با سلام و تحیت؛ احتراما در داستان های ایرانی این سیاووش است که از آتش سوزاننده گذشت و نسوخت و به پاکدامنی رسید و در دین مبین اسلام هم آتش بر ابراهیم سرد شد و به گلستان تبدیل شد و در احادیث اسلامی نیز آتش نیر نشانی از فرمانبرداری از ولی ( ع ) و ولی وفقیه است لذا این دوستان از آتش گذشتند و امتحان سخت را پشت سر گذاشتند و امیدواریم خدایش آنها را در سردی آتش و امتحان آن سر بلند بیرون آورده باشد. بدرود.
دمتون گرم خيلي مرد هستيد
عليرغم اينكه تو اين يك هفته همه مسئولين دارن به كاسبها (مسببان اصلي ) كمك ميكنن وام و بخشودگي دادن مغازه و غير.... ، شما هنوز شجاعانه در حال كاريد
انا لله و انا الیه راجعون
شما در آتش عشق کمک و نجات به مردم سوختید ودستهای پرتوان شما ها شعله های آتش را نشان رفت . عزیزان از دست رفته آتش نشان روحتان با مولا علی علیه السلام محشور باد بهشت برین جایگاه تان باد و خداوند به خانواده های شما صبر و اجر جزیل عنایت فرماید انشا الله
سلام بر دلاور مردان سرزمينم. شايد گفتن اين جمله تكراري باشد ولي ارزش گفتن آن را دارد. شما سوختيد تا ما نسوزيم. شرمنده ايم با كمترين امكانات دل به آتش ميزنيد. اما دم نمينزنيد. درود خداوند بر شما سرخ بامان اين سرزمين.
بنده به نوبه خودم سر تعظيم دارم .
تا کی باید سهل انگاریها و کوتاهیهای مسئولین و سازمانهای مربوطه برای این مملکت و مردم، مصیبت و فاجعه بیافریند. در جان فشانی و فداکاری عزیزان آتش نشان جای هبچ شکی نیست و به طور قطع و یقین خداوند بزرگ اجر آنها و خانواده هایشان را خواهد داد. اما سوال اینجاست چرا در ایران مسئولین امر، مورد سوال قرار نمیگیرند، حالا فرقی نمیکند این حادثه یا حادثه های مشابه که الحمدلله کم هم نداریم.
- اگر ساختمان پلاسکو نا امن بوده پس چرا سالیان سال بود در آن فعالیت میکردند؟
- مقصران اصلی برخورد دو قطار و کشته شدن دهها نفر از هموطنان چه کسانی بودند؟ آیا با استعفای یک مقام راه آهن قضیه فیصله یافت و همه چیز حل و فصل شد؟
- در طی سالیان گذشته چند مورد خودروی پژو آتش گرفت و چند نفر جان خود را از دست دادند؟ آیا مقصر کسانی بودند که این خودروها را خریدند یا ...
- آیا در حوادث جاده ای و تصادفات آن به طور صد در صد مردم مقصرند و هیچ قصور و کوتاهی به مسئولین و دست اندر کاران بر نمیگردد؟
- آیا در مراکز معاینه فنی واقعا خودروها از لحاظ فنی تایید میشوند؟
و آیاهای دیگر
کلام آخر اینکه ممکن است با لاپوشانی و شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت، تقصیرها را گردن این و آن بیاندازیم و با لفظ قلم تسلیت گفته و آرزوی صبر برای بازماندگان کنیم ولی آیا قضاوت و داوری خداوند هم مثل ماست؟ تمامی این عزیزانی که از میان ما رفتند باید الان زنده باشند و در کنار خانواده هایشان زندگی کنند. با شهید نام نهادن آنها و مستمری دادن به خانواده هایشان و ابراز تسلیت و تعزیت نمیتوان از زیر بار مسئولیت فرار کرد. راستی در ایران جان مردم کم اهمیت است!