ما هم که خواننده ایم جزء «معدود افراد خوش شانس» نیستیم. چون فقط سایت های داخلی برامون بار میشن و دسترسی به هیچ کدوم از سایت های خارجی وجود نداره.

تابی الان میان همین ایران نت رو هم قطع می کنند ناچار میشی در تابناک رو ببندی بری استراحت.

واقعا چی میشه گقت ؟ متاسفم برای خودم که سرنوشتم تو این مملکت قرار داده شد

بجای این کارها به هر کسی که مایله یک قرص برنج مرحمت کنید تا با یک خودکشی دسته جمعی از این زندگی نکبت بار خلاص بشن ، زندگی با این وضعیت مرگ تدریجیه ؛ زمانی که همه چیز حتی خوردن و آشامیدن رو به آدم تحمیل میکنن زندگی هیچ لطفی نداره

از لحاظ فنی می گم
نمی توانند اینترنت ایران را وصل کنند
به همین سادگی!

تا حکومت نخواهد اینترنت وصل نخواهد شد.
تمام پروژه های اینترنت آزاد مانند: اینترنت ماهواره ای، اینترنت بوسیله بالون های ارتفاع بالا، اینترنت بوسیله دکل های مخابراتی کشورهای همسایه و غیره در حد تئوری یا در فاز اولیه تحقیق و توسعه می باشند و اصلا عملی نیستند.

حالا مباحث سرمایه گذاری عظیمی که احتیاج دارند به کنار.

حالا اگر هم اینترنت آزاد راه بیفتد (که سال ها و میلیاردها دلار با آن فاصله داریم) اصلا مدرن ترین موبایل های تجاری دنیا هم از لحاظ سخت افزاری نمی توانند از این اینترنت ازاد استفاده کنند.

یعنی موبایل من و شما قطعات لازم را هم اکنون درون خود ندارند، مثل اینکه انتظار داشته باشید که یک موتور سیکلت بتواند از ایران تا ترکیه را پرواز! کند!!!!

راستی کره شمالی چه جوری بود؟

زندگی یک ملت فلج شده است ، یکی نیست به این حضرات امنیتی بگه با این کاری که کردید زندگی امروزی میلیونها نفر از ملت را دارید فلج و نابود میکنید

آقای روحانی، اعتراض حق مردم است آیا برای قطع شدن اینترنت مردم می توانند اعتراض کنند؟

با توجه به این که گویا هیچ راهی برای دسترسی به روابط عمومی رئیس جمهوری یا شورای عالی امنیت ملی نیست، در این جا نظرم رو می‌نویسم. کاش تدبیر و درک کافی در بین مسئولین برای فهم چند نکته وجود داشت:
۱. قطع اینترنت بین‌الملل صرفا جلوی ارتباط معترضین رو با یکدیگر بر بستر اینترنت نمی‌گیره. بلکه شرکت‌هایی که در این شرایط تحریم همچنان تونستن با طرف‌های خارجی ارتباط کاری خود رو حفظ کنن (از جمله در پروژه‌هایی که همین هفته‌ی گذشته توسط رئیس‌جمهور افتتاح شدن) هم حتی نمی‌تونن از طریق به عنوان مثال ایمیل در ارتباط باشن. از طرف دیگه ارتباطات داخلی شرکت‌ها هم همین مشکل رو پیدا کردن.
۲. شبکه‌ی اینترنت ملی تحمل حجم مصرف داخلی رو نداره و به همین دلیل سرویس‌های مثلا ایمیل و جستجوگر بومی ناکارآمد می‌شن.
۳. ایجاد احساس فشار بیشتر در مردم صرفا باعث انباشت خشمی می‌شه که به زودی زود و در صورت برطرف نشدن مشکل اینترنت به خیابان میاد و بالا تا پایین مملکت رو فرا می‌گیره.
۴. وجود بستر شبکه‌های اجتماعی - گرچه با گذر از فیلتر میسر می‌شد - مزیت ایجاد آگاهی برای مسئولان از دغدغه‌ی مردم رو به همراه داشت. و همین‌طور در هنگام اعتراضات، نهادهای ناظر می‌تونستن از هماهنگی‌ها باخبر بشن. در حال حاضر این هماهنگی‌ها دهان به دهان صورت می‌گیره و عملا حاکمیت خودش رو از آگاهی از روند اعتراضات محروم کرده. ضمن این که با تخلیه‌ی بخشی از خشم در شبکه‌های اجتماعی، شدت خشونت اعتراضات کمتر می‌شد.
۵. با این تصمیم،‌ عملا حاکمیت خودش رو نه تنها در برابر طبقه‌ی ضعیف جامعه که مشکلات اقتصادی اون رو به ستوه آورده قرار می‌ده، بلکه در برابر نسل‌های جدید که عادت به استفاده از شبکه‌های اجتماعی و امکانات اینترنت بین‌الملل دارن قرار داده و فکر می‌کنم هر جامعه‌شناسی به راحتی بتونه خطرات این کار و تحریک نسل عادت کرده به تکنولوژی رو گوشزد کنه.
۶. ارتباطات پژوهشگران (چه دانشگاهی و چه فارغ‌التحصیلان) با منابع داده‌ی جهانی برای مطالعاتشون قطع شده و این قشر که احتمالا مسالمت‌آمیزترین اعتراضات رو به مسائل مختلف دارند (و اعتراضات اون‌ها در مقالاته و نه در کف خیابان) به سمت رادیکال شدن خواهند رفت.
در صورت برطرف نشدن مشکل اینترنت در همین یکی دو روزه، نه تنها ضرر کسب‌وکارهای اینترنتی و غیراینترنتی (شرکت‌های برنامه‌نویسی، فعال در حوزه‌ی وب، شرکت‌های با طرف قرارداد خارجی و...) از حد تحمل خارج می‌شه که به دلایل بالا خطر اعتراضات براندازانه‌ی غیرقابل کنترل بسیار بسیار بالا می‌ره. مردمی که حتی فضا برای تخلیه‌ی خشم کلامی خودشون ندارن، به زودی زود به خیابان‌ها خواهند اومد. کاش عقل سلیمی در حاکمیت مشکل رو برطرف کنه.

قطع اینترنت ابدا توضیح منطقی ندارد.