اکثرا با دلخوش نمیرن. برای داشتن زندگی بهتر (اجتماعی،اقتصادی، و...) راهسپار این مسیر مشقت بار میشن. کاش بتونیم شرایطی و فراهم بیاوریم که این هموطنانمون در وطن خودشون درجات پیرفت و طی کنن. به این امید...
ای کاش به جای این همه صغری و کبری، که در پایان تنها راه حل مشکل را در "به شدت برخورد کردن" دانسته اید، از خود می پرسیدید که: چه کرده ایم که جوانان ما این همه رنج و مصیبت و تحقیر و توهین را به جان می خرند و با به خطر انداختن جان خود ترک دیار می کنند؟