برای خرید نان -برای خرید دارو-برای خرید مایحتاج مثل گوشت و پنیر و چیزایی که تموم میشد توی خونه مجبور بودم حدودا هر هفته یک بار بیرون برم اگر فروشگاه های آنلاین کالا رو تامین میکردن خرید میکردم ولی متاسفانه هیچ کدومشون جنساشون کامل نبود و اگر هم بود تحویل نداشتن و حتی حاضر بودم تحویلم رو سه چهارروز بعد بیارن ولی گزینه بیشتر از دو روز نداشتن و برام جالب بود که مگه تحویل کالا در تهران چند روز زمان میبره احساس میکنم عمدی در کار هست

چون رئیسم گفت یا استعفا بده یا بیا سرکار. ما در ایام عید هم سرکار بودیم

چون پرستارم وشیفتم پسرم هم میاد من با ماشین میبره ومیاره چون نمیخواد ازحمل ونقل عمومی استفاده کنم پس دونفرمون از قرنطینه در اومدیم

در حالی که دولت کلید را گم کرده و دنبال بار کردن نردبانی هست ویروس کرونا خودش را داره با آسانسور به بالاترین طبقه سلامت اجتماعی میرسونه.

چون جد اعلای ما سیاستمدار یا سرمایه دار نبود

چون اداره ما باز بود و حتی وقتی طرح یک سوم دو سوم اومد مدیر ما اونو برای خود شیرینی اجرا نکرد و گفت همه باید بیان سرکار وگرنه اخرااااج

دولت اگه تونست دو ماه از مردم پول آب و برق و گاز رو نگیره ما هم نمیاییم بیرون ؟؟؟؟؟

چون پولهای ایران برای ایرانیها خرج نمیشه و همه مجبورن کار کنند

غم نان دارم

من کارمندم محل کارم هم بخش خصوصیه و همراهی زیادی کرد به صورت دو روز در هفته رفتند همه
برای خرید خونه مثل نان و میوه و گوشت از خونه خارج شدم و لاغیر
خیلی سخته ولی راهش غرغر کردن نیست.