پدرم در کربلای 4 به شهادت رسید .در یکی از روزهای سرد دیماه 65 ، بدن زخمی و بی سر او را در گلزار شهدا به خاک سپردیم و من که کودکی ده ساله بودم هر روز به خود می گفتم شاید اشتباه شده باشد و روزی پدرم بازآید ... جلوی تلوزیون می نشستم و ساعت ها به چهره ی آزادگان باز گشته به وطن خیره می شدم تا بلکه نشانی بیابم ....هر وقت صحبت از جبهه و جنگ بود می دیدم که کسی دلش نمی خواهد از کربلای 4 سخنی به میان بیاورد .شهیدان و رزمندگان کربلای 4 بین خودی ها هم گمنام و مظلوم بودند . امروز تصمیم دارم برای تشیع پیکر همرزمان پدرم به بهارستان بروم .شاید آنجا نشانی بیابم ....... روحتان شاد ای دریادلان و قهرمانان وطن . خدا کند امروزهیچ مادری به استقبال نیاید. ..
قیامت میشود
مادر آغوش باز می کند
دستها بسته اند
حسرت در آغوش کشیدن را چه کند؟
.....عجب حکایتی است امروز ...
سلام بر 175 شهید غواص
یک شب طوفانی بود و 175 ماه کاملوماهیان دست بسته ربودند از دریا دل
خوشا نهنگان گرسنه که بدرقه کردند175 یونس عاشق را تا لب ساحل
سرفراز و سبکبال پر کشیدی برادر...... خوشا به حالتان ، رسالت انسانیت را انجام دادید.
هر کسی که خودش رو ایرانی میدونه، با هر طرز فکر و عقیده سیاسی یا دینی، مدیون اونایی که جونشون رو برای وطن دادن. ای کاش بودن و عظمت امروز ایران در جهان رو میدیدن. عاقبت صدام رو میدیدن، وضع عربستان رو میدیدن. نفوذ ایران از باب المندب تا سواحل مدیترانه رو میدیدن. میدیدن اسرائیل 10 سال هر روز تهدید میکنه اما جرات اقدام نداره. میدیدن قدرتمند ترین کشورهای دنیا بیش از یک سال به صندلی مذاکره چسبیدن چون جز مذاکره گزینه دیگه ای ندارن. ای کاش بودن تنوع و برد موشکهامون رو میدیدن، توانایی هسته ایمون رو میدیدن. خضوع آمریکا تو خلیج فارس رو میدیدن.
اقتصادمون هم تا 4، 5 سال دیگه درست میشه
خدا به مادرانشون صبر بده، روحشون شاد.
سلام بر عشقی که در وجود این جوانان موج میزد که سرمای آب و امواج اروند را به بازی گرفتند سلام و درود خداوند بر آنانی که دست بسته شهید شدند تا ما امروز در برابر دنیا دستانمان با افتخار و عظمت باز باشد.برکت دستان بسته آنروز انان دستان باز و بالا گرفته ملتی است که میبایست قدر این خونهای ریخته شده را بداند.کاش میشد استخوانها را از لباسهای غواصی در می آوردند و این لباس ها را در موزه با همان سیمهای بسته شده نگهداری میکردند تا آیندگان نیز داستان دلاور مردی و عشق خدایی این بچه ها را ببینند سلام بر عشقی که در وجود این جوانان موج میزد که سرمای آب و امواج اروند را به بازی گرفتند سلام و درود خداوند بر آنانی که دست بسته شهید شدند تا ما امروز در برابر دنیا دستانمان با افتخار و عظمت باز باشد.برکت دستان بسته آنروز انان دستان باز و بالا گرفته ملتی است که میبایست قدر این خونهای ریخته شده را بداند.کاش میشد استخوانها را از لباسهای غواصی در می آوردند و این لباس ها را در موزه با همان سیمهای بسته شده نگهداری میکردند تا آیندگان نیز داستان دلاور مردی و عشق خدایی این بچه ها را ببینند به نام خدا به نام وطن و ناموس
معملمانی بالاتر از ایشان نیست
درسی بالاتر از این نیست
بنام خدای شهدای غواص
سلام و درود به ارواح پاک و مطهرشان ، آری آنها را با دستان بسته مظلومانه به شهادت رساندند اما قرار نبود بعداز شهادت آنها دستان عده ای برای ظلم و ستم و تضییع حقوق بندگان خدا، تضییع حقوق مادی و معنوی این کشور و غم انگیزتر از همه تضییع حقوق مادی و معنوی خانواده شهدا و ایثارگران باز باشد.خدا از سر ظالمان نخواهد گذشت وتاریخ گواه این ادعا می باشد.