چون اینها با شایستگی انتخاب می شوند و مسئولین با رانت و پارتی
خب تکلیف معلومه

چون ورزشکار زحمت کش و با غیرت است و خود را متعلق به ایران میداند .
مسئول انتصابی فامیل بوده و ایران را از اموال شخصی و متعلق به خود و خانواده اش میداند .
ذات ورزش پاک است و ذات سیاست کثیف

چون بر خلاف ورزشکاران بعلت داشتن تخصص و پشتکار به سمت و مدیریت نمیرسن! با زد وبند و پارتی بازی به میز ریاست میرسن و به همین دلیل فکر میکنند ارث پدری گیرشون اومده!

مسئواین چرا باید گریه کنند؟!!!! بابد اب بشوند بروند زیر زمین
بابد با دیدن این قهرمانان بمیرند. باور کنید بمیرند خیلی بهتره

چون ورزشکار بعد از شکست چند پله به پایین سقوط میکنند.
ولی مسعولین بعد از ناکامی به درجات بالاتری ارتقا پیدا میکنند.

فکرت دنیا غلط ، اندیشه عقبی غلط / کار ما بیچارگان اینجا غلط ، آنجا غلط .
ما کتاب جنگ هفتاد و دو ملت خوانده ایم / خط غلط ، معنا غلط ، املاء غلط ، انشاء غلط .

شما وقتی گریه می کنی که زحمت کشیده باشی
وقتی با زیراب زنی به مقامی رسیده باشی برایت هیچی مهم نیست

مقاله زیبایی بود. و یک نکته کلیدی بسیار ظریف داشت.

در واقع این یکی از تفاوت های کشور ما و کشور های پیشرفته است.

باید ملت را روی این حقایق کلیدی حساس کرد تا با اعتماد به نفس ان را از قوه حاکمه مطالبه کند.

البته مسولین بی مسئولیت و تنبل حتما با کلام و عمل مخالفت خواهند کرد. ملت باید بایستد.

امیر کبیر هم برای جهل مردم درابله کوبی نکردن فرزندانشان ومرگ انها گریست

چون صندلی های قدرت و حکومتداری در ایران جناحی و به نوعی پایدار و از دست نرفتنی هستند.