اساسا ما با همه در گیریم حتی با خودمان ورزشکاری که میرود سالها زحمت می کشد دنبال نتیجه است نه وعده و وعید شیرینی قهرمانی با هیچ چیز قابل مقایسه نیست این را بفهمید
گویا ورزشکاران ما هرگز تفهیم نشده اند که در چه جبهه ای برای منافع ملی و کشور در حال جنگ هستند! از طرف دیگر اگر مسئولان پاداش بالا ترین مقام ورزشی را به ورزشکاری که به هر دلیل در مقابل حریف اسرائیلی حاضر نشده را بپردازند,ورزشکاران نیز از سیاستهادر این رابطه حمایت خواهند کرد!
با این پیام می خواهیم بگوییم با می خواستیم مبارزه کنیم ولی چون ورزشکارمان دچار استرس شده مقابل خریف دیگری باخته است والا اگر اینگونه نمی شد حتما با ورزشکار اسراییلی مبارزه می کردیم .مگر می شود خلاف جریان شنا کرد از یکسو به جریانهای داخلی می گوییم در برابر ورزشکاران اسراییلی مسابقه نمی دهیم وبه ورزشکارانمان کلی از جیب ملت جایزه می دهیم ولی به مقامات خارجی جور دیگری وانمود می کنیم یا گواهی بیماری ارایه می کنیم یا می گوییم دچار استرس شده ویا به اجبار ورزشکارانمان را وادار به شگست در برابر حریف دیگری می کنیم تاباورزشکاران اسراییلی رودرو نشوند.پس فلسفه این مبارزه نکردن چیست چه چیزی را می خواهیم به جهانیان نشان دهیم.همه که می دانند دلیل ما چیست پس چرا برای هربار مسابقه ندادن هزاران دروغ جورواجور می گوییم .واقعاً یکبارهم شده واقعیت را به مردم دنیا مخصوصً مقامات ورزشی بگوییم ومردانه در برابر اسراییلی ها مبارزه کنیم این مشروعیت بخشیدن نیست می توانیم آنها را به نام کشور فلسطین تلقی کرده وبگوییم با فلسطینی ها داریم مبارزه می کنیم.
مگر نماینده ایران در سازمان ملل جایی که رژیم اشغالگرقدس حق رای داشته و برصندلی آن نشسته ؛ حضور ندارد؟مگر سازمان ملل این رزیم را به رسمیت نشناخته که به آن اجازه حضورداده است.پس چرا فقط مبارزه با ورزشکاران این رژیم ممنوع بوده وبه معنای به رسمیت شناختن آن می باشد.در جایی که نمایندگان این رژیم حضور دارد نمایندگان ایران نیز نباید حضور داشته باشند.