تكارار نشدني ها، خدا رحمتتون كنه. درود بر شرف پاکتون 
من اتئیست هستم ( بی خدا ) ولی به جون مادرم پاش بیفته عینه همینا جونمو واسه وطنم میدم حالا دیگر محمد نیست تا وقتی از یشت دیوار خانه کوچه بغلی که یاس داشت، می گذرم به من بگوید صبر کن، چند تا تفس عمیق بکش...تو رفتی اما آن یاس هنوز اینجاست. هنوز مست می کند عابران را...
وقتی ار آنجا میگذرم نفس می کشم نه برای مست شدن به خاطر به یاد تو افتادن...
اونا چه حالی داشتن ما تو چه حالییم. خوش به حال خوبشون. مَردان خالص ... دمش گرم! عکس اولی تو کتاب تاریخ راهنمایی ما بود زمان جنگ ولی مربوط ایران نبود مربوط به آمریکای جنوبی هست 
مردان بی مدعا رفتند ولی شهیدان زنده اند الله اکبر.
عکس اول را هم در کتاب های درسی سال های دور دیده بودیم
با این حال بسیار تاثیرگذتر و زیبا بودند.