خب حالا که چی؟ کی میخوایم یاد بگیریم با بقیه دنیا باید تعامل کرد؟ یادمون نره اگر بازرگانان مغولی که پیام آور دوستی بودن گردن زده نمیشدن، ایران زیر پای مغولان به تاراج نمی رفت.
منم میتونم با یه جسم سخت بزنم تو سر یکی تو خیابون و در برم، بگم عطسه کردم و طرف از بین رفت، اما ایا به عواقبش هم فکر کردم؟ این همه آدم هر روز دارن تو خیابون میرن میان، آیا همدیگر رو میزنن و میرن؟ نه چون اگرچه امکان هست و خیلی هم ساده هست، ولی فردا هم ممکنه یکی بزنه تو سر خودم در بره، با فرض اینکه گیر نیوفتم قبلش
به ایران بگین عطسه رو تکرار نکنه دچار سرماخوردگی بدی میشه و در نهایت تبدیل به آنفلو آنزا میشه و کشور رو نابود می کنه. و الله تا امروز این مردم هستند دارند هر روز سفره هاشون خالی تر میشه پس معلومه داریم بد جور بازی می خوریم.