مرگ بر روسیه
این روسیه خیلی خائنهاصلا نمیشه بهش اعتماد کرد
نامردی از سرو روشون میباره
خیلی درغگون
اما غربیها
آمریکائیها
خیلی متمدنن
ایول

تا دشمنی ها برجاست تحریمها برجاست!

عجب روزگاری شده، بعضی ها با تحریم شدن ایران، از خود آمریکا و حتی اسراییل خوشحال ترند..

یکی بیاد این یانکی ها رو از برق بکشه...چون جوگیر شدن همش قطعنامه صادر میکنن

تحریم‌های آمریکا علیه ایران به تحریم‌های اقتصادی، تجاری، علمی و نظامی علیه ایران که از سوی دولت ایالات متحده، یا تحت فشار ایالات متحده بر جامعه بین‌المللی از طریق شورای امنیت سازمان ملل اعمال شده اشاره دارد. در حال حاضر تحریم‌ها ممنوعیت معامله با ایران و ممنوعیت فروش هواپیما و قطعات یدکی به خطوط هوایی ایرانی را در بر می‌گیرد

دوره ریاست جمهوری اکبر هاشمی رفسنجانی شاهد شماری از شدیدترین تحریم‌ها علیه ایران بود. رئیس جمهور بیل کلینتون در مارس ۱۹۹۵، با صدور فرمانی اجرایی تجارت آمریکا در صنعت نفت ایران را ممنوع کرد. در مه ۱۹۹۵ پرزیدنت کلینتون در فرمانی اجرایی هر گونه تجارت آمریکا با ایران را ممنوع کرد. تجارت ایران با آمریکا که از زمان پایان جنگ ایران و عراق در حال رشد بود، سریعاً خاتمه یافت.

در سال ۱۹۹۵ کنگره ایالات متحده آمریکا لایحهٔ تحریم ایران-لیبی را تصویب کرد. طبق این لایحه، تمامی شرکت‌های خارجی که بیش از ۲۰ میلیون دلار در توسعهٔ ایران سرمایه فراهم کنند دچار حداقل دو تا از هفت جریمهٔ ممکن از سوی ایالات متحده خواهند شد:[۵]
محرومیت از کمک بانک صادرات-واردات؛
محرومیت از صدور مجوز صادرات به شرکت خاطی؛
ممنوعیت وام یا اعتبار از نهادهای مالی آمریکایی بیش از ۱۰ میلیون دلار در هر بازهٔ ۱۲ ماهه؛
ممنوعیت تخصیص به عنوان شریک اصلی تجاری دولت آمریکا به منظور ابزارهای قرضه؛
ممنوعیت کار به عنوان مأمور آمریکا یا ذخیرهٔ منابع مالی دولت آمریکا؛
محرومیت از فرصت‌های تدارکاتی دولت آمریکا (سازگار با الزامات سازمان تجارت جهانی)؛ و
ممنوعیت بر تمام یا بخشی از واردات شرکت خاطی.

در پاسخ به انتخاب رئیس جمهور اصلاح‌طلب سید محمد خاتمی، پرزیدنت کلینتون تحریم‌های ایران را کاهش داد. بحثی در کنگره در خصوص منقضی کردن لایحهٔ تحریم‌ها درگرفت که در آن برخی تمدید آن را ضربه زننده به روابط دوجانبه و برخی انقضایش را همچون یک امتیاز می‌دانستند. نهایتاً بحث در ۵ اوت ۲۰۰۱ پایان یافت و کنگره تحریم‌ها را تمدید کرد و رئیس جمهور جرج دبلیو بوش آن را امضاء کرد.[۶]

محمود احمدی‌نژاد پس از رسیدن به ریاست جمهوری در سال ۱۳۸۴، تعلیق غنی‌سازی اورانیوم را که در خصوص آن با سه کشور اروپایی توافق شده بود برداشت، آژانس بین‌المللی انرژی اتمی عدم پایبندی ایران به توافق را به شورای امنیت سازمان ملل متحد گزارش کرد. دولت آمریکا در آن زمان به سازمان ملل فشار آورد بر ایران به دلیل برنامهٔ هسته ایش تحریم اعمال کند.[۸]

شورای امنیت سازمان ملل متحد (UNSC) قطعنامه ۱۷۳۷ شورای امنیت را در دسامبر ۲۰۰۶ , قطعنامه ۱۷۴۷ شورای امنیت را در مارس ۲۰۰۷, قطعنامه ۱۸۰۳ شورای امنیت را در مارس ۲۰۰۸, و قطعنامه ۱۹۲۹ شورای امنیت را در ژوئن ۲۰۱۰ تصویب کرد.

در ژوئن ۲۰۰۶ پرزیدنت جرج دبلیو بوش فرمان اجرایی ۱۳۳۸۲ را صادر کرد که به موجب آن دارایی‌های افراد مرتبط با برنامهٔ هسته‌ای ایران توقیف می‌شد. در ژوئن ۲۰۰۷، ایالت فلوریدای آمریکا تحریمی علیه شرکت‌هایی که با ایران و سودان تجارت کنند اعمال کرد.[۹]

در ژوئن ۲۰۱۰، مجلس سنای ایالات متحده آمریکا و مجلس نمایندگان ایالات متحده آمریکا لایحه جامع تحریم‌ها، پاسخگویی و عدم سرمایه‌گذاری ایران ۲۰۱۰ (CISADA), را که پرزیدنت اوباما در ۱ ژوئیه ۲۰۱۰ امضا کرد، تصویب کردند. این لایحه محدودیت‌ها بر ایران را شدیداً افزایش داد. این محدودیت‌ها شامل فسخ مجوز واردات از ایران برای مواردی چون فرش، پسته و خاویار بود. در پاسخ، پرزیدنت اوباما در سپتامبر ۲۰۱۰ فرمان اجرایی ۱۳۵۵۳ در مه ۲۰۱۱ فرمان اجرایی ۱۳۵۷۴ و فرمان اجرایی ۱۳۵۹۰ را در نوامبر ۲۰۱۱ صادر کرد.

تحریم اعمال شده آمریکا در ۱۹۹۵ شرکت‌های هوانوردی را از فروش هواپیما و قطعات یدکی به خطوط هوایی ایرانی باز می‌دارد..

تحریم‌ها علیه ایران به مجموعه اقداماتی اطلاق می‌شود که از سوی قدرت‌های دنیا در جهت تنبیه حکومت ایران یا وادار کردن این کشور به انجام یا عدم انجام عملی به کار گرفته شده است. عمدهٔ تحریم‌ها علیه ایران پس از وقوع انقلاب ۵۷، بعد از اشغال سفارت آمریکا در تهران شکل گرفت و در پی چالش بر سر برنامهٔ هسته‌ای ایران شدت بیشتری یافت. برنامه اتمی ایران از سال ۸۵ و به دنبال ارجاع پرونده این کشور از آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به شورای امنیت، با تحریم‌های مختلفی مواجه شده است. تحریم‌های ایران را از نظر تحریم‌کنندگان می‌توان به ۴ دستهٔ کلی تقسیم‌بندی کرد: تحریم‌های چندجانبه هم‌چون تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل، تحریم‌های اتحادیهٔ اروپا، تحریم‌های تک‌جانبه از سوی کشورهای مختلف مانند ایالات متحده و تحریم‌های کنگره آمریکا.

با فرمانی که ولادیمیر پوتین در روز ۵ مه ۲۰۰۸ (۱۶ اردیبهشت ۱۳۸۷) امضاء کرد، روسیه رسماً به تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل علیه جمهوری اسلامی ایران پیوست.
در فرمان ولادیمیر پوتین آمده‌است: «تمامی سازمان‌ها و دستگاه‌های دولتی، بانک‌ها و موسسات و اشخاص حقوقی وحقیقی زیر حوزه قضایی روسیه باید به خاطر داشته باشند که از تاریخ ۳ مارس سال ۲۰۰۸، از انتقال، یا تأمین هر نوع مواد، یا تجهیزات و یا فناروی هسته‌ای که امکان استفاده دوگانه نظامی و غیرنظامی از آنها وجود دارد، از خاک روسیه به ایران ممنوع است».