ناشناس
| 
۱۲:۲۵ - ۱۳۹۸/۰۸/۲۹
پاسخ
هموطنان عزیز عنایت داشته باشند به این دستورالعمل های هوشمندانه و زیرکانه!.... من یک کارمند دولت ام تو اصفهان . تنها زندگی میکنم . بعد از چندین سال کار هنوز قراردادی هستم. تو عمرم یه بار با هواپیما سفر رفتم و کل رستوران رفتهای عمرم از تعداد انکشتهای یه دست بیشتر نیست. نمیدونم نویسنده چی می گه والا. چقدر آخه مردم رو ... فرض میکنید ؟
متاسفم برات با این تحلیل. راهکارهای دیگر برای دوران سختیباید پرورش چهارپا را شروع کنیم
گیاه خواری را نهادینه کنیم
دوچرخه سواری انجام دهیم
زندگی در چادر در حاشیه شهر را یاد بگیریم
پرورش انواع ماکیان مثل مرغ و تخم مرغ
حذف تلوزیون از خانه ها چون دیدن تصاویر شیک و مجلل پنت هوس ها روحیهمان را تضعیف نکند
یادگیری تبدیل پوست احشام به لباس
ارسال پیام با دود و حضوری
آموزش ریاضت و سختی کشی با حضور اساتید مجرب مرتاض های هندی( چگونه با یک بادام یک روز را سر کنید)
سلام ته تهش یا کره شمالی یا ونزوئلا - داریم به اولین کشور دنیا از آخر (ازنظر اقتصادی )نزدیک می شویم خیییییییییلی عالیه؟ نه؟ توروخدا ببین به چه روز ی افتادیم این بیشتر شبیه زندگی یک تکاور در دل جنگل با انبوهی از حیوانات درنده ست
متاسفم واقعا . . .
از ماست که بر ماستچرا نباید مسئولین این کارارو انجام بدن؟
چرا فقط مردم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
...
بهترین لحظات عمرم و جوانیم تباه شد . افسرده شدیم و نالان ... این شخص بگه با حقوق دو میلیون تومان و اجاره یک میلیون و پانصدی برای یک خانواده چهار نفره چه نسخه ای میشه پیچید ؟آرزویی جز مرگ نداریم چون هیچ راه نجاتی نیست
...
مردم دیگه هیچ امیدی به زندگی ندارن