بنده به نوبه خود از آشوب وخسارت به اموال عمومی بیزارم در عین حال از اعتراض مدنی حمایت می کنم

مشکلات اقتصادی معیشتی سیاسی فرهنگی و ...بسیارزیاد است و متاسفانه هیچ امیدی به اصلاح آن نیست .
اختلاف طبقاتی بسیارزیاد و نیز بیکاری و تقسیم نا عادلانه نقدینگی منجر شده است که مردم از هردو جناح ناامید شوند واعتراض خود را در هر فرصتی بروز می دهند .
خودمان را گول نزنیم اینها واقعیت های انکارناپذیر است که مردم با آن مواجه هستند .
از طرفی وقتی خلاف واقعیات از رسانه های ملی و از زبان مسئولین به گوش مردم می رسد موجب بی اعتمادی بیشتر مردم می شود .
پس بنظر بنده که خود معلول جنگ تحمیلی نیز هستم و کشورم را در جد جنون دوست دارم تنها راه خروج از بحران و یا جلوگیری از بحرانهای مشابه برخورد شدید و فوری با فسادهای مالی که تماما سرپوشیده مانده اند ودر حد شعار باقی مانده است برای اقدام کوتاه مدت پیشنهاد میشود و برای اقدام بلند مدت انجام مستمر اصلاحات سیاسی مطابق با نظر واقعی مردم در خصوص توازن قدرت و ثروت و مراکز تصمیم گیریست تا مردم احساس سهیم بودن در حکومت را داشته باشند .

یک سوال :

چرا با وجود کاستی و نقصانهای زیر در دوره آقای احمدی نژاد تظاهرات و آشوبی به پا نشد؟



افزایش شکاف طبقاتی

رشد نرخ تورم

افزایش بیکاری

افزایش فساد مالی

بیماری هلندی

کاهش حساب ذخیره ارزی

اختلال در بانکداری

کاهش ارزش پول ملی

انحراف از قانون بودجه

انحلال سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی

ارائه آمارهای اقتصادی نادرست

شاید بتوان به دو عامل مهم اشاره کرد :

1- مانند دوره آقای خاتمی در طول مدت چهار سال اول و یکسال گذشته دوره ریاست جمهوری آقای روحانی همه کانالهای رسمی رایو و تلویزیونی 24 ساعته مشغول نقد و عیب تراشی و بالا بردن سطح مطالبات مردم و مایوس کردن آنان از دولت بوده اند و بر آن بیفزایید کانالهای شبکه های اجتماعی مثل افسران جنگ نرم و... که به طور مداوم مشغول تولید کلیپ و مطلب بر علیه دولت بوده اند. این هیچ تناسبی با دوره آقای احمدی نژاد ندارد که مثلا سفر ایشان به فلان کشور درجه 3 افریقایی توسط صدا سیما فتح الفتوح ترسیم می شد !

2- در دوره آقای روحانی با باز شدن منافذ خبری و آزادی گردش اطلاعات آهسته آهسته جامعه دریافته است که طی دوره قبل سال چه بلایی بر سرش آمده است .

بعد از چند ماه همجنان تصویر آن برنجکار شمالی در ذهنم نقش یسته است وقتی در گزارشی خبری دیدم چگونه با اضطراب و حالتی بر افروخته عاجزانه از وزیر جهادکشاورزی تقاضا می کرد که به قول خودش جلوی مافیای واردکننده برنج بایستد یا اقدامی حداقلی انجام دهد که او و سایر برنجکاران نیز توانایی فروش محصول و تامین مخارج خانواده خود را داشته باشند وزیر به استهزا گفت به او سبوس دهید تا آرام شود!! و عجبا که نماینده اش نیز نه تنها با او همراهی نکرد بلکه دست وزیر را گرفت و با هم به شکل تمسخر آمیزی محل را ترک کردند!

تحلیل بدی نبود، اما هنوز مطلبو نگرفتین. درد مردم از اقتصاد شروع میشه اما مسائل فرهنگی، سیاسی هم کم از دغدغه اقتصادی نداره.

انصافاً تحلیل قشنگی بود کاش همه مردم و مسئولین به چنین باورهای عمیقی برسند البته صرف تحلیل ونظریه پردازی راه حل مشکلات نیست جامعه برای اصلاح به کار وتلاش همگانی واحساس مسئولیت جمعی مردم و مسئولین نیاز دارد
یاد شعر زیبایی از فردوسی افتادم:
(( به سه چیز هر کار نیکو شود
همان تخت شاهی بی آهو شود
به گنج و به رنج وبه مردان مرد
به جز این نشاید همی کار کرد))

هر رئیس جمهوری فقط برای چهارسال و یا یک دوره انتخاب بشه چون دوره چهارساله دوم رو همه خراب کردن و در واقع هرچه بدبختی سر مردم اومده توی چهارسال دوم بوده از خاتمی بگیر تا احمدی نزاد و الان هم روحانی .

متاسفانه مسئولین کشور از اتفاقت اخیر درس نگرفته اند و اعتراض مردم رو اغتشاش نامیدن

این اعتراضات اغلب مربوط به 10 درصد کشاورزان ناامید، قشر خیلی فقیرو یا جوانان حدود 20 ساله ای بود که کارد به استخونشون رسیده بود و توی شرایط بد زندگی گیر افتادن و امیدی به آینده نداشتن.

غیرممکن هست جامعه ایران بفضای قبل ازاعتراضات برگرده