وررشکاران المپیکی عزیر خیلی زحمت کشیدن! وقتی تیرانداز تیر واسه تمرین نداره یا استخر شنای 50 متری واسه تمرین ندارن! دیگه این متن شما یک طرفه و مغرضانه هستش! دست تک تک این ورشکاران المپیکی درد نکنه که در مقایسه با فوتبالیست های گرامی هیچ توقعی ندارند!

like

تمام ورزش ما شده پرسپولیس و استقلال به ورزشکاران دیگر اهمیت نمی دهند

مجموعا خوب گفتی اسکندر

حرفای تازه میزنی تابناک جون
بهت نمی آید !! جنگ و پیروزی و شکست و حریف و ....
اینا با روح برجام منافات داره ها

باچه منطقی ورزش رو با جنگ قیاس میکنید.
ورزش پیام آوردوستی وصلح بین ملتهاست.واقعا براتون متاسفم

پیروزی قطعا بسیار خوب است اما تا پیروزی را چه بدانیم و چه چیزی را شکست. پیروز شدن وکسب مدال به هر قیمتی دلچسب نیست آنچه مسلم است ورزشکاران ایرانی با غیرت میجنگند و واقعا به قصد پیروزی و کسب مدال مبارزه میکنند اما واقعا ملزومات آن به طور کامل فراهم نیست بیشتر ورزشکاران ایرانی خودساخته هستند ولی در دیگر کشورها که مدالهای بیشتری کسب میکنند بیشتر ورزشکاران به صورت سیستماتیک از طریق استعداد یابی و پرورش استعداد های درخشان وبا سرمایه گذرای به ثمر میرسند بنابر این ورزشکاران ایرانی به مدد جرات و جسارت و جنگندگی به این مقام ها میرسند که خلاف آنچه این گزارش نتیجه میگیرد میباشد

ایجاد فضای روانی برای پذیرش شکست ناشی از فرهنگی است که یاد گرفته با احساس تصمیم بگیرد تا آنجا که بازی برایش جدی تر از جنگ است. این را براحتی می توان در چهره نگران وزرشکاران در حال مسابقه دید و تمرکزی که به هم می ریزد و تسلطی که از بین می رود. ما به المپیک رفته ایم برای بازی نه برای جنگ باید تلاش کنیم که به بهترین شکل ممکن بازی کنیم همین...... این امر تنها در سایه کار روانشناسی قبل از بازی بر روی ورزشکار امکانپذیر نیست نیازمند تحول فرهنگی است فرهنگی که احساس می کند استرالیا بعد از بازی ملیورن مستعمره ایران است و بعد از بازی والیبال چهارشنبه برای نابودی لهستان دعا می کند.

حرفت درسته اما منطقت اصلا صحيح و توجيه پذير تيست. اومدي يه حرف منطقي رو با يه قياس بي ربط توضيح دادي! ولي اين چيزي از ارزشهاي تو بعنوان يه نگارنده كم نميكنه!

پدر جان سوژه دیگری برای پرداختن پیدا نکردی. روح ورزش با جنگ متفاوت است و وزن هیچ ورزشکاری بعد از باختن کم نمی شود. چرا که ورزش جنگ نیست بلکه رقابت سالم است و در رقابت همه خوبند ولی یکی از بقیه بهتر ورزشکاری که با چند یا حتی یک صدم ثانیه می بازد با نفر اول چقدر فاصله دارد. فاصله ای که اصلاً احساس نمی شود و گاهی اوقات این فاصله را تکنولوژی به ما نشان می دهد. یعنی از نظر ما برابرند ولی از نظر سیستم یکی برتر است. تا جایی که امسال در شنای زنان دو نفر اول شدند. فکر کنم اگر شما بودید این دو نفر را به جان هم می انداختید تا برنده مشخص شود. این همه سوژه خوب برای نوشتن و این همه نویسنده مطرح من نمی دونم چرا تابناک برخی مواقع خاکی می رود؟ بدرود