با سلام و عرض ادب. ابتدا باید پرسید چرا کلا آموزش در ایران ناموفق است و ما در آموزشمان چیزی به نام خلاقیت نداریم؟ من فکر میکنم از آنجاییکه زبان ماهیتی خلاقانه و پویا دارد و این پویایی در سیستم آموزشی ما کم دیده می شود، زبان طبیعتا برای فراگیر دشوار و تلخ می شود.

چون انگلیسی رو باید انگلیسی زبان یاد بده
---------------------------------------------
چند تا آدم از استرالیا یا کانادا بیارید انگلیسی رو خوب یاد بدن به بچه ها
(همین- نیازی هم به مقاله و کنفرانس و سمینار و همایش های مختلف نیست)

زبان مانند هر کار تجربیست. ضمن انکه ما میخوانیم واتر در صورتیکه انگلیسی بدون ر میگوید واتـِ. برای همین موقع شنیدن در می ماند. ضمنن موفقیت در زبان دانستن نیست. بیش از 99 درصد مردم جهان روسیه ژاپن چین ...حتی همین ترکیه از زبان انگلیسی هیچ نمیدانند.

سیستم آموزشی ضعیف است.

نبایدنگران بود علم بشدت درحال پیشرفت است دراینده باهمین موبایلها ویادستگاههای دیگرکه ساخته شده اند هرشخص می تواند اموزش ببیند وگفتگو کند مگر اکثر افرادحتی بچه ها رانمی بینید باموبایل چقدر راحت کار می کند فقط یک خورده بایدتنبلی راکنارگذاشت

در ایران در دوران مدرسه و دانشگاه فقط گرامر درس میدن، اونهم دست و پا شکسته!!!

به نظر بنده اشکال اساسی در نحوه یاد گیری یک زبان است. بچه ای که در انگلستان بدنیا می آید ، انگلیسی را می شنود تا یاد می گیرد در ایران بدون این که به مقوله آموزش شنیداری توجه بشود سعی بر این است که زبان را از طریق کتاب و نوشته ها آموزش بدهند که این کار اشتباه است و نتیجه نخواهد داد. هرگاه پایه و اساس آموزش زبان شنیداری شد و مکالمه محوری بجای مکاتبه محوری جایگزین شد ، آموزش زبان هم بهبود خواهد یافت

معلمی داشتیم که به(lessen on وان )می گفت لسین اونی .حا لا می می خواهد که من انگلیسی یاد بگیرم مشکل بزرک زبان در کشور فونتیک زبان انگلیسی است

به دلیل این که تو کتابمون نوشته "زبان خارجه "
نمیگه "زبان دوم" یا "سوم"

در مدارس زبان فقط برای رفع تکلیف اموزش داده میشه اونم به وسیله افرادی که اصلا تخصصی ندارن .....

من یادمه دبیرستان از زبان متنفر بودم ولی الان دارم با عشق زبان میخونم ....