همشهری آنلاین نوشت:
بازنشستهها از صبح اول وقت زنگ ميزنند، بعضيهايشان در شوك هستند و برخي ديگر مشكوك.
خبر افزايش 6 درصدي مستمريهايشان كه منتشر شد، ميشد پيشبيني كرد كه از صبح عليالطلوع شروع ميكنند به اعتراض، يك زمزمه نارضايتي سر ميدهند توي خانه، توي صف نانوايي و توي پارك محله وقتي مينشينند با بقيه همقطاران حرف بزنند.
هر روز حساب ميكنند كه سال گذشته گوشت را چند ميخريدند و امسال چند بايد بخرند، حتي بعضي از بازنشستهها دفتر خريد دارند، بالاي صفحه تاريخ ميزنند و جنسهايي را كه خريدهاند، مينويسند و قيمتها را هم روبهرويش، واي به روزي كه دفترهاي پارسال و پيرارسال را نگه داشتهباشند،
خب حتما 6درصد افزايشي كه دولت براي مستمريهايشان درنظر گرفته كفاف خرج را نميدهد، بعد لابد ناچارند كه تصميم به حذف بگيرند، نگاهي به فهرست خريد ماهانه مياندازند كه انتخاب كنند از اين ماه سهميه گوشت را كم كنند يا مرغ؟ برنج يا شير؟ اصلا ميشود ميوه را حذف كرد؛ شايد هم سبزيجات را حذف كنند. ماست هم ميتواند كالاي تجملي باشد سر سفره يك بازنشسته.
يكي از بازنشستهها ميگفت درست كه ما 2 نفريم ولي به هر حال يكيدو بار در هفته خانوادههاي فرزندانمان ممكن است بخواهند شام مختصري منزل ما بخورند؟ و بعد نتيجه ميگرفت كه شايد ما اصلا بايد تنها بمانيم و آن يكي پرسيد پول دوا، دكتر را از بچههايم بگيرم؟
ميبايست به قانون مديريت خدمات كشوري پايبند بود، نميشود قانوني نوشته شود، به تصويب برسد و وقت عمل كه شد به راحتي كتاب قانون را بست و عددي را كه خيلي كمتر از آن چيزي است كه ميشود تصور كرد براي افزايش حقوق بازنشستگان در نظر گرفت.
بازنشستهها حتما امروز و فردا هم زنگ ميزنند و حتما انتظار دارند روزنامهها براي حل مشكلشان كمك كنند؛ البته انتظار بيجايي هم نيست. به هر حال بخشي از وظيفه رسانهها رساندن صداي مردم به گوش مسئولان است و ما فرض را بر اين ميگذاريم كه صداي بازنشستگان تا حالا به گوش كسي نرسيده است.