100 درصد در ناکامی من

پشتکار من (سه سال حمالی کردن برای بخش دولتی) باعث شد بعد از سه سال در یک شرکت خصوصی اونم با سفارش یک دوست گردن کلفت کار پیدا کنم این در حالی بود که خیلی ها با سفارش همون دوست تو بخش دولتی با شرایط کاری بهتر مشغول به کار شدن. شما اسم این رو چی میذاری؟

زیاد. به طوری که اگه پدرم و شغلش را در محل کار بگم سریع حکم من را میزنن ولی من دوست ندارم و اینکار را نمیکنم و همچنان به عنوان محقق در مرکز تحقیقاتی کار میکنم بدون هیچ امتیازی.....
در ضمن همه من را احمق میدونن که دوست ندارم با پارتی بازی کار مورد علاقه ام را بدست بیاورم!

در ایران یکی از ملزومات اصلی استخدام داشتن آشناست.
خود من توی کار قبلیم کاملا ازش بهره مند شدم. ولی در شغل جدید با توجه به تجارب و تخصص اومدم و در عین حال تعداد زیادی رو دیدم که در همین شرکت جدید فقط با رابطه یا جذب شدن و یا ادامه فعالیتشون خیلی بهتر و راحتتر بوده. حتی درصورت عدم کارایی در حد صفر!

من تا 29 سالگی که پارتی نداشتم که استخدام با بیمه بشم و یه جوری بیکار بودم
ولی بعد از اینکه پارتی پیدا کردم تازه فهمیدن که چه نیروی خوبی رو بدست آوردن
تاثیرش 99 درصد هست.
1% هم برای نوابغ جامعه گذاشتم.

90 درصد دوستام با پارتی بازی رفتن سرکار اینوکه به چشم دیدیم ماهم موندیم بیکار

90 درصد دوستام با پارتی بازی رفتن سرکار اینوکه به چشم دیدیم ماهم موندیم بیکار

خوب من در ابتدای کار با این روش کاملا مخالف بودم و سعی کردم از طریق آزمون دنبال کار بگردم.... بعد متوجه شدم که این روش کارساز نیست چون تعداد زیادی شرکت کننده وجود داره ولی فرصت ها محدود هستند و نزدیکان فقط فرصت بهره برداری دارند.
نکته جالبی که بهش بر خوردم این بود که حتی فرم درخواست شغل ها هم کد های مختلفی دارند که بستگی داره چه کسی شما رو معرفی کرده باشه....

مهمترین عامل واقعا پارتی است.هیچ شکی در آن نیست

من چند نفر رو میشناسم بدون تخصص با پارتی رفتن سر کار.