من نماینده هستم اول هرچی فک وفامیل بیسواد دارم وارد ادارات میکنم به من چه در شهر روستایی که به من رای دادن جوانان تحصیل کرده بیکار هست.قبل از هرچی یک وام کلان میگیرم به من چه یک مشت جوان دم بخت برای گرفتن وام ازدواج از هفت خوان رستم میگذرند برای بچه هام یک کارخانه دولتی ویا یک معدن را با یک سوم قیمت میگیرم به من چه یک مشت کار آفرین به خاطر رانت بازیها نمی تونند سرمایه گذاری کنند وکوله خودشان را بر می دارند ودر شیخ نشین ها وترکیه سرمایه گذاری می کنند.و.......بماند به خاطر نسل جوان من پیرمرد رای نمیدهم. دوستان نظر دادند اما هیچ کدام به یک موضوع توجه نکردند . اگر به تیتر دقت بفرمایید ، مرقوم فرمودند : مساله جدی است ! احتمالا فقط یه تلاش معمولی برای جلب مشارکت نباشه ، گویا تلاش شده یه مطلبی رو خواننده ها توجه کنند اما نمیتونسته راجع به اون توضیح بیشتری بده . از متن یه چیزایی میشه استنباط کرد اما نه دقیق . فکر کنم بهتره یه مقاله دیگه نوشته بشه و کمی موضوع تشریح بشه . البته کامنت ها هم نشون میده شاید توضیح بیشتر هم اثری نداشته باشه یعنی اینکه بخشی از مردم به اصطلاح قید همه چی رو زدن . عجب اوضاعیست امروز حتی بی اطلاع ترین افراد جامعه هم می دونند بخش انتخابی (مجلس و دولت) فقط مسئول تدارکات و اجراست و اراده اصلی برای ترسیم جهت گیری های کشور و اخذ تصمیمات مهم که در سرنوشت مردم تاثیر بسزایی داره سرسوزنی در اختیار بخش انتخابی نیست. پیشنهاد مشخصم این است: مجلس و دولت می توانند مثل بخش انتصابی، توسط مراجعی غیر از مردم انتخاب بشن. این موضوع دهها حسن دارد از جمله اینکه: هم هزینه برگزاری انتخابات برای تعیین آدمهای تدارکاتچی برای کشور صرفه جویی می شود، هم نفرات انتصابی با هم هماهنگ ترند و هرجا لازم شد با افراد هماهنگ تر عوض می شوند و هم هر ناکارامدی احتمالی را مثل چماق توی سر مردم نمی کوبند که بگویند : تقصیر خودتان و انتخاب اشتباهتان بود!! . یک بار برای همیشه این داستان را جمع کنید. وقتی درصد بالایی از مجموعه نظام انتصابی ست این دوتا (مجلس و رییس دولت) را هم انتصابی کنید و خلاص. آخر این چه بازی خسته کننده و عبثی است که هزینه می کنیم عده ای را که اختیار چندانی هم ندارند بر می گزینیم بعد در تمام دوره چهار سال حضورشان از تریبون های انتصابی به آنها فحش می دهیم و همه به خوشی و میمنت !! لحظه شماری می کنیم که چه زمانی خواهند رفت و باز همان دور باطل و امید واهی برای آمدن یک سوپر قهرمان بعدی!. من رای نمی دهم.
هنوز بعد از صد و بیست سال بعد از ایجاد مشروطه گروه های سیاسی به مفهوم مدرن قرن بیست و شش هخامنشی آنچه ایران شهر را بطور سیستماتیک هدایت کند نداریم. نظارت استصوابی استراتژی فرار رو به جلو در لحظه آخر برای قربانی کردن و زنده ماندن آن افرادی است که نونشان حسابی در روغن این چند دهه نمایان است. فراکسیون های امروزی در مجلس مشابه یار کشی بچه های دبستانی است. تابناك تو هم دست كمي از اين ها نداري
اگر ميبيني مخاطبينت رو به ازدياده جهت احترام به اونها اين تبليغات مسخره رو كم كن كه اينقدر رو اعصاب مردم نباشي.
بهتره از خودت شروع كني.
من هم مثل دوستان
راي بي راي
طبق گزارش صداوسیما، طی نظرسنجی های هفتگی میزان مشارکت در کل کشور حدود 50 درصد پیش بینی شده. پس تابی جون نگران رأی من نباش. یه رأی من نباشه طوری نمیشه! حالا ممکنه مشارکت مردم تهران و شاید حتی شهرهای بزرگ مثل اصفهان، شیراز، تبریز و ... کم باشه. تو کل کشور رو ببین. مگه نمی گی یه عده احساس تکلیف می کنن، پس همون ها رأی بدن، که حتما می دن، مشارکت رو به حد کافی بالا می بره. مگه هر دوره انتخابات مجلس همین 50 تا 60 درصد مشارکت نداشتیم؟ یه آماری از آرشیو صداوسیما جونت بگیر، حرص نخور. من نباشم آب از آب تکون نمی خوره. #رای_بی_رای مساله خیلی جدی تر از آن است که فکرش را می کنید.رای بی رای
بخاطر تمام بی کفایتی ها رای بی رای
اگر نماینده ای بره مجلس با رای من و اون نماینده مجلس فساد بکنه من تو گناهش شریک هستم یا نه
اگر شریک هستم رای بی رای و قطعا تو گناه و فساد اون نماینده منم شریکم