اگه قراره واقعا مربی بهتر از کیروش بیاد خوبه . اگر نه ، پس کیروش بمونه بهتره

بقول دکتر شریعتی : درجوامع درست هنگام پیروزی خود را محاسبه و تحلیل میکنند ودر جوامعی مثل ما هنگام شکست .مشکل فوتبال اینه که اکثر مردم و کارشناسان و مجریها و دست اندرکاران فوتبال ایران فوتبال دوست هستند اما فوتبالیست یا کارشناس فوتبال نیستند و همگی احساساتی . با یک برد یک هیچ همه ضعفهای عیان را فراموش میکنیم همه فوتبال بلدها میدانند زیبا بازی کردن یعنی درست بازی کردن و ایران سالهاست زیبا بازی نمیکند و مقصر کیروش نیست او هرگز دروغ نگفت و سبکش همینه ما باید بدانیم چه جور فوتبالی میخواهیم رئالی یا بارسایی که هرکدام مربی و بازیکنان خاص خودش را میخواهد.

ما حتی بازی جوانمردانه رو هم رعایت نکردیم

درب فدراسیون فوتبال را گل بگیرید فعلا این مملکت نیاز به کارخانه راه راه آهن. مدرسه. بیمارستان...... دارد

فقط ادعا بود و لا غیر ؟؟؟؟؟؟؟
هیچی نبودیم وغرور کاذب بعضی ها را گرفته بود!!!!!!!!!!!!!!

ایران مثل یک غولی که فقط زورش به تیمای در پیت میرسه بله ما اول آسیا برای تیم های درجه سه بودیم
غولی با پاهای چوبی !!!!!!

بنظرمن باید کیروش رو دادگاهی و اعدامش کنیم

عده ای سر گشنه به بالین میبرند وقتی عده ای در پایتخت میشینند جلوی تلویزیون تخمه میشکنن و به اسم ورزش شکم گنده میکنند
هیچ فضیلتی ندارند ولی مرتب به برد این و آن افتخار میکنند
حرف حسابشون اینه:
من آنم که رستم بود پهلوان

کوه ، موش زائید

بزرگترین مشکل در مورد تیم ملی در خود ماست، چون نمی خواهیم برای فوتبال برنامه ریزی کنیم. من یادم میاد هر وقت با ژاپن بازی میکردیم (تا قبل از اتفاق سال 1992) همه می گفتن: خب بازی بعد از ژاپن با کیه؟ یعنی ژاپن حرفی برای گفتن نداشت. ولی ژاپن هم داوری رو با برنامه ریزی به نفع خودش کرده و هم فوتبال رو ساختاری در کشورش جا انداخته. اما از اون زمان تا حالا حتی اگه داوری رو هم در تمام این سال ها بر علیه ایران بدونیم باید براش یه برنامه ریزی ایی می کردیم که داوری به ضرر ما نباشه چه برسه به برنامه ریزی ساختاری برای خود فوتبال. واقعیت اینه که ما برای دورهمی و لذت از یه بازی بیشتر برای خالی کردن اضطرابهای روزانه استفاده می کنیم نه برای قهرمانی، والا از وقتی که ما بچه بودیم همه توی تلویزیون میگفتن که فوتبال امروزه تبدیل به یک علم شده و باید اونو فراگرفت. توجه بکنید مسئولین هم برای دیدن مسابقات و لذت بردن از اون از هم پیشی می گیرن و بعد از بازی ها حتی اگه المپیک هم باشه همه ی قول هاشون یادشون میره چرا؟ چون مهمونی دیگه تموم شده و وقت حساب و کتاب رسیده. کی روش هم اینو فهمید و فقط فدراسیون رو بازی داد و دوشید. حالا هم کنارمون گذاشت.