اونقدر از این موسسات و سازمانهای بی نام و نشان داریم که فقط دارن پول حیف میکنند. بعضی مواقع حتی اسم اونها هم شنیده نشده. فقط یه عده حقوق های آنچنانی میگیرن و تمام
وقتی ما یک مجلسی داریم که به جای چشم مردم و ناظر بودن بر دولت دنبال لابیگری و منطقه گرایی است همین وضعی را که داریم می بینیم همه چیز در روی کاغذ خوب پیش می رود اما در عمل نه بودجه مترو درست داده می شود نه پروژه های آب درست پیش می رود نه پروژهای عمرانی درست اجرا می شود و کار به جایی می رسد که نمایندگان باید برای ظاهر که هم شده در دقیقه ۹۰ درخواست استعفا بدهند. مجلس باید شبیه شرکت های بورسی گزارش های سه ماه و ۶ ماهه از دولت بگیرد و با دقت بررسی کند و با اختلاف در اجرا و برنامه اخطار بدهد و حساب بکشد و در صورت انحراف اساسی در برنامه استیضاح کند.
به نظرم مشکل اصلی در تعریف دو موضوع قرار دارد:
1. معماری قدرت و مسئولیت به صورت متناسب در قوانین کشور از قانون اساسی تا ....
2. تعریف تعهد از دیدگاه آقایان صاحب قدرت. آیا تعهد به معنای سلامت اخلاقی، مالی و ... افراد است یا تعهد مدیران به معنای سرسپردگی و متعهد بودن آنها به قطبهای قدرت صرفنظر از سلامت نفس آنهاست. به نظرم آنچه به عنوان تعهد مد نظر است تعریف دومی است که با به کارگیری افراد آزاده و دارای سلامت کاری منافات بزرگی دارد.
نتیجه: از اساس باید برای وضعیت کشور فکر شود. با تغیرات دکوراتیو مشکلی حل نمی شود
پاسخ ها
Hosen
||
۰۹:۲۳ - ۱۳۹۷/۰۹/۲۰
کاملا موافقم ، این آشفته بازار دیگه درست نمیشه مشکلات اساسی داره