چرا جمله را اشتباه نوشتید و به جای تداوم از لغت توقف استفاده کرده اید یعنی:
توافق آمریکا و ژاپن برای تداوم خرید نفت از ایران

در این چند دهه کشورهایی به نقشه جهان اضافه شده اند که قبلا وجود نداشتند اما حالا ما باید به رفاه و استقلال و دموکراسی و عدالت اجتماعی و آرامش مردم و اقتصاد سالم و ... این کشورها غبطه بخوریم.هر روز دم از پیشرفت زده می شود اما در زندگی و اقتصاد و اخلاق و رفاه و آزادی و رفع تبعیض و ... برای مردم ایران هیچ نشانه ای از این پیشرفت های ادعایی دیده نمی شود.دیگر حرف درمانی فایده ای ندارد و گوش مردم از این حرف ها پر است اگر سختی است باید برای همه باشد اما در این چند دهه دیده ایم که سختی فقط برای مردم ایران است رفاه برای خودشان مثلا پسر باجناق پدر عروس فلانی بدون هیچ تخصص و تعهدی یک پست مدیریتی مهم می گیرد دختر فلان وزیر سابق داروی آلوده در کشور پخش می کند و ساخت و ساز غیر قانونی انجام می دهد برادر و برادر زاده و خواهر زاده و داماد و نوه و نتیجه و ندیده و ... هم که آماده هستند همه پست های مدیریتی و اجرایی کشور را بگیرند و کشور را نابود کنند.دیگر بس است و وقت تمام شده است اگر پنبه ها را از گوش بیرون نیاورند در آینده به سختی پشیمان خواهند شد.

خدایا به خداییت قسم ما را نجات بده. آمین یا رب العالمین یا ارحم الراحمین ای حامی مظلومان ای دستگیر بیچاره گان.
بد جوری گرفتار شده ایم به فریاد ما برس.

خداوکیلی به نشستن ظریف دقت کنید یکی نی بگه مجبورید مگه شعار بدید

به شما مسئولین تبریک میگم بابت نتیجه مدیریتتون..گرسنه خوابیدن مردم..خجالت هم خوب چیزیه به امام رضا

دايما اسم اون رو اوردن يعني گرفتن وقت كردم

کدام مذاکره ؟روزی توافق هسته ای و بعد تحریمها و بعد 2030 و بعد لوایح و بعد اتحادیه اروپا و حالا گروه بی ؟
اینها سراپا یک رنگ هستند و دشمن ایران . یعنی کسی هست این شفافیت را نفهمد؟

فرق ما با افریقا در اینست که در افریقا اختلاسگر نیست

علم الهدی : ما پیشرفته تر و پولدارتر شده ایم . (دو روز پیش)

علم الهدی : مردم گرسنه می خوابند . (دیروز)

کفر نمی‌گویم، خدایا

پریشانم،

چه می‌خواهی‌ تو از جانم؟!

مرا بی ‌آنکه خود خواهم اسیر زندگی ‌کردی.

خداوندا!

اگر روزی ‌ز عرش خود به زیر آیی

لباس فقر پوشی

غرورت را برای ‌تکه نانی

‌به زیر پای‌ نامردان بیاندازی‌

و شب آهسته و خسته

تهی‌ دست و زبان بسته

به سوی ‌خانه باز آیی

زمین و آسمان را کفر می‌گویی

نمی‌گویی؟!

خداوندا!

اگر در روز گرما خیز تابستان

تنت بر سایه‌ی ‌دیوار بگشایی

لبت بر کاسه‌ی‌ مسی‌ قیر اندود بگذاری

و قدری آن طرف‌تر

عمارت‌های ‌مرمرین بینی‌

و اعصابت برای‌ سکه‌ای‌ این‌سو و آن‌سو در روان باشد

زمین و آسمان را کفر می‌گویی

نمی‌گویی؟!

خداوندا!

اگر روزی‌ بشر گردی‌

ز حال بندگانت با خبر گردی‌

پشیمان می‌شوی‌ از قصه خلقت، از این بودن، از این بدعت.

خداوندا تو مسئولی.

خداوندا تو می‌دانی‌ که انسان بودن و ماندن

در این دنیا چه دشوار است،

چه رنجی ‌می‌کشد آنکس که انسان است و از احساس سرشار است .”