سلام حدود 13ساله که متوجه شدم پسرم شیشه مصرف می‌کنه در طی این 13سال 5مرتبه هرباربمدت 15تا 20روزدربیمارستان بستریش کردم حتی چند مرتبه شوک الکتریکی گرفته ودارو مصرف کرده یک دوره کامل 20روزه خودم پاهاش رفتم سر کلاسهای ماتریکس 5دوره 2ماهه و3دوره 4ماهه کمپ های مختلف بوده چند مرکز ترک اعتیاد هم ثبت نام کرده چندروزی دارو گرفته و نیمه کار رها کرده اینقدر مصرفش زیاده که تمام لوازمات زندگی را می‌بره میفرشه خلاصه جدا از آزار واذیت های ناگفتی که کرده ومیکنه همه کاری براش انجام دادیم خدایی فقط دلم برا زن و دوتا بچه ای که داره میسوزه وگرنه بود و نبود خودش دیگه برام اهمیت نداره

با سلام،من پسری هستم ۲۴ ساله که از ۱۴ سالگی اعتیاد داشتم و نزدیک ده سال درگیر اعتیاد،ترک یا لغزش دوباره بودم...
خانواده خوبی داشتم و تنها دغدغه کل خانواده و بستگان ترک کردنم بود اما همین خانواده خیلی اوقات با عدم آگاهی باعث افتادن من در سراشیبی و روی آوردن به مواد جدید و تجربه کردنه همه چیز انجامید،باید بگویم بمانندالتون جان من هم ماده مخدری در این کره خاکی نبود که مصرف نکرده باشم و همیشه برای های شدن حاظر بودم هر مخدری را تجربه کنم،
زمانی که از دانشگاه اخراج شدم و خانواده ام به من قطع امید کردن شروع کردن به ترک دادنه من به اجبار،تنها چیزی که باید در این باره بگویم این است که این یک جنایت در حق آن شخص است چرا که تا زمانی که فرد خسته نشده باشد و به اراده خدا گردن ندهد امکانش صفر است که بتواند ترک کند،بارها شکنجه های مختلف تویه یه خانواده نظامی رو تجربه کردم و از آن ها سرد شدم و بدنبال راحی برای فکر نکردن به شیشه روی آوردم،
این را بگویم که هیچ انسانی جز همدرد نمیتواند بفهمد که در دل این فرد بیمار که اغلب به آن به چشم جنایتکار نگاه میکنند چه میگذرد،بارها پیش آمد که هم زمان با مصرف کردنم باگریه از خدا میخواستم که ترک کنم و تغییر کنم جوری که حاظر بودم یک دستو پا نداشته باشم ولی مواد نکشم،این که یک معتاد کی به عجز خود برسد فقط و فقط اراده ی پروردگاره هعربانمان است،مگر شیشه ای ها خدا ندارند و مگر خدا نگفته که در هیچ حالتی از من رو برنگردان و ناامید نشو...
تنها یک فرد همدرد میفهمد که بیماری اعتیاد چیست و شمایی که میگویی این ها باید به دریا ریخته شوند واقعا صلاحیت قضاوت رو نداری چرا که فقط خدا میدانند این افراد عصبانی و تکیده در تنهاییشان چه میگذرد و فقط اوست که میتواند قضاوت گر باشد،
جاده ی بهبودی:
بالاخره بعد از تقریبا ده سال مصرف برای اولین بار خودم تصمیم به ترک گرفتم،نمیدانم دیگر چون هیچ چیز رنگو بویی نداشت همه چیز خاکستری بود و واقعا درمانده شده بودم،
در مورد ترک این ماده در وحله اول تمایل شخص مهمترین چیز است چرا که وسوسه ماده ای به مانند این سونامی به مانند وسوسه یک فرد تشنه است برای آب خوردن،
راه نجات فقط تغییر شکل مصرف است بطوری که نعشگی خداراهم تجربه کنی و فقط سعی کنی برای همین امروز یعنی یک روز دیگر پاک بمانی مثل تبلیغ شرکت پپسی...
تنها جایی که به این افراد کمک میشود و راه نجات دارند انجمن های دوازده قدمی است چرا که خدا در این جلسات حضور دارد و کمکشان میکند،باور کنید سالیانه سال دنبال راه سومی بغیر از جلسه رفتن یا مصرف پیدا کنم از مصرف کنترلی و دوقرصی یاهرچی ولی تنها جایی که توانست افکارم تا حدودی بهبود دهد اینجا بود برای افرادی قصد ترک کردن دارند باید بگویم که تنها چیزی که مهم است این است که سعی کنند همین امروز را مصرف نکنند و بغیر از امروزشان به چیزی فکر نکنند،جلسات مداوم شرکت کنندطبا همدردها ارتباط داشته باشن و از همه مهتر از خدا بخواهند خودش را به این بندگان رنجیده و دربو داغانش هم یک نشانی بدهد،برای خود هدف در نظر بگیرند مثلا من هدفم کمک کردن به امثاله خودم و همدردهامه و دوست دارم روزی خدا قدرتی به من بدهد که تعدادی از همدردانم را علاج کنم،تنها چیزی که پاکی را تضمین میکند همین خدمت کردن است چون خدا خوشش می آید و چه خوب است ما انسان ها هم کمی مهربان تر باشیم و گاهی خود را جای این قشر جامعه بگذاریم تا دردهایشان برایمان تداعی شود،تیغ محبت به شدت بر رنده تر از تیغ زور است،از هرکسی که تمایل به ترک دارد عاجزانه خواهش میکنم برای یکبار هم که شده به جلسه بیاید و ببیند همدردهایش چگونه با محبت اورا در آغوش میگرند و چه کسانی که توانسته اند تغییر کنند...

شوهر من ده سال هست که مواد میکشه همه جوره الان میره خودفروشی میکنه برا پول موادش حاضرم سر به تنش نباشه بره بمیره

من اونقدر بدبختیام زیاده که نمیتونم بگم ولی شیشه بدترین نوع مواد مخدره که اطرافیان رو بیچاره میگنه خواهش میکنم طرفش نرید

شوهر من هم معتاد به شیشه ودرعین است هر روز آرزوی مرگش میکنم