محمد،با همه احترامی که از دوره دانشکده به خاطر تلاشهایت در زمینه اصلاح سیاسی برایت قایلم و آن زمان از حاج فرج دباغ"از بانیان انقلاب فرهنگی" که در اواخر دوره ریاست جمهوری آقای هاشمی رو به اصلاح طلبی و مولوی شناسی آورده بود و تو هم از پیروانش بودی و پای حرفات در دفاع از او ایستادی.ولی هضم حرف امروزت که همگی ظریف هستیم،برام سخت و کمابیش باور ناپذیر هست. کسی که این امکان و توانایی رو برای خودش قایل نیست که بطور مستقل و بدور از احساسات درباره سیاست خارجی تصمیم بگیرد و به برنامه ها عمل کند و بیشتر از عمل شعار رو سرلوحه عملش قرار داده،به دید شخصیم آنچنان که به نظر میاد شایسته اینهمه تمجید و تشویق نیست.همدوره سال 73 "دانشکده علوم سیاسی دانشگاه آزاد واحد تهران مرکز "ساختمان سفرنگ"