عاقبت کسی که کشتن را روش حکومت میداند

حیف که کشته شد. نباید اعدام میشد. بایستی هر روز ترس مرگ رو هزار بار حس میکرد. اگر من قاضی او بودم محکومش میکردم که وسط بیابون چاه آب حفر کنه. با عامال شاقه و روزی 100 ضربه شلاق میخورد. روزی نیم لیتر آب و یک نان خوراکش بود و هر هفته یک چاه آب بایستی حفر میکرد. کاریش میکردم که هزار بار در روز آرزوی مرگ کنه. حیف که از عذاب دنیا راحت شد. باید قبل از تحمل عذاب آخرت این طرف حسابی میکشید و درسی میشد برای بقیه

چشم روشني براي خانواده هاي معظم شهداء

خداوند همه قاتلین سفاکان و بیرحمان را که بیرحمانه جوانان مردم را کشتند به سزای اعمال پلیدشان برساند هر که می خواهند باشند

این جور مرگ برای این ادمهای کثیف کمه باید اینهارو با قطره قطره اسید یا همان مواد شیمیایی که رو سر بچهای جبهه و مردم بی گناه حلبچه ریختن میکشتنش

لعنت اله علی القوم الظالمین

نمیدونم چرا از عراقی ها متنفرم جبهه که بودم نامردی اونها یادم نمیره وقتی با رزمندگان اسیر شده ما بدترین برخورد کردن تنفرم بیشتر شد هنوز هم میگم اگر همه با عراقی ها دوست شوند من نمی شم و میدانم باز روزی از آنها ضربه می خوریم.

دوستی با عراق اخر عاقبت ندارد

باید می فرستادن حلبچه اعدام بشه

لعنت الله علیه برایشان و همه جنایتکاران صدامی