ایکاش حرفی برای گفتن بود!!!

در سال ٦٥ دانشجو بودم و همكلاسي عزيزي داشتم كه در جنگ شركت ميكرد و غواص بود، در همان سال مفقودالاثر شد. در اين سالها هميشه به ياد اين دوست شهيد بودم و يادش را گرامي ميداشتم، شايد اين بزرگوار بين اين شهداي عزيز باشد. درود بر اين شهدا و قلبم گرفت وقتي خواندم كه با دست بسته زنده به گور شده اند.

راهتان را تا آخرین نفس ادامه خواهیم داد.

درود بر شما بزرگواران و افتخارآفرينان وطن كه با مردانگى و همت شما كشور ايران موجوديت و تماميت ارضى خودش را حفظ كرد، روح شما قرين رحمت الهى

خون به دل کردند دشت و نهر را
بازگردادند خرمشهر را

آنها رفتند و شهید شدند که ما باشیم ای کاش تمام مسولین وقت و آینده مجاهدت های این عزیزان را فراموش نکنند.

خدایا انها راقرین رحمت بارگاه عرش خود قرار بده چه بی ادعا رفتند یادشان گرامی باد مردان خدایی

جاي شهدا خالي راهشان پر رهرو باد

تجسم اون لحظه کابوس وحشتناکی برام هست شیرمردان پارسی درود برغیرتتان درود برشرفتان....