در قدرت توافق میکردیم با دنیا
بهتر از اینه الان تو ضعف توافق کنیم
ولی جالب بود کره با هیچ کشوری آنچنان مشکل نداشت بجز با آمریکا
بدبختی ما کل دنیا رو میخوایم یه تنه اداره کنیم
ایران رو اداره کنیم بهتر نیست تا به واسطه الگو شدن در رفاه ایرانی بقیه طرفدارمون بشن نه به واسطه .....

خوبه هرچقدر از بدبختی ملت های دنیا کاسته شود و مردم بتوانند در آسایش زندگی کنند.بمب اتم چیزی جز فلاکت یک ملت ندارد.

بیشتر کامنت ها منو یاد حال و هوای خیالات بعد از امضای برجام میندازه. حافظه ی تاریخی دقیقا کجایی؟!

سه سال طول کشید که یه توافق نوشتیم اونم با 5 تا کشور
تو سه ماه بین کره و امریکا توافق نامه امضا شد اونم در سظح ریس جمهور دو کشور

والله بالله دوران جنبشهای چریکی . ضد امریکایی. ضد امپریاسم .چپگرایی تمام شده . ادبیات استکبار مستضعف مظلوم .ظلم و طاغوت انقلابی گری مرگ بر این مرگ بر آن تمام شده است. اینها که دیگه از همه داغتر بودند به این نتیجه رسیده اند آرمانی مکتبی فکر کردن عاقبت ندارد. باید واقعیت دنیا را قیول کرد.

پیروزی عقلانیت وگفتگو بر لجاجت و ماجراجویی

چقدر حرفه ایی!

اونوقت هنر ما هم اینه تو مجلس پرچم امریکا رو آتیش بزنیم

ترامپ مرد عمل

باید دید بعد از خلع سلاح اتمی کره شمالی، آمریکای ترامپ به مفاد توافق نامه خود پای بند خواهد بود یا خیر؟ به نظر اینجانب خیر. چون آمریکا به خوبی می داند که باز کردن درب اقتصاد به روی کشوری که دارای توان علمی و عملیاتی اتمی و موشک های قاره پیما است، مسلما در آینده منابع جدیدی را در اختیار چنین کشوری برای قدرت مند تر شدن خواهد گذاشت و مسلما آمریکا راضی به این موضوع نخواهد بود.
آمریکا تا زمانی اقدام به وعده وعید می نماید که طرف مقابل را به میز مذاکره کشانده و خلع سلاح تسلیحاتی و غیره نماید و بعد از آن تازه مطابق با تصمیمات بلند مدت خود، هر بلایی را به کشور تسلیم شده تحمیل نماید. با داشتن قدرت و حفظ قدرت اگر کره شمالی و یا هر کشور دیگری نتواند امتیاز واقعی و تضمین شده دریافت نماید، مسلما بعد از صفر کردن توان خود، نخواهد توانست امتیازات توافق شده در زمان قدرت خود را مطالبه نماید و این یعنی هیچ و بدبختی هزار چندان مضاعف.
واقعیت ما هم این است که در تنگنای بدی گرفتار شدیم، اگر به همین روند فعلی و رویکرد متخاصم ادامه دهیم که روز به روز شرایط کشور وخیم تر و وخیم تر خواهد شد و اگر به توافق جدیدی و مطابق با امیال آمریکا دل خوش کنیم، هیچ بعید نیست که بعد از آن شاهد جنگ و تجزیه کشور باشیم. تصمیم گیری در چنین موقعیتی بسیار حساس و آینده ساز و یا آینده باز است. شاید یک راهکار با حفظ توان نظامی، قبول کنار گذاشتن رویکرد خصمیانه توسط طرفین و با انگیزه های لازم و عدم استمرار آشفته سازی فضای سیاسی است.