ظلم آشکار به استان چهار محال شده و تلاش شده با خشکاندن منابع آبی استان های مرکزی و جنوبی رو تامین کنند تا با مهاجرت اهالی این استان به هدفشون غارت منابع آب اون برسن در حالی که اجازه عبور لوله برای تامین منابع آب 600 هزار نفر از استان رو نمیدن و پروژه از بین بردند می خوان با 75 کیلیموتر تونل آب از این استان سرقت کنند و حتی یه لیتر به مردم نرسه و با تونل 5 متری بهشت هم می خوان زیر دست زاینده رود یعنی چهار محال رو بی آب کنند برید خجالت بکشید

به عنوان یک خوزستانی وقتی برداشت آشکار اصفهان از منابع آبی خوزستان را میشنوم حالم بد می شود بطور قطع اگر مسولان استان خوزستان و مسولان کشوری این موضوع انتقال آب کارون که حیات خوزستان است را برای همیشه تمام نکنند بحران اجتماعی گسترده ای در آینده رخ خواهد داد. بهترین را جبران کسری آب آن استانها انتقال و شیرین سازی آب خلیج فارس است چشم طمع دوختن به منابع آب دیگر استان ها از اساس کار اشتباهیست.

خوزستان رو به خاک سیاه نشوندین چی از جون این کارون میخواین دیگه به خدا آبی باقی نمونده کجایید نمایندگان و مسولین خوزستان

زورشان به یزدی ها نمی رسد لذا مشغول غارت آبهای سرزمین بختیاری هستند

تابناك بهتره با يه كارشناس حسابي مشاوره كنه كه اين قدر مطالبش از واقيعت دور نباشه

با این تحلیلت.

مسأله آب باید در چهار چوب منافع کلان کشور و به دور از تعصبات و سیاسی کاری وجناح بازی وبا بهره گیری از بهترین کارشناسان داخلی وحتی جهانی پیگیری شود نگاه جز وجزیره ای به مشکل آب آنرا تبدیل به ابر چالشی میکند که تهدید کننده کلییت تمدن ایرانیست تصمیم به این که در جیرفت هندوانه کشت نشود ،در لنجان برنج ،وحتی سامان باید در یک جا گرفته شود ومدیرییت واعمال شود دامن زدن به تعصبات محلی در موضوع آب انداختن ذغال گداخته در انبار هیزم خشگ است

اینها دنبال کارهای پرزحمت نیستند این مطلب را باید بفهمند که آبی برای انتقال وجود ندارد و اگر آب شرب هم کم دارند از آب کشاورزی باید کم کنند و برای کشاورزی از فاضلاب تصفیه شده استفاده کنند

تازمانی که منافع شخصی بر منافع جمعی ترجیح داده شود و بین ایرانیان تبعیض نژادی باشد محیط زیست روبه نابودی خواهد رفت.
برای حل این بحرانها رعایت چند مورد کمک به طبیعت و رفاه مردم خواهد بود:
1- ازدیاد جمعیت کنترل شود، چون به ازای هر فرد جدید نیاز به 200 لیتر آب در روز اضافه می شود.
2- طرحهای آبرسانس آینده نگرانه و بلند مدت(حداقل 50 ساله) باشند تا نتایج سودآوری آنها بر هزینه طرحها را جبران کند.
3- طرحهای آبرسانی عمدتا بر اساس منابع آب دائمی مانند اقیانوسها و دریاچه های بزرگ برنامه ریزی شود و نزولات آسمانی مانند برف و باران بوسیله سدها کنترل شود و به صورت محلی برای حوزه های پایین دست مورد استفاده قرار گیرد.
4- باتوجه به وسعت مرزهای آبی طولانی و همجواری با اقیانوس و دریا شهرهای صنعتی جدید در کنار دریا تاسیس شود.

وقتی که هیچ حد و حدودی بر مصرف اب و تنظیم ان در نواحی ای چون اصفهان نباشه تمام آب های ایران رو هم به چنین نواحی ای بدی باز هم کم است. در حالی که سیستان سالیان طولانی از خشک شدن هامون مردم آن دچار بیماری های گوناگون و مهاجرت شدند هنوز نواحی مرکزی ایران به دلیل دادا بودن ارکان تاثیر گذار در هرم قدرت در کشور سهمی بیشتر از منابع طبیعی همچون اب را طلب می کنند. تا وقتی هر کس با دیدگاهی منطقه ای و استانی به مسائل کلان کشور نگاه کند وضعیت بدتر از این خواهد شد. اگر انتقال اب به نواحی خشک و کم بارش ایران اولویت داشته باشد مناطقی چون سیستان ، خراسان جنوبی و جنوب کرمان در اولویت اند. مشکل مناطقی چون اصفهان نیز به دلیل گسترش بی رویه صنایع اب بری چون فولاد و ... و ادامه ابن روند هیچ راه حلی نخواهد داشت و متاسفانه دود ان در درجه اول به اقشار ضعیفی چون کشاورزان استان اصفهان و در مرحله بعد شهروندان این منطقه خواهد رفت.