بعد خواندن نظرات فوق به جای مسئولین مملکت من دلم خواست سرم رو بذارم و بمیرم. 
خوب تابناك اميدوارم جوابت رو گرفته باشي با اين راي گيري معلوم شد پس سعي كنيد با احترام گذاشتن به نظر مردم اخبار مربوط به كمك رساني مشاهير رو بيشتر پوشش بديد تا هم خدا و هم مردم از شما راضي باشند باتشكر
به نظرمن همه ی کمکها حتی اقدامات دولتی باید از یک کانال سازماندهی شود و آن هم فقط هلال احمر 
حل ریشه ای این مشکلات وظیفه حکومتههرچندعواطف انسانی درهرنقطه جهان بی تفاوت نیست ومیل به کمک کردن دارن
ولی اعتماد به نهادهای دولتی با این همه خدم وحشم ممکن نیست
خودشون اینقدر نون خوردارن که حدنداره
مواقفم از طریق هنرمندانی که واقعا هنرمندی و عرق ملی شان ثابت شده است اقدام شود.ما تلاش های صادقانه استاد شجریان در زلزله بم و علی دایی در زلزله آذربایجان را دیدیم.مگر می شود کسی چون شجریان و دایی از کمک ها سوءاستفاده کنند؟ موافقم چون دزد نيستن اول شما بفرماييد آقاي ظريف از چه محلي در آفريقا بمارستان ساختند و افتتاح كردند و آمبولانس‌هايي كه به عراق اعزام كرديد براي اربعين بر چه اساسي بوده تا بعد برسيم به جواب سوال شما. کاملا مخالفم. با توجه به تخریب وسیع زیر ساختها در مناطق آسیب دیده نه مکانی برای زندگی ، برای کار کردن و کسب درآمد و حتی تهیه مایحتاج زندگی در خوشبینانه ترین حالت خود تا یکی -دو سال نخواهد بود. بنابراین این وظیفه مدیران با ژن برتر خواهد بود تا از ظرفیت مغزی شان و ثروتیکه در این مدت اندوخته اند بالجبار مایه گذاشته و با اعمال فشار وادار به مشارکت جدی و طولانی مدتی نظیر برپایی سوله های بزرگ شهروند و هیپرمارکت در سطح وسیع به قیمت کارخانه، اختصاص بیمه کار و تعیین حقوق مکفی تا راه اندازی کارگاه ها و اداره جات؛ اختصاص یارانه متمولین به این عزیزان و بسیار راه کارهای ساده و مفیدتر تا مشارکت کوتاه مدت مردمی. باید نماینده های عزیز اینجا از هوش و قدراشان استفاده کنند و با بکارگیری سیاست های کارا به احیا روحی، معنوی ،مادی و فیزیکی مردم عزیز و گرامی و اقلیمشان بپردازند. قانون تصویب کنید هرکه تا حالا برده و خورده پس بده ( ببخشید جبران نماید) سلبریتهای عزیز هم بهتر اجازه انجام امور را به مسولان امر بسپارند . 
بله. صد در صد موافقم. به خاطر اینکه با این بی اعتمادی عمومی که به سازمان های دولتی و حکومتی وجود دارد، تنها راه کمک از طریق مشاهیر و افرادی است که مورد اعتماد مردم هستند.
از نظرجغرافیائی دامنه وسیع دارد . درست است که هدایا ساخت و پاخت نمی شود ولی یک
ناهماهنگی از نظر توزیع و نوع احتیاجات و اولویتها به پیش میاد که تبعاتش زیانبار است.
اگر برای این مشکل طرحی و راهکاری بیندیشیم بهترین راه است چون دیگر مردم به ارگانهای دولتی و شبهه دولتی اعتماد ندارند از همه بدتر و تلخ تر اینکه اعتماد به روحانیت هم کاهش و شاید سلب شده است. حالا ممکنه عده ای ناراحت و قبول نکنند ولی حقیقت اینه.