وقتي همه بيداريم!

مراسم بدرقه تنها ايراني حاضر در جام جهاني خوب برگزار شد. حسن کامراني فر با عزت و احترام راهي آفريقاي جنوبي شد تا نماينده اي شايسته براي جمهوري اسلامي ايران باشد.

به نوشته قدس؛ اين تقريباً اولين باري بود که مي ديديم در مشهد چنين اتفاق خوبي مي افتد. مي خواهم بگويم قبلاً هم اگر قرار بود چنين مراسمي براي افراد مختلف برگزار شود، چنين صورتي نداشت. در اين مراسم همه چيز سرجايش بود. اگر اتفاقهايي هم پيش از شروع مراسم بين برگزارکنندگان افتاده بود، اما نمودي در هنگام اجراي برنامه نداشت.

بدرقه کامراني فر دوشنبه عصر بهانه اي بود تا مسؤولان استاني نشان دهند، مي توانند دور هم جمع شوند و کارهاي خوب انجام دهند. مي توانند يکدل باشند. کامراني فر حالا آبروي ورزش بي دايه اين استان است و خوشبختانه از شهردار گرفته تا مسؤولان بلندپايه مشهد متوجه شده اند که بايد براي حفظ اين آبرو از لاک خود خارج شوند و به وسط ميدان آيند.

اين مراسم بدرقه، نشانمان داد وقتي همه کنار هم بيرون مي آييم، چه اتفاقهاي خوبي مي افتد. دوشنبه عصر در طرفة العيني مشکل استخدامي و تحصيل کامراني فر حل شد. مساعدتهاي خوب ديگري هم براي اين داور ارزنده انجام شد که محقق شدنشان در شرايط عادي به سالها زمان نياز داشت.

با اين حال بر اين باورم، در اين مراسم خجسته البته جاي خيلي ديگر از ورزشکاران هم خالي بود. خداداد عزيزي به عنوان بزرگترين نام فوتبالي استان خراسان آمده بود و اتفاقاً با هديه اش به کامراني فر نشان داد که چقدر پاي حرفهاي ناسيوناليستي اش در مورد فوتبال و فوتباليست هاي مشهدي ايستاده است.

کامراني فر به طور يقين با ديدن خداداد عزيزي، محسن قهرماني، رضا سخن دان، جواد تقي پور و خيلي ديگر از چهره هاي ورزش استان با اعتماد به نفس بيشتري راهي اين سفر شد. ميثاقيان، نيکبخت واحدي، حسين بادامکي و تمام نامهاي مطرح ديگر هم بايد در اين مراسم حضور مي يافتند، اما بنابه هر دليلي نبودند تا...

حالا که ثابت کرديم مي توانيم کنار هم باشيم و کارهاي خوب انجام دهيم بايد ديدمان را هم وسيع تر کنيم. بايد وارد مسائل اساسي تر و کلان تر شويم. اول اينکه براي ورزشکاران افتخارآفرين ساير رشته ها هم چنين کنيم. يعني سنگ تمام بگذاريم و نشان دهيم که ورزش فقط فوتبال نيست.
بعد بايد باز دور هم جمع شويم و فکري اساسي براي اين بحران بي پولي در ورزش استان کنيم. ببينيم چرا تيمهاي ليگ برتري استان در رشته هاي مختلف يکي پس از ديگري جان مي دهند؟ هم انديشي کنيم و دريابيم که چرا با اين همه ظرفيت اقتصادي در خطه خورشيد ورزش حرفه اي روز به روز فقيرتر و نحيف تر مي شود.

اجازه اي بدهيد، حالا که حرف از ظرفيت اقتصادي شد، مثالي بزنيم از همين مراسم بدرقه کامراني فر. وقتي همه بيدار بوديم و دور هم براي يک هدف جمع شده بوديم آدمهاي خوش قلب و متمولي روي صحنه رفتند و به کامراني فر هديه دادند که پيش از اين هم کنارمان بودند و ما توجهي به آنها نمي کرديم.

مثلاً يکي از همين آدمهاي ورزش دوست به اندازه کل هديه فدراسيون فوتبال به کامراني فر هديه داد. چند نفر ديگر هم چنين کردند و نشان دادند، اتفاقاً اگر با آنها صادقانه برخورد شود از هيچ کمکي براي بلند کردن ورزش زمين خورده استان دريغ نمي کنند. مي آيند وسط و بدون هيچ چشمداشتي گوشه اي از کار را مي گيرند. پول خرج مي کنند و از خيلي از آدمهاي منفعت طلب شهرت دوست هم بازده کاري بهتري دارند.

بله! اينها همه اطرافمان هستند و ما به دليل دور بودن از هم نمي توانيم ببينيمشان. حتي گاهي نمي خواهيم ببينيمشان. مي دانيم که فرق است بين خواستن و نتوانستن. مراسم بدرقه کامراني فر تمام امتيازش براي ورزش استان همين است که نشان داد اگر بخواهيم مي توانيم ما هم مثل ساير استانها همدل و پشت هم باشيم.

نشان داد اگر پاکي و صداقت در بين باشد، از شهردار گرفته تا خداداد عزيزي و از نماينده مجلس گرفته تا سرمايه داران ورزشدوست استان براي سربلندي شهر و ديارمان آستينها را بالا خواهند زد. به اين شرط که همه فارغ از پست و شهرت و منفعت طلبي و البته عاشقانه کنار هم بيدار باشيم و يار هم.

شايد اگر زودتر بيدار مي شديم و دور هم جمع مي شديم، الان هم پيام در ليگ برتر بود و هم ابومسلم. الان هم در ليگ بسکتبال تيم داشتيم، هم در ليگ کشتي و واليبال و... مدعي بوديم.