این اقا بیمار پارانویا یا همان بدبینانه داشته وبه اصطلاح مریض است.وهمین بیماری منجر به کشتن نامزد خود شده است.
البته همه ما با توچه به شرایط جامعه مثل این اقا خواهیم شد
خودکشی
ادم کشی
افسردگی
جنون
.............
در این خصوص چند نکته قابل تعمق است . بدون اینکه قصد تطهیر این جانی را داشته باشم.
1- در این گونه موارد فرد مشکوک و طرف مورد ظن می بایست با صحبت با یکدیگر نسبت به رفع این زمینه ذهنی به مظنون کمک کند .
2- مهارت و ترفند های فرد مورد ظن در رفع از ظن نسبت بخود بسیار مهم است .
3- شک را نمیباست فرد مورد ظن با بی اهمیتی و برخاشگری و یا دفاعیات و رفتارها و گفتارها ئ تشدید کننده تشدید نماید.
4 - در صورت بن بست از ریش سفیدان طرفین کمک خواسته شود . البته قبح این احساس بقدری است که طرح آن و در میان گذاشتن با دیگران حتی والدین از ناحیه متهم به ظن بسیار سخت است .
5- فرد مورد ظن نمیبایست چنین احساسی را از ناحیه فرد مقابل بی اهمیت تلقی و از همان جرقه های اولیه حدس آتش سوزی بزرگتر بدهد .
6- این شک منحصر به همسر و نامزد نیست . برای والدین هم ممکن است پیش آید .
مورد ظن یقینا راه و رفتار درست مقابله را بد انتخاب نموده است .
فرد مشکوک یا بیمار است .یا به سبب کمبودی که در خود نسبت به طرف مقابل احساس میکند . و طرف مقابل هم نسبت به این احساس واکنش منطقی نشان نمیدهد و یا اصلا او را مقهور میخواهد به این احساس دامن میزند .
به هر حال در هیچیک از موارد بالا - مشکوک محق به چنین جنایتی نیست . حتی اگر بیمار باشد میبایست برای امنیت جانی دیگران تا محو فیزیکی با او برخورد شود .