یاد صحبت یک دوست مدرسه ساز که عازم استان بوشهر شده بود، افتادم. یک سال اول گذشته بود از او پرسیدم، چقدر جلو رفتی و چطور پیش می ره؟ گفت در این یک سال بعد از اولین بازدیدها، برای مدارسشان دارم دستشویی می سازم!! دوست دیگری بیش از 5 سال است کمک رسانی به مدارس مناطق محروم می کند، امسال برای بچه ها سررسید جمع کرد و با استقبال روبرو شد!، کسی می گفت یک دفتر 40 برگ را برادر و خواهری مشترکا استفاده می کنند، وا اسفا به دولتهایی که نتوانند به مردمانش خدمت کنند...

در شان کشورم نیست، که هموطنانم دراین محرومیت باشند، مسئولین، نمایندگان بیت المال را به عدالت تقسیم کنید.

مسئولين نظام خوابند؟

زنگ بزنید به کمیته امداد

سلام.این تصاویر رو نباید بذارید ما ببینیم چون کاری از دست ما بر نمی آید باید مستقیم بفرستید به اونا..... الکی درد ما رو بیشتر نکنید

یاد داستانهای پدر خدابیامرزم افتادم که از مشقات تحصیل در ذهه 20 میگفت. خدا بیامرزدشان و خوش به حالشان که فلاکت دانش آموز دهه 90 را ندیدند...

آفرین بهشون که با این شرایط درس می خونن

فقط خجالت و شرمندگی برای مدیران کشور که با اینهمه امکانات و منابع خدادادی باید شاهد چنین صحنه هایی باشیم

دوست عزیزی که گفتی خرما بفروشن مدرسه بسازن من ساکن تهران هستم و همیشه تهران بودیم ولی مگه ما پول میدیم واسه بچه هامون مدرسه بسازن که اونا پول بدن حرفای عجیب میزنید این یه وظیفه خیلی عادی و اولیه است که باید این امکانات رو واسه همه کشور چه تهران چه جاهای دیگه فراهم کنن چه فرقی بین اون بچه و بچه منه هر وقت راضی شدم پسر خودم تو همچین جایی درس بخونی باید برای دیگران هم بخوام

سلام به همه دلواپسان .در حال حاضر وشايد هم چندسالي است كه ما مسائل مهمتري در ايران ومنطقه داريم .جهت اطلاع از اين مسائل ميتوان توجه اي به اطلاعيهاي صادره از شهر هاي مشهد وقم وتعدادي از آنها در تهران نمود .واقعا باعث شرمندگي است.