علی برکت الله ...

تئوری توطئه...خرابتیم به مولا!

آدم با کارهای آقای روحانی به یاد کارهای احمدی نژاد می افته، ولی این یکی نسخه پیشرفته تره در ظاهر.

فارغ از اینکه برگزاری چنین مراسماتی جنبه ی تشریفاتی دارد یا خیر و اینکه عدم حضور در این مراسم اصلاً در حد یک پویش سیاسی قابل بحث هست یا نه!!!
سوالی برایم مطرح شد که البته خود این دوستانی که عدم حضورشان را اعلام کرده اند فقط می توانند پاسخش را بدهند ... نه به من به خودشان
دوستان شما روزه می گیرید ؟؟؟؟؟

هنرمند و افطاری!!!!! مگه اینا میدونم افطاری چیه!!!مجلس خودنمایی و بزن وبکوب اگه بود یه چیزی

تا پارسال اسراف نبود حالا شده اسراف.تاپارسال گشنه نداشتیم امسال داریم!!!!!!!!!!!!!

نکاتی درباره رد دعوت رئیس جمهور از طرف بازیگران:
* کسانی مدعی مشکلات مردم هستند که امروزه سبک زندگی و رفتار اجتماعی شان به سوهان روح تبدیل شده است. هزینه یک تکه از لباس بازیگران به اندازه حداقل یک سال پوشاک بسیاری از افراد این جامعه است. تجمل طلبی بی حد و حصر بازیگران نداری مردم را به رنجی مضاعف تبدیل می کند. یکی از افراد رد کننده دعوت روحانی، معترض گرانی دلار است. سوالی که باید از این فرد پرسید اینکه زندگی چه کسانی بیشترین ارز بری را دارد. لوکس سواری و شیک پوشی این افراد چه مقدار از سرمایه این ملت را روانه آن سوی مرزها میکند. بازیگران در ازای کدام زحمت طافت فرسا دستمزدهای سرم آور دریافت می کنند؟ آیا پیش خود حساب کرده¬اند برای چند ساعت بازی در نقش یک معدنچی، نظامی، معلم، دستفروش، گارگر ساختمانی و .... چند برابر حقوق یک سال چنین افرادی از جامعه را دریافت میکنند؟
* نکته دیگر متوجه مسولان و مردم است. این دو گروه، بدون توجه به عاقبت اندیشی، به بازیگران شأنی اعطا کردند که نه لیاقت آن را دارند و نه تخصص. یک بازیگر که مدرکی هنری دارد[برخی حتی همان را هم ندارند] چطور میتواند در مسایل سیاسی، اجتماعی و اقتصادی مرجع تصمیم گیری باشد؟

این جماعت مگه روزه هم میگیرن؟!!! این سلبریتی های به شدت شهرت پرست لیاقت حضور افطاری ندارند یارب خدانکندگدامعتبرشود

اینا اگه فکر مردم فقیرن نصف پولایی رو که واسه گردش های اروپایی و لباس های آنچنانی خرج می کنن بدن به مردم فقیر.

اینکه در شرایط فعلی وضعیت اقتصادی مردم ،جلوی ریخت وپاش های اضافی گرفته بشه کار بسیار خدا پسندانه و در خور تقدیر است.ولی ای کاش ای کاش میشد که کسانی که در این کشور با یک واکنش حرفاشون فورا تیر روزنامه ها و فضای مجازی میشه به جای قهر و آشتی های هر از چندگاهشون اینجور دعوتهای رسمی را بهترین بهونه برای رساندن حرف دل مردم به گوش مسؤولان قرار میدادند.با قهر و سکوت و جبهه گرفتن و انتقاد مخرب هیچ مشکلی حل نمیشه. آیا نمیشد مثلا این هنرمندان عزیزمون مشترکا یک بیانیه بدهند که هم در آن حضورشان را بدون هزینه هایی مثل افطاری دادن خواستار باشند و هم اینکه با حضور در این نشست ها با مسؤولان حرف دل خود و مردم را به مسؤولان منتقل کنند؟یعنی الان با این نیامدنها و نبودنها هزینه ی افطاری که برای این عزیزان در نظر گرفته شده بود میره تو حساب بانکی مردم عادی واریز میشه؟ آیا نمیشد که در یک بیانیه ی مشترک در عین حالی که حضور پیدا میکنن این نکته را هم میاوردند که هزینه ی این افطاری را مثلا به یک قشر مستضعف خاصی از مردم اهدا کنند؟ودر عین حال خودشون هم بدون هیچ پذیرایی یا مراسمی در یک جمع دوستانه در کنار مسوؤلان مملکتشون حرفا و نگفته ها را بیان کنند؟و حرف آخر اینکه آیا بعضی از این عزیزان هنرمند اگه به یک کنفرانس بین المللی هنری یا سینمایی در یک کشوری که بیشترین دشمنی ها و تحریم ها را حتی در مورد داروها و ضروریات زندگی یک انسان در حق مردم این کشور روا میدارند،دعوت میشدند آیا حاضر بودند که با عدم حضورشون اعتراض این مردم و حرف این مردمو به گوشها و چشمهای بسته ی مسؤولان آن کشورها برسانند؟ بدون شک فرد فرد این هنرمندان عزیزدر چشم و دل مردم جا دارند و هرکسی خاطره ای از هنرنماییاشون در صحنه سینما و تاتر و تلویزیون به ذهن دارند.در جایی که این عزیزان قراره صدا و حرف دل مردم باشند سکوت و قهر و عزلت نشینی بدترین گزینه ست. یاعلی