مگر اتفاقی افتاده که گشایشی بشه؟ مگر این دولت یا دولت های قبلی چه کار درستی رو پایه گذاری کرده بودن که دوشنبه منتظر نتیجه اون باشیم؟ این دیوار از ابتدا پایهش کج گذاشته شده و با وعده و وعید هم درست نمیشه.
ممکن است که لباس و زبان و رسوم و آداب و معتقدات مردم عوض شود ولی حماقت آنها عوض نخواهد شد و در تمام اعصار میتوان به وسیلهی گفتهها و نوشتههای دروغ مردم را فریفت. زیرا همانطور که مگس، عسل را دوست دارد، مردم هم دروغ و ریا و وعدههای پوچ را که هرگز عملی نخواهد شد دوست میدارند.
حاکمان درست اول گشایش را انجام میدهند و بعد خبر میدهند
در مملکت ما مشکل برای مردم ایجاد میکنند، بعد انکار، بعد چه کنم و کی بود، بعد تشکر از خود برای کار انجام نداده، بعد اعلام افکار و خیالات، تهش هم یه بدبختی دیگر برای مردم. خلاصه بدبخت مردم مظلوم ایران.