آرزومان کربلا بود و نجفجان و سر دادیم در راه هدف
چفیه هایمان رنگ و بوی یاس داشت
رنگ و بوی بیرق عباس داشت
یاد شبهایی که ما بودیم و مین
جستجوی مرگ در زیر زمین
همدم شبهایمان سجاده بود
حمله کردن خط شکستن ساده بود
حسرت رفتن در این دل مانده است
دست و پایم سخت در گل مانده است
عاشقان رفتند و ما جا مانده ایم
زیر بار غصه ها وا مانده ایم
دیگر غم شما را در کجای قلبمان قرار دهیم که قلبمان مالامال از فراق یاران سفر کرده است ای عزیز. دست بسته امدی ولی چه با شکوه و جلال . دست بسته آمدی تا ما چشمانمان را نبندیم دست بسته آمدی تا ما سرود مقاومت و پایداریی نجوا کنیم تویی که با آمدنت مهدی آمد. دست و پا بسته آمدی که ما بوسه بر دست و پایتان بزنیم نه ... نه بلکه بر خاک پایتان بوسه زنیم 
قلب هایی که در سینه اقیانوس بی کران زمان تپید...و اشک های پیر زمان خاک نمناک زمین را تر کرد...
و غم های عالم را در دل خاک جای داد...
دستان بسته شان می اموزاند که همیشه برای نیایشش، خواستنش و عشق بی کرانش، قلب های عاشق و دلباخته است که در درون سینه زمانه می تپد ...
و دست هایی که مظلومیت و پیام دلدادگی اسیران روایت حسینی تاریخ را دوباره گواهی میدهد...
تا برای همیشه تاریخ جاودانه ترین پیام ، عشق به معبود در گمنامی تاریخ باشد...
زیستن در خاک قدمهایتان، برترین غرور ماست...
یاد سبزتان برای همیشه در وجودمان خواهد ماند...
....
قرار بود که "راهت" را ادامه دهیم ای شهید ببخش که املایمان ضعیف بود و "راحت " ادامه میدهیم . شما با دستان بسته مقاومت کردید قطعا بدون تردید . ولی ما با دستان باز هنوز مردد هستیم خدایا خودت یاری کن از راحت طلبی دنیا زدگی و مادیات دل بکنیم تا شرمنده این شیر مردان نباشیم
برادرانم! به میهن خوش آ مدید که با آ مدنتان نیز انقلابی دیگر به پا کردید در روح و جان جوانان وطن. دستان شما را دشمن بست و زنده به گورتان کرددستان ما را قبضه کنندگان خون شما .....
اما قلبمان آکنده از مهر شماست
آنان هم باید رو داشته باشن یه شمان پر از خاک شما نگاه کنند
ای شهیدان ، عشق مدیون شماست*هرچه ما داریم از خون شماست*
ای شقایق ها و ای آلاله ها*
دیدگانم دشت مفتون شماست*
این عزیزان همه زندگی خود را در طبق اخلاص هدیه کردند به خدا و به ملت شریف ایران و ما را شرمنده. اما عده ای در امانت انقلاب و فرمایشات بینانگذار انقلاب که مردم را رکن اصلی انقلاب می دانست و همیشه قلبش برای مردم می طپید، خوب عمل نکردند. گفتند مردم ایران خیلی چیزها را تشخیص نمی دهند فقط ما می فهمیم و لاغیر! صدمات و خسارت ها به فرهنگ و دین و اقتصاد ملت زدند اما هنوز هم می گویند ما می فهمیم مردم بیشتر وقت ها نمی فهمند! البته کلمه مردم از دهانشان نمی افتد اما مردم را بیش از یک سیاهی لشکر به رسمیت نمی شناسند. هروقت هم از منطق باز می مانند، خواب می بینند و البته هر خوابی که خود صلاح بدانند! سال 74 از محل کارم تعدادی کاغذ A4 برداشتم بعد هم در مدرسه ای که کار می کردم چند تا بیسکوییت تغذیه بچه ها رو برداشتمتمام سوء استفاده ای که از سیستم کردم همین بود
به هر حال شرمنده ایم
هم سوخته شمعو/ هم سوخته پروانه