البته ما میتوانیم تا ابد شعار (مرگ بر آمریکا) سر بدهیم، در روز سیزده آبان پرچم آمریکا و عروسک عموسام را آتش بزنیم، حتی این پرچم را بر روی زمین پیاده روها و دانشگاهها و مدارس نقش کنیم و بر روی آن راه برویم. اما هیچ کدام از اینها نمیتواند اقتصاد ضعیف و وابسته به نفت ماٰ را اصلاح کند، همچنانکه نمیتواند دوایی باشد برای فساد گسترده بر اقتصاد، ضعف تولید داخلی و اعتماد به فنا رفته جامعه ایرانی و همچنانکه نمیتواند سفره بخش بزرگی از جامعه را که زیر خط فقر زندگی میکنند، حتی اندکی بزرگتر کند. شکی نیست که اگر این ضعفهای بزرگ کشور ما اندکی مرتفع شود، نیاز چندانی هم به گفتن (مرگ بر آمریکا) نخواهد بود، چون آمریکا خود را با یک کشور قدرتمند، نه فقط از نظر نظامی، بلکه در تمام زمینه ها روبرو خواهد دید و چاره ای جز پذیرفتن آن نخواهد داشت. ما از نظر نظامی کشوری به واقع قدرتمند هستیم، اما از نظر اقتصادی خیر.

والا وقتی اوباما بود و همه جوره به ایران روی خوش نشون داد مگه از طرف ایران قدمی برداشته واسه حل اختلاف

همه امریکایی ها دیوانه هستن مگه خلافش ثابت بشه،

اینها همه بازی سیاسی است هم دولت مردان آمریکا وهم مسولین ایرانی. می دانند که دارند چه کار می کنند

اگه مسعولین از خواب خرگوشی بیدار بشن جلوی بریز و بپاش خودشونو بگیرن از این ژن خوب رو بزارن کنار اختلاف طبقاتی رو که میگن نداریم اما ملت میبین که دارن واینقد هم آمار رشد ندن رو کنار بزارن شیفته خدمت باشن نه تشنه قدرت امریکا دیگه کاره ای نیست

ارزش پول ملی در عرض جند هفته پنج برابر نزولی شد ایا امریکا از این بزرگتر جت غلطی میتوانست بکند؟