اینجانب همسر ایسارگر علی زمانی طی هشت سال زحمت از بیمارستانخانواد سی درصدبا قی ماندهگرفتم همسرم فوت کرد اما قبول نگردن بعدنگید ما به ایسار گران کمک میکنیم خودتون می فرستید خانواده بعد قبول نمیکندپس ما حر فمون را کجا بگیم راهنمایی کنید بخا طر خدا
سلام بیش از 30سال است در گیر تبعات موج هستم 8سال است تشکیل پرونده داده ام آخرین بار برج5همین امسال رفتم بیمارستان مسلمین شیراز هنوز جوابی ندادند مگر چقدر به عمر ما باقی مانده چرا اینقدر ما را میتوانید ما که توانی نداریم فقط برای رضای خدا برای ما کاری کنید فقط برای خدا
خدااجرتون بده...اما دوستان چه بسیارکهنه سربازانی هستن که داوطلبانه...به جبهه رفتند..و درعملیاتها..یا خطهای پدافندی سخت..شرکت کردند..اما تقدیرشان نبود که شهید بشوند..و بخاطر موج انفجارهای ناشی از عملیاتهای مهم..خونه نشین شدند و حتی دنبال پرونده جانبازی هم نرفتند..تا حالا که اعلان کرده اند..امیدوارم انها که الان درسن بالاینجاه سالگی هستند...مورد دلجویی واقع بشوند که دراین اواخرسن و سال..بتوانند دستی به زندگی و خانواده شان بکشند..اکثر انها..اصلا جانبازی ندارند و گمنام..با معیشت بد..بخاطر شرایط روحی و روانی و عقب افتادن از زندگی و دیگران..روزگار را سپری میکنند..درصورتیکه حق همه انهایست که به جبهه رفته اند اما جبهه تا جبهه واقعاخیلی فرق دارد..مشتری عملیاتها..همیشه معلوم و تقریبا ثابت بود..پس از کمیسیونها ایراد نگیریم..انها وظایف خودشون رو خوب بلدند.از.ما و شما اولی تر بسی زیادترهست..که ابتدانوبت انهاست بعد از سی سال از پایان جنگ