چون خیلی از مسوولان اونقدر پیر شده اند و اگر بر اساس سن بازنشستگی حساب کنیم حداقل ۲۰ سال ،پیر تر از سن بازنشستگی هستند

متاسفانه تمام مسولیتها در کشور ما انتصابی است چون مسولیتها با زد وبند و وابستگی جناحی تقسیم میگردد و مسولیت اصلا سوال و پاسخگویی در آن نیست لذا شایسته سالاری معنی ندارد و ملی گرایی مذموم شناخته شده است

چون اینجوری مسئولین باید تا اخر عمرشون مدام در حال گریه باشند

چون اگر یه چوب خشکم جای اونا بزاری کار همونارو انجام میدن

جواب خیلی واضحه . چون ورزشکاران برای کسب مقام سال ها تمرین و مبارزه میکنند ولی مسِولین بدون هیج گونه تلاشی و صرفا با رابطه و پارتی و بازی و باند بازی پست می گیرند

من اعتقادم اینه که بهتره درست کار کنن
گریه کردن وجه خوبی برای مدیر نداره
گریه کنن که چی بشه؟!
چرا ما مردم ایران عادت به ظاهرپرستی و ظاهردوستی داریم؟!

مدیران رو تحت فشار بگذارید که برنامه هاشون رو شفاف بهمراه بودجه های جز به جز اعلام کنن

قیاس درستی نیست. هر چند مسئولین باید بعد از عدم موفقیت از غصه دق کنن!

مسئولیت ناکام علاوه بر اینکه مکدر و ناراحت نیستند پوزخند هم میزنند و طلبکار میشوند تا مردم جرات انتقاد به آنها پیدا نکنند.

وقتی چنین ملت نجیبی دارند که دلار و سه برابر کنند و حقوقها رو ۶ درصد اضافه کنند خم به ابروشون نمیارند چرا گریه کنند ،!؟؟؟

خدا اون روز رو نیاره که مسئولان ما در مقابل رعیت گریه کنند.رعیت بمیره اما گریه مسئول رو نبینه