مقاله خوبی بود. اما راه حل خاصی ارائه نکرد.

عالی بود این مطلب

سالیان درازی است که ما درگیر مافیای قدرت هستیم ، شکستهای اقتصادی وسیاسی ما نیز معلول همین وضعیت است . متاسفانه قدرت ویا اراده ای که بخواهد اوضاع را سرو سامان بدهد، وجود نداره .

مرسی از این دیدگاه واقعبینانه.

بنده در اواسط دهه 80 تو یکی از کلاسها گفتم دوشرکت بزرگ خودروسازی دولت وملت را به گروگان گرفته انذ. و.....
امروز خوشخالم که این حرف را از زبان دیگری در سطح گسترده تری می شنوم.

ما ملتی همیشه بد بختیم
بدبخت بنده ایم و خواهیم بود

امیر کبیر هم بیاید و رئیس جمهور شود کاری نمیتواند انجام دهد.پاسخ سوال را همه میدانند. ساختار طوری است که اینگونه شده است. باید فقط به خدا امیدوار بود و بس ،

قبلل می گفتند نکر بی اختیار. حالا باید بگیم دولت بی اختیار. فرق نمیکنه کی رئیس باشه. فقط اگه یه آدم مسولیت پذیر باشه در مقابل پیشنهادات ناعاقلانه، خردورزی پیشه می کنه و احساس مسئولیت داره.

اِی نسیمِ منزل لیلی خدارا تا به کِی؟

نکته ناسنجیده گفت محمود و آرامم ببُرد

این مقاله اوج وقاهت و ریشخند به آحاد مردم است. یعنی در این کشور "اســـــــــــلامی" هیچکس نباید دلسوز مردم باشد؟ هیچ دولتی لیاقت به کار گماردن نیروی متخصص را در یک پست حساس ندارد؟ ایران با 70 میلیون جمعیت حتی به اندازه تعداد انگشتان دست و پا متخصص در حوزه وزارت را ندارد؟ چهره های تکیده و تکراری وزیران نالایق که در هر دوره با توجه به حزب مورد نظرشون روی کار می آیند حال همه را بد میکنن. یکنفر دلسوز و عاقل میتونه جواب بده تا من هم بفهمم که نتیجه انقلاب ما چی بود؟ خروجی خون شهدا را در کجای این کشور میتوان مشاهده کرد؟ چه کسی باید جواب این سوالات را بدهد؟

تا وقتی هر کسی برای خودش احکومت محلی دارد همین بدبختی هست. رییس جمهور و وزرا هم هیچ اختیاری ندارند. تصمیمات جای دیگری گرفته میشود