرفته است.
با این همه، سر داده شدن پاره ای شعارها در میانه سخنرانی سیدحسن خمینی، باعث بروز تحلیل هایی شده است که در این باره یادآوری 2 نکته ضروری به نظر می رسد: اول آن که برهم زدن و اخلال در مراسمی که به یاد حضرت روح الله برپا شده، با هر قصد و نیتی که صورت گرفته باشد، امری مذموم و ناپسند است؛ چه این که سخنران اصلی این مراسم رهبری انقلاب بودند، با چنین رفتارهایی کل فضای نماز جمعه تحت الشعاع قرار گرفت و زمینه ای مناسب برای ایجاد شبهات و تفرقه اندازی مهیا گشت.
دومین نکته هم این که اقدام مردم در سردادن شعارهای اعتراضی خطاب به سخنران محترم را باید به عنوان یک پیام جدی تلقی کرد، چرا که حجم شعارها فراتر و معطوف به یک گروه معدود نبود که بتوان حضورشان را نادیده گرفت و به سخنرانی ادامه داد (وگرنه چه دلیلی داشت که سخنران محترم، در برابر این شعارهای محدود، سخنان شان را به طور مکرر قطع کرده و به پاسخ گویی نسبت به آن ها بپردازند؟). این اعتراض در نهاد خود، بازتابی نسبت به رفتارهای 360 روز گذشته برخی چهره های سیاسی است؛ چهره هایی که سکوت کردند و اگر همراهی علنی هم با جریان معترض و آشوب طلب نداشتند، اما با سخن نگفتن و رفتارشان نوعی از اختلاف را بازتاب دادند.
***
جریان سیاست در ایران، از فردای 22 خرداد 88، روالی دیگرگونه یافته است و این دگردیسی علاوه بر آن چه تاکنون به همراه آورده، حتما پیامدهای دیگری را نیز در درون خود دارد؛ برخی به دنبال شنا کردن در دریای مواج سیاست اند و بهره برداری به موقع از موقعیت ها، این ماجراجویی آرام، ممکن است آثار و تبعاتی برایشان به بار آورد و کار را تا بدان جا سخت کند که هیچ سابقه و رابطه ای برای شان توشه عبور از وضع فعلی نباشد. آخرین جمله حضرت روح الله این است: و میزان در هر كس حال فعلی او است...
