وقتي زير تلي از خاك ميرفتين نتونستين دست همو بگيرين و اتحاد خودتونو به دشمن نشون بدين ولي پيكر پاكتون بعد از ٣٠ سال باعث اتحاد ملتي شد كه يك صدا شما رو فرياد زدن كساي به شما افتخار كردن كه شايد حتي اون زمان به دنيا هم نيومده بودن ولي ١٧٥ خط شكني رو پيدا كرده بودن بي ادعا كه ميشد با ذره ذره وجودشون بهشون افتخار كنن بله شما باعث اتحاد ملتي شدين كه از هر قشري بودن هرجا ميرفتي صحبت از شما بود چه در كوچه و بازار چه در شبكه هاي اجتماعي .
بعد از سالها همه مردم اين كشور يك نقطه نظر مشترك داشتن اونا مديون ١٧٥ خط شكن بي ادعا بودن
تقديم به روح بلند شهداي عزيز غواص:دستهايت مانده اند اندر قنوت ربنا
مكتبي نوپا زعشق را تا ازل كردي بنا
سوي چشمم رفته از درد فراق
استخوانت بو كنم از اشتياق
بال تو بسته نمودند ناكسان
حس اوجت را نباشد در جهان.
شرح اين دلدادگي كارون و مجنون مي كند.
قلب هر بيننده اي پر درد و محزون ميكنند.
دست من لرزيد بر صفحات كاغذ تا نوشت
وصف حال يكصد و هفتاد و پنج مرد بهشت.
شعر از ولي مشايخي از جيرفت94/3/26
آنچنان آینه بر در دوختیم تا به دین انتظارت سوختیم یا بسوزان شعله های خشم را یا دمی از شعله کم کن سوختیم
ما که می آلوده ومی خورده ایم مستی می را به می نفروختیم
اینک این ما واین جنونی کز ما نبود غیرتی از کربلا آموختیم
یا دباد یاد بزرگ ارتشداران سپاه اسلام
خوش به سعادتتان ماراهم فراموش نکنید.
اینک در حرم 175 پروانه، میلیون ها دل، از پیله خوابزدگی، بیرون پریده اند تا شما ای ماهیان تا همیشه راهی دریا؛ دلتان تازه شود از تماشای اینهمه غواص دریای دلدادگی و قدر شناسی.تا ببینید آنکه تا همیشه تاریخ زنده به گور است، دشمن است...
من و خیلیا شرمندتونیم....... پشتم میلرزه یاد کارای بعضی ها میوفتم
چرا شرمنده ایم راستی چرا افسوس می خوریم
شهدا که به مصداق آیه قرآن زنده اند
پس چرا ما شرمنده ایم
ما غافلیم و در غفلیت به سر می بریم
ما فقیرم فقر معنویت ولی شهدا ثروتمندند ثروتی تمام نشدنی، ثروت معنویت
و اکنون اگر حواست را جمع کنی بیسم شهدا روشن است بدون وقفه پیامت را می گیرد فقط باید بر خط باشی
شهدا شهدا شهدا
منم جا مانده از شما
شهدا بگوشم
یادمان باشد آنها کسانی هستند وخواهند بود که بر خاک افتادند تا ما در خاک نیافتیم
هدیه به تمام شهدا صلوات عنایت فرمائید.
شعر افشین علا برای غواصانبه زخم ناخن آن دستهای بسته قسم
به ماهیان اسیر به گل نشسته قسم
به کشته ای که نشد سیر دست و پابزند
به واپسین دم خود، با دو دست بسته قسم
به دانههای عقیقی که مثل یک تسبیح
شدند با ستم از یکدگر گسسته قسم
درآن سیاهی گودال، تاسپیده صبح
به ناله صدو هفتاد و پنج خسته قسم
به گریه صدو هفتاد و پنج مادر پیر
به آه واشک رفیقان دلشکسته قسم
به فوجی ازپرو خاکستر پرستوها
که از جنوب میآیند، دسته دسته قسم
که دست بسته و پا بسته و گرفتاریم
به خیل غواصان زبند رسته قسم
وقتی بعد از 29 سال از مرگ این عزیزان می گذرد و وخانواده وزن وبچه خود را رها کردند ودر سرما با کمترین امکانات در دل شب به دریا زدند برای پایداری این مملکت وحالا عده ای از خدا بی خبر میلیارد میلیارد اختلاس می کنن دلم میگیرد اشک در چشمانم جمع می شود خدایا مارا به صراط مستقیم خود هدایت کن.روحشان شاد
شرمنده ام برادرم ،گاه فراموش میکنم . در انتظار نوازش دستان تو دخترت نشسته است.