جای بسیار تاسف داره که مردم رو بی جنبه و بوالهوس میدونن.

مهم نيس ديگه سانسور كنن يا نه مهم اينه مردم با داشتن فضاي مجازي و ماهواره به امپراتوري اين رسانه ها پايان دادن

پا را از سانسور فراتر گذاشتند و خواهران منصوریان رو به خاطر لباس ورزشی به رادیو راه ندادند.

چقدر خنده دار سالهاست سر كاريم

خوشبختانه من با سانسورچی ها سر و کار نداشتم اما یادمه وقتی تو دهه 60 حدود 5 سالگی تو پارک بازی با خواهرم خواستیم سوار تاب (مری گو راند)بشیم، نذاشتن من و خواهر 4 سالم رو صندلی های پشت سر هم بشینیم و با حداکثر فاصله سوارمون کردن

میگن بدترین عذاب خدا اینه که آدم را به حال خودش رها میکنه ما هم سالها است که کاری به کار صدا و سیما نداریم

خداوند رحمت کند قیصر امین پور را. برای برنامه ای به صدا و سیما دعوت شده بود ولی گفته بودن موهات بلند است! و اجازه شرکت در برنامه را نداده بودند! ایشان گفته بود موهای من بلند نبود، سطح فکر آنها پایین بود!!!!

من تلويزيون خودمان را زياد نگاه نمي كنم حتي سريال هايش را . گاهي اوقات به صورت كوتاه اخباري يا برنامه مستندي را گذري نگاه مي كنم. الآن شبكه شما را اتفاقي در حال ديدن برنامه ترانه باران هستم استاد رحيم شهرياري مهمان است كه همراه خود ساز آركاديون آورده و مي نوازد و ترانه تركي مي خواند افسوس و صد حيف گويي آقاي شهرياري با خود وسيله خطرناكي آورده هر وقت دوربين به طرف آقاي شهرياري مي چرخد نماي بزرگي از او نشان مي دهد و سازش را سانسور مي كنند.

کاش آقایون لحظه ای تامل می کردن ببینند آیا این کارهایی که تو این سالها اخیر کردند ، باعث شد که ما جامعه سالمی داشته باشیم؟

در سالهای پیش از انقلاب فیلمها و سریالهای خارجی بدون سانسور و یا با سانسور بسیار اندک از تلویزیون نمایش داده میشد. سانسورهای مضحک برنامه های کودک این روزهای ما، در آن سالها کاملا بی معنا بود و یک کودک مثلا دبستانی، از صبح تا شب با انواع تصاویر و مطالب در فیلمها و سریالها و کارتونها و کتابها و مجله ها روبرو بود. اما خودمانیم، کودکان و نوجوانان آن روزگار خوش قلب تر، فهمیده تر، به مذهب پایبندتر و نسبت به بزرگترهایشان مودب تر و وفادارتر بودند، یا کودکان و نوجوانان امروز که قرار بوده و هست با تلاشهای خستگی ناپذیر مسئولین سانسور در صدا و سیما و وزارت ارشاد، به شکلی کاملا پاستوریزه بار بیایند؟!!!