افزایش کمی و کیفی ناوگان عمومی - نصب تاکسی متر در تاکسی ها بطوری که اگر بنده خواستم با تاکسی برم سر کار بدونم مثل تمام کشورها سر کوچه سوار یک تاکسی میتونم بشم حتی دربست و با نرخ مشخصی .

تولید اتومبیل با موتور دیزل

تعطیلی مدارس بهتر از همس این سرویسای مینی بوسی از همه بد تره

من داوطلبانه یارانه ام را حذف کردم حتی یک پیامک خوشک وخاللی هم نیامد- دو قسط بنک مسکن ندادم آبروی مرا برد
دولت ومجلس دست از سیاسی بازی بردارند اینقدر متخصص دارند راه حل پیدا کنند
بیکاری آلودگی، فقر ، فحشاو... برای کدام راه حل بدیم کی عمل کنه برای 16 سال دیگه کلنگ زدن
هرچه مینوسیم منتشر نمیکنید صرفا" پیامهایی که خوشتان میاد چاپ می کنید

متاسفانه گریزی از این معضل نیست تا مادامیکه این بنزینهای پتروشیمی رو وارد می کنند و کسی هم قادر نیست چیزی بگویید . همین اش هست و همن کاسه . ایا این بنزین یور 4 است خودتان نگاه کنید و قضاوت کنید . متاسفم البته هیچ گاه منافع مردم در هیچ زمینه ای ملاک نبوده اگر بوده پس چرا جنین است .

من یه راهکار موقت و کوتاه مدت دارم که خیلی اثر گذاره :
1- تمام تولیدات خودروهای ایرانی فقط در استانها ( به غیر از تهران ) قابل استفاده گردد.
2- با نظر مثبت دولت و با تعرفه صفر گمرکی در تهران و کلانشهر های آلوده فقط از خودروهای هیبریدی و برقی استفاده گردد.
3- تسهیلات مالی لازم در اختیار صنایع آلوده کننده شهرها گذاشته تا جابجا شوند.

1-جلو گیری از بلند مرتبه سازی و جمع اوری واز رده خارج کردن ماشین های فرسوده وجلوگیری تولید
خودرو های پر مصرف.
2- ایجاد امکانات در شهرهای کوچک حتی با مشارکت سرمایه گذاری خارجی و داخلی .
3-برسی و مهندسی نحوه گسترش شهرها ( طرح جامع ) توزیع امکانات بصورت متوازن .
بنظرم طرح جامع توسط مهندسین مشاور خارجی مطلوب تراست.
متاسفانه شهرداری ها با زیرپا گذاشتن مهندسی وشهرسازی بدون ضابطه پروانه ساختمان در گلو گاهای تنفس کوچه باغها و حتی کوهها کرده اند.
از ایجاد بزرگ راهها بشدت با جلو گیری شود مسله باید ریشه ای حل شود
4- دادن وام با بهره کم ویا بدون بهره به موتورسوار ها برای تعویض با موتور سیکلت برقی .

عوارض بیشتر برای ماشین های تک سرنشین(داخل شهر)
مستقیم به حساب حمل و نقل عمومی واریز بشه

به شرط وجود اراده و بودجه باید به این مساله از ابعاد مختلف نگاه شود و به راه حلهای نواورانه ای مانند قطبی سازی برای کاهش گرد و غبار و الودگی نیز توجه گردد. همچنین می توان راه حلهای کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت برای ان ارائه کرد، برای مثال می توان پیشنهادات زیر را مطرح نمود:

1- کوتاه مدت: طرحهایی برای تشویق مردم به استفاده از ناوگان حمل و نقل شهری اعم از اتوبوس و مترو و سختگیری در طرحهایی مانند زوج و فرد و حتی ممنوعیت استفاده از خودروهای شخصی در برخی بازه های زمانی
2- میان مدت: توسعه ناوگان حمل و نقل شهری اعم از اتوبوس و مترو، تولید خودروهای با استانداردهای بالا و همچنین خودروهای هیبریدی و از رده خارج کردن خودروهای بالای ده سال به شرط ارزان شدن خودرو و افزاریش متناسب درامد مردم که موجب ایجاد چرخه ای برای رونق صحیح در صنعت خودروسازی نیز می شود
3- بلند مدت: اموزش و جا انداختن فرهنگ استفاده از حمل و نقل عمومی در جوانان بجای ویراژ دادن با خودروهای تک سرنشین، انتقال فرودگاه مهراباد و همچنین ایجاد ارامش در تهران با درختکاری و گسترش فضای سبز و انتقال پایتخت سیاسی و وزارتخانه ها به شهر نزدیکی مانند پرند البته نه به شرط ایجاد رانت برای برخی

خیلی طبیعیه که اگه ناوگان حمل و نقل عمومی با کیفیت و مقرون به صرفه ای داشته باشیم، ازش استفاده میکنیم. به علاوه این که اینهمه اتوبوس و مینی بوس فرسوده داریم که شدن سرویس اداره ها و کارخونه های دولتی. کسی هم کاری به کارشون نداره. به علاوه اینهمه موتور سیکلت هایی که هر کدون به اندازه چند خودرو آلودگی تولید میکنند و کسی نمیتونه باهاشون کاری داشته باشه. مردم هم مجبورن از همین موتور ها استفاده کنند چون راهی برای وارد شدن به مرکز شهر بجز این موتور ها وجود نداره. نه شبکه اتوبوسرانیمون واقعا و برای همه قابل استفاده است، نه مترویی داریم که با سوار شدن بهش حتی با هموم خطوط محدود و مناطق کمی که پوشش میده، اذیت نشیم، نه تاکسی هایی داریم که با انصاف باشند و به فکر دربستی نباشند و پول خون پدرشون رو به عنوان کرایه طلب نکنند.